Oscars 1962
De Oscars 1962 sünd an’n 9. April 1962 in’t Santa Monica Civic Auditorium in Santa Monica utgeven worrn. Dat weer de 34. Oscar-Vergaav, bi de de Filmen ut dat Vörjohr – also vun 1961 – ehrt worrn sünd. Disse Vergaav weer vun Bob Hope modereert.
De spoodriekste Film dat Johr weern West Side Story, de in teihn Kategorien wunnen hett. Mit ölven Kategorien weer West Side Story gliekop mit Judgment at Nuremberg (dt.: Das Urteil von Nürnberg) ok an’n fakensten vörslahn.
Kategorien (Winners un Nomineerte)
[ännern | Bornkood ännern]Robert Wise för West Side Story
- Stanley Kramer för Judgment at Nuremberg (dt.: Das Urteil von Nürnberg)
- Carl Foreman för The Guns of Navarone (dt.: Die Kanonen von Navarone)
- Joshua Logan för Fanny
- Robert Rossen för The Hustler (dt.: Haie der Großstadt)
Jerome Robbins un Robert Wise för West Side Story
- Federico Fellini för La dolce vita (dt.: Das süße Leben)
- Stanley Kramer för Judgment at Nuremberg (dt.: Das Urteil von Nürnberg)
- Robert Rossen för The Hustler (dt.: Haie der Großstadt)
- J. Lee Thompson för The Guns of Navarone (dt.: Die Kanonen von Navarone)
Maximilian Schell för Judgment at Nuremberg (dt.: Das Urteil von Nürnberg)
- Charles Boyer för Fanny
- Paul Newman för The Hustler (dt.: Haie der Großstadt)
- Spencer Tracy för Judgment at Nuremberg (dt.: Das Urteil von Nürnberg)
- Stuart Whitman för The Mark (dt.: Gebrandmarkt)
Sophia Loren för La ciociara (dt.: Und dennoch lieben sie)
- Audrey Hepburn för Breakfast at Tiffany’s (dt.: Frühstück bei Tiffany)
- Piper Laurie för The Hustler (dt.: Haie der Großstadt)
- Geraldine Page för Summer and Smoke (dt.: Sommer und Rauch)
- Natalie Wood för Splendor in the Grass (dt.: Fieber im Blut)
George Chakiris för West Side Story
- Montgomery Clift för Judgment at Nuremberg (dt.: Das Urteil von Nürnberg)
- Peter Falk för Pocketful of Miracles (dt.: Die unteren Zehntausend)
- Jackie Gleason för The Hustler (dt.: Haie der Großstadt)
- George C. Scott för The Hustler (dt.: Haie der Großstadt)
Rita Moreno för West Side Story
- Fay Bainter för The Children’s Hour (dt.: Infam)
- Judy Garland för Judgment at Nuremberg (dt.: Das Urteil von Nürnberg)
- Lotte Lenya för The Roman Spring of Mrs. Stone (dt.: Der römische Frühling der Mrs. Stone)
- Una Merkel för Summer and Smoke (dt.: Sommer und Rauch)
William Inge för Splendor in the Grass (dt.: Fieber im Blut)
- Sergio Amidei, Diego Fabbri un Indro Montanelli för Il Generale della Rovere (dt.: Der falsche General)
- Federico Fellini, Ennio Flaiano, Tullio Pinelli un Brunello Rondi för La dolce vita (dt.: Das süße Leben)
- Paul Henning un Stanley Shapiro för Lover Come Back (dt.: Ein Pyjama für zwei)
- Walentin Jeschow un Grigori Tschuchrai för Ballada o soldate (dt.: Die Ballade vom Soldaten)
Abby Mann för Judgment at Nuremberg (dt.: Das Urteil von Nürnberg)
- George Axelrod för Breakfast at Tiffany’s (dt.: Frühstück bei Tiffany)
- Sidney Carroll un Robert Rossen för The Hustler (dt.: Haie der Großstadt)
- Carl Foreman för The Guns of Navarone (dt.: Die Kanonen von Navarone)
- Ernest Lehman för West Side Story
