Zyklon B

Label Zyklon dari kem tahanan Dachau digunakan sebagai bukti di perbicaraan Nuremberg. Panel pertama dan ketiga mengandungi maklumat pengilang dan nama jenama. Panel tengah berbunyi "Gas Racun! Penyediaan sianida untuk dibuka dan hanya digunakan oleh kakitangan terlatih".

Zyklon B (bahasa Jerman: [tsyˈkloːn ˈbeː]  ( dengar); diterjemah Siklon B) merupakan nama dagang racun perosak berasaskan sianida yang dicipta di Jerman pada awal 1920-an. Ia terdiri daripada hidrogen sianida (asid prusik), serta perengsa mata peringatan dan salah satu daripada beberapa adsorben seperti bumi diatom. Produk ini terkenal dengan penggunaannya oleh Nazi Jerman semasa Holokus membunuh kira-kira sejuta orang di dalam bilik gas yang dipasang di Auschwitz-Birkenau, Majdanek, dan kem pembunuhan yang lain.

Hidrogen sianida, gas beracun yang mengganggu respirasi selular, mula-mula digunakan sebagai racun perosak di California pada tahun 1880-an. Penyelidikan di Degesch dari Jerman membawa kepada pembangunan Zyklon (kemudian dikenali sebagai Zyklon A), racun perosak yang mengeluarkan hidrogen sianida apabila terdedah kepada air dan haba. Ia dilarang selepas produk serupa digunakan oleh Jerman sebagai senjata kimia dalam Perang Dunia I. Pada tahun 1922, Degesch dibeli oleh Degussa, di mana satu pasukan ahli kimia yang memasukkan Walter Heerdt dan Bruno Tesch mengembangkan kaedah pembungkusan hidrogen sianida dalam kanister dimeterai bersama dengan perengsa mata hati dan salah satu daripada beberapa adsorben seperti bumi diatom. Produk baru juga dinamakan Zyklon, tetapi ia dikenali sebagai Zyklon B untuk membezakannya dari versi terdahulu. Kegunaan termasuk pakaian dan kapal-kapal, gudang, dan kereta api.

Pada awal 1942, Zyklon B muncul sebagai alat pembunuh pilihan Nazi Jerman untuk digunakan dalam kem pembasmian semasa Holokus. Sekitar sejuta orang terbunuh menggunakan kaedah ini, kebanyakannya di Auschwitz. Tesch telah dilaksanakan pada tahun 1946 kerana secara sengaja menjual produk tersebut kepada SS untuk digunakan pada manusia. Hidrogen sianida kini jarang digunakan sebagai racun perosak, tetapi masih mempunyai aplikasi perindustrian. Firma di beberapa negara terus menghasilkan Zyklon B di bawah nama jenama alternatif, termasuk Detia-Degesch, pengganti kepada Degesch, yang menamakan semula produk Cyanosil pada tahun 1974.

Mekanisme tindakan

Hidrogen sianida ialah gas beracun yang mengganggu respirasi selular. Sianida menghalang sel daripada menghasilkan adenosin triposfat (ATP) dengan mengikat kepada salah satu protein yang terlibat dalam rantaian pengangkutan elektron. Protein ini, sitokrom c oksidase, mengandungi beberapa subunit dan mempunyai ligan yang mengandungi kumpulan besi. Komponen sianida Zyklon B boleh mengikat pada salah satu kumpulan besi ini, heme a3, membentuk sebatian yang lebih stabil melalui ikatan logam-to-ligan pi. Sebagai hasil daripada pembentukan kompleks besi-sianida baru ini, elektron-elektron yang akan menempatkan diri pada kumpulan heme a3 tidak lagi dapat dilakukan. Sebaliknya, elektron ini menjejaskan kestabilan kompleks; oleh itu, kumpulan heme tidak lagi menerima mereka. Akibatnya, pengangkutan elektron dihentikan, dan sel-sel tidak dapat menghasilkan tenaga yang diperlukan untuk mensintesis ATP. Dalam manusia berat 68 kilogram (150 lb), kematian berlaku dalam masa dua minit untuk menyedut 70 mg hidrogen sianida.

Struktur korporat dan pemasaran

Pada tahun 1930, Degussa menyerahkan 42.5 peratus pemilikan Degesch kepada IG Farben dan 15 peratus kepada Th. Goldschmidt AG, sebagai ganti hak untuk memasarkan produk racun perosak kedua-dua syarikat melalui Degesch. Degussa mengekalkan kawalan pengurusan.

Lihat

• Keracunan karbon monoksida
• Keracunan sianida

Bacaan lanjut

• Rummel, Rudolph (1994). Death by Government. New Brunswick, NJ: Transaction. ISBN 978-1-56000-145-4.
• Snyder, Timothy (2010). Bloodlands: Europe Between Hitler and Stalin. New York: Basic Books. ISBN 978-0-465-00239-9.

Pautan luar

• Green, Richard J.; McCarthy, Jamie. "Chemistry is Not the Science: Rudolf, Rhetoric & Reduction". Holocaust History Project.