Eankelklaank
Nen Eankelklaank, in de sproaklear ook wal monoftong eneumd, is nen kleenker den't vanof zin begin töt an zin eande dezelfde plek van oetsproake heuld. Neersassiese vuurbeelden zeent de [eː] en de [y].
Elke gesprökkene sproake in de wearld hef eankelklaanken. Duurdet in wat sproaken laankzaam an de eankelklaanken veraandert in tweeklaanken, ontsteet sproakveraandering. Modersprekkers van sproaken meant mangs det ze ne eankelklaank maakt, terwiel at ze nen tweeklaank zeggent. Dit is bievuurbeeld t geval in t Eanters, woerin't de oo-klaank zo as oet groot feaitelik wörd oet esprökken as [ɣɾʊət].
Völle sproaken, zo as t Arabies, keant gin tweeklaanken, en bestoat eankelt oet metkleenkers en ongevear 5 eankelklaanken.
t Verskil tusken de Neersassiese dialekten zit um vuur n groot deel in de oetsproake van kleenkers. Bievuurbeeld t woard leef is in zowat alle dialekten wal bekeand, mer wörd, te mear a'j noar t noorden komt, aal mear vergleden. Zo geet t achtereenvolgens van [leːf] noar [leːʲf], [leːɪf], [lɛif], [læif] en [lʌɪf].