ASIC
Een ASIC (een afkorting van application-specific integrated circuit, oftewel applicatie-specifieke geïntegreerde schakeling) is een IC die voor een specifieke toepassing is gemaakt.
Een ASIC kan ontworpen worden door gebruik te maken van een hardware beschrijvende taal zoals VHDL of Verilog. Moderne ASIC's worden – op logisch niveau – meestal samengesteld uit functionele blokken en kunnen bijvoorbeeld 32 bit-processoren (soft-cores), geheugenblokken, flash en andere grote blokken bevatten. Deze grote en modernere ASIC's worden omschreven als System-on-a-chip.
Een ASIC is een concurrent van de FPGA, die vaker geprogrammeerd kan worden maar duurder en (iets) minder snel is. Een ASIC wordt na het ontwerp in essentie gemaakt, niet geprogrammeerd, en kan bij eventuele fouten ook niet worden aangepast zoals dat met een FPGA of soortgelijke logica wel kan. Waar de grens tussen maken en programmeren ligt, hangt af van het specifieke systeem van een fabrikant.
Door de jaren heen is de ASIC complexer geworden. Was een ASIC vroeger nog opgebouwd uit zo'n 5000 poorten, tegenwoordig zijn dat er al snel meer dan 100 miljoen.
Sinds 2013 worden ASIC's gebruikt om Bitcoins mee te delven. De speciaal daarvoor ontwikkelde chips zijn sneller en energiezuiniger dan de GPU's die voorheen voor dat doel gebruikt werden.
Geschiedenis
De eerste ASIC werd rond 1980 gebouwd door het bedrijf Ferranti. De ASIC maakte gebruikt van gate-arrays. Een commerciële toepassing van bovenstaand voorbeeld is de ULA in de ZX Spectrum. Deze ASIC nam de taak op zich om de graphics te berekenen.