Jan Verleun
Johannes Adrianus Joseph Verleun (Amsterdam, 13 augustus 1919 – Den Haag, 7 januari 1944) was een Nederlands verzetsstrijder tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Jan Verleun volgde drie jaar lang de priesteropleiding aan het seminarie in Sint-Oedenrode. Tijdens de Duitse aanval op Nederland was Verleun soldaat in het Nederlandse leger. Op 10 mei 1940 zag hij als verspieder de Duitse militairen de IJssel oversteken. Daarbij raakte hij zwaar gewond maar wist te ontkomen.
Via verzetsstrijder Pam Pooters kwam Verleun als 21-jarige terecht bij de links-radicale verzetsgroep CS-6 (genoemd naar Corellistraat 6 te Amsterdam). Tot deze groep behoorden ook Gerrit Willem Kastein, Pam Pooters, Reina Prinsen Geerligs, Leo Frijda, Hans Katan, Sape Kuipers, de broers Jan Karel Boissevain en Gideon Willem Boissevain en hun achterