Cirkel van Willis
| Cirkel van Willis | ||||
|---|---|---|---|---|
| Circulus arteriacus Willisi | ||||
| Slagader | ||||
| ||||
Schematische weergave van de cirkel van Willis, de hersenslagaders en de hersenstam
| ||||
| ||||
De hersenen en de voedende slagaders van de onderkant bekeken. De rechter temporale kwab en een deel van het rechter cerebellum zijn verwijderd
| ||||
| Synoniemen | ||||
| Latijn | circulus arteriosus Willisi[1] circulus arteriosus cerebri[2] | |||
| Nederlands | ring van Willis[3] arteriële vaatring van de hersenen[4] | |||
| Naslagwerken | ||||
| Gray's Anatomy | p.574 tekst foto | |||
| MeSH | Circle+of+Willis | |||
| ||||
De cirkel van Willis of circulus arteriosus Willisi[5] is een vaatkring van slagaders die de hersenen van bloed voorzien.[6] De cirkel van Willis is vernoemd naar de Engelse arts Thomas Willis (1621-1675), die de vaatkring van slagaders en anastomosen ontdekte. De cirkel van Willis zorgt voor een netwerk van anastomosen in de bloedvoorziening van de hersenen. De cirkel werkt als een soort beveiligingsmechanisme. Indien namelijk een deel van de cirkel van Willis afgesloten raakt, bijvoorbeeld door atherosclerose, is de bloedvoorziening via de andere weg gewaarborgd.[6] De bloedvoorziening van de grote hersenen is hierdoor meestal voldoende om ischemie te voorkomen.
Componenten
[bewerken | brontekst bewerken]- Arteria cerebri anterior (links en rechts)
- Arteria communicans anterior
- Arteria carotis interna (links en rechts)
- Arteria cerebri posterior (links en rechts)
- Arteria communicans posterior (links en rechts)
Het toevoegsel communicans in de naam arteria communicans posterior komt voort uit het gegeven dat dit bloedvat de arteria carotis interna verbindt met het vertebrobasilaire systeem. De arterie vormt daardoor een essentieel onderdeel van het netwerk van collateralen tussen de arteria carotis en het vertebrobasilaire systeem dat zich aan de basis van de hersen bevindt, de zogenaamde cirkel van Willis. Hoewel de arteria basilaris en de linker en rechter arteria cerebri media ook de hersenen van bloed voorzien, worden zij niet tot de cirkel van Willis gerekend.
Anatomische variatie
[bewerken | brontekst bewerken]Er bestaat een grote variatie in de anatomie van de cirkel van Willis. Een volledige cirkel met de gangbare verbindingen met slagaders zoals in de afbeelding rechtsboven op deze pagina te zien blijkt niet veel voor te komen. Bij een onderzoek bij 1413 personen werd ontdekt dat slechts in 34,5% van de gevallen de bloedvaten volledig aangelegd zijn.[7] Bij een belangrijke variant is de arteria cerebri posterior erg smal en de arteria communicans posterior juist verwijd, waardoor de arteria carotis interna in dat geval ook de bloedvoorziening van het posterieure deel van de hersenen voor haar rekening neemt.
- ↑ His (1895). Die anatomische Nomenclatur. Nomina Anatomica. Der von der Anatomischen Gesellschaft auf ihrer IX. Versammlung in Basel angenommenen Namen. Leipzig: Verlag von Veit & Comp.
- ↑ Kopsch, F. (1941). Die Nomina anatomica des Jahres 1895 (B.N.A.) nach der Buchstabenreihe geordnet und gegenübergestellt den Nomina anatomica des Jahres 1935 (I.N.A.) (3. Aufgabe). Leipzig: Georg Thieme Verlag.
- ↑ Bastiaanssen, C.A. & Jochems, A.A.F. (1998). Anatomie en fysiologie (4de druk). Houten: Bohn Stafleu Van Loghum.
- ↑ Putz, R. & Pabst, R. (Red.) (2000). Sobotta. Atlas van de menselijke anatomie. Deel 1. Hoofd, hals, bovenste extremiteit. (2de druk). Houten/Diegem: Bohn Stafleu Van Loghum.
- ↑ Triepel, H. (1910). Die anatomischen Namen. Ihre Ableitung und Aussprache. Mit einem Anhang: Biographische Notizen.(Dritte Auflage). Wiesbaden: Verlag J.F. Bergmann.
- ↑ a b Wolters, E.C. & Groenenwegen, H.J. (1996). Neurologie. Structuur, functie en dysfunctie van het zenuwstelsel. Houten/Diegem: Bohn Stafleu Van Loghum.
- ↑ Bergman RA, Afifi AK, Miyauchi R, Circle of Willis. Illustrated Encyclopedia of Human Anatomic Variation