Best Kamera (Swartwitt)
[ännern | Bornkood ännern]Eugen Schüfftan för The Hustler (dt.: Haie der Großstadt)
- Edward Colman för The Absent-Minded Professor (dt.: Der fliegende Pauker)
- Daniel L. Fapp för One, Two, Three (dt.: Eins, Zwei, Drei)
- Ernest Laszlo för Judgment at Nuremberg (dt.: Das Urteil von Nürnberg)
- Franz Planer för The Children’s Hour (dt.: Infam)
Best Kamera (Farv)
[ännern | Bornkood ännern]Daniel L. Fapp för West Side Story
- Jack Cardiff för Fanny
- Charles Lang för One-Eyed Jacks (dt.: Der Besessene)
- Russel Metty för Flower Drum Song (dt.: Mandelaugen und Lotosblüten)
- Harry Stradling för A Majority of One (dt.: 1000 Meilen bis Yokohama)
Best Szenenbild (Swartwitt)
[ännern | Bornkood ännern]Gene Callahan un Harry Horner för The Hustler (dt.: Haie der Großstadt)
- Fernando Carrere un Edward G. Boyle för The Children’s Hour (dt.: Infam)
- Carroll Clark, Hal Gausman un Emile Kuri för The Absent-Minded Professor (dt.: Der fliegende Pauker)
- Piero Gherardi för La dolce vita (dt.: Das süße Leben)
- George Milo un Rudolph Sternad för Judgment at Nuremberg (dt.: Das Urteil von Nürnberg)
Best Szenenbild (Farv)
[ännern | Bornkood ännern]Victor A. Gangelin un Boris Leven för West Side Story
- Roland Anderson, Sam Comer, Ray Moyer un Hal Pereira för Breakfast at Tiffany’s (dt.: Frühstück bei Tiffany)
- Howard Bristol, Alexander Golitzen un Joseph C. Wright för Flower Drum Song (dt.: Mandelaugen und Lotosblüten)
- Veniero Colasanti un John Moore för El Cid
- Sam Comer, Arthur Krams, Hal Pereira un Walter H. Tyle för Summer and Smoke (dt.: Sommer und Rauch)
Best Kledaasch (Swartwitt)
[ännern | Bornkood ännern]Piero Gherardi för La dolce vita (dt.: Das süße Leben)
- Dorothy Jeakins för The Children’s Hour (dt.: Infam)
- Jean Louis för Judgment at Nuremberg (dt.: Das Urteil von Nürnberg)
- Howard Shoup för Claudelle Inglish (dt.: Claudelle und ihre Liebhaber)
- Muraki Yoshirō för Yōjimbō (用心棒; dt.: Yojimbo – Der Leibwächter)
Best Kledaasch (Farv)
[ännern | Bornkood ännern]Irene Sharaff för West Side Story
- Edith Head un Walter Plunkett för Pocketful of Miracles (dt.: Die unteren Zehntausend)
- Jean Louis för Back Street (dt.: Endstation Paris)
- Irene Sharaff för Flower Drum Song (dt.: Mandelaugen und Lotosblüten)
- Bill Thomas för Babes in Toyland (dt.: Aufruhr im Spielzeugland)
Fred Hynes un Gordon Sawyer för West Side Story
- Robert O. Cock för The Parent Trap (dt.: Die Vermählung ihrer Eltern geben bekannt)
- John Cox för The Guns of Navarone (dt.: Die Kanonen von Navarone)
- Gordon Sawyer för The Children’s Hour (dt.: Infam)
- Waldon O. Watson för Flower Drum Song (dt.: Mandelaugen und Lotosblüten)
Thomas Stanford för West Side Story
- Philip W. Anderson för The Parent Trap (dt.: Die Vermählung ihrer Eltern geben bekannt)
- Frederic Knudtson för Judgment at Nuremberg (dt.: Das Urteil von Nürnberg)
- Alan Osbiston för The Guns of Navarone (dt.: Die Kanonen von Navarone)
- William Reynolds för Fanny
Chris Greenham un Bill Warrington för The Guns of Navarone (dt.: Die Kanonen von Navarone)
- Eustace Lycett un Robert A. Mattey för The Absent-Minded Professor (dt.: Der fliegende Pauker)
Best Filmmusik (Drama/Kummedie)
[ännern | Bornkood ännern]Henry Mancini för Breakfast at Tiffany’s (dt.: Frühstück bei Tiffany)
- Elmer Bernstein för Summer and Smoke (dt.: Sommer und Rauch)
- Miklós Rózsa för El Cid
- Morris Stoloff un Harry Sukman för Fanny
- Dimitri Tiomkin för The Guns of Navarone (dt.: Die Kanonen von Navarone)
Best Filmmusik (Musikfilm)
[ännern | Bornkood ännern]Saul Chaplin, Johnny Green, Irwin Kostal un Sid Ramin för West Side Story
- George Bruns för Babes in Toyland (dt.: Aufruhr im Spielzeugland)
- Ken Darby un Alfred Newman för Flower Drum Song (dt.: Mandelaugen und Lotosblüten)
- Duke Ellington för Paris Blues
- Dmitri Schostakowitsch för Chowanschtschina (Хованщина)
„Moon River“ (Henry Mancini un Johnny Mercer) ut Breakfast at Tiffany’s (dt.: Frühstück bei Tiffany)
- „Bachelor in Paradise“ (Mack David un Henry Mancini) ut Bachelor in Paradise (dt.: Junggeselle im Paradies)
- „Love Theme from El Cid (The Falcon and the Dove)“ (Miklós Rózsa un Paul Francis Webster) ut El Cid
- „Pocketful of Miracles“ (Sammy Cahn un Jimmy Van Heusen) ut Pocketful of Miracles (dt.: Die unteren Zehntausend)
- „Town Without Pity“ (Dimitri Tiomkin un Ned Washington) ut Town Without Pity (dt.: Stadt ohne Mitleid)
Dušan Vukotić för Surogat (dt.: Der Ersatz)
- Walt Disney för Aquamania (dt.: Der Freizeitkapitän)
- Chuck Jones för Beep Prepared (dt.: Allzeit Beep Beep)
- Chuck Jones för Nelly’s Folly
- Friz Freleng för The Pied Piper of Guadalupe
Hilary Harris för Seawards the Great Ships
- Cine Documents för Ballon vole
- McCarty-Rush-Gaffney för Rooftops of New York
- John D. Jennings för The Face of Jesus
- Arthur Lipsett för Very Nice, Very Nice
Frank P. Bibas för Project Hope
- United States Army Air Forces för Breaking the Language Barrier
- Tom Hayes un Jim O’Connor för Cradle of Genius
- Haro Senft för Kahl
- Benedetto Benedetti för L’uomo in grigio
Arthur Cohn un René Lafuite för Le ciel et la boue (dt.: Nur Himmel und Dreck)
Ingmar Bergman för Såsom i en spegel (Sweden; dt.: Wie in einem Spiegel)
- Ismael Rodríguez för Ánimas Trujano (El hombre importante) (Mexiko)
- Keisuke Kinoshita för Eien no hito (永遠の人; Japan)
- Bent Christensen för Harry og kammertjeneren (Däänmark; dt.: Harry und sein Kammerdiener)
- Luis García Berlanga för Plácido (Spanien; dt.: Placido)
Sünnere Utteken
[ännern | Bornkood ännern]Weblenken
[ännern | Bornkood ännern]1929 |
1930-1 |
1930-2 |
1931 |
1932 |
1933 |
1934 |
1935 |
1936 |
1937 |
1938 |
1939 |
1940 |
1941 |
1942 |
1943 |
1944 |
1945 |
1946 |
1947 |
1948 |
1949 |
1950 |
1951 |
1952 |
1953 |
1954 |
1955 |
1956 |
1957 |
1958 |
1959 |
1960 |
1961 |
1962 |
1963 |
1964 |
1965 |
1966 |
1967 |
1968 |
1969 |
1970 |
1971 |
1972 |
1973 |
1974 |
1975 |
1976 |
1977 |
1978 |
1979 |
1980 |
1981 |
1982 |
1983 |
1984 |
1985 |
1986 |
1987 |
1988 |
1989 |
1990 |
1991 |
1992 |
1993 |
1994 |
1995 |
1996 |
1997 |
1998 |
1999 |
2000 |
2001 |
2002 |
2003 |
2004 |
2005 |
2006 |
2007 |
2008 |
2009 |
2010 |
2011 |
2012 |
2013 |
2014 |
2015 |
2016 |
2017 |
2018 |
2019 |
2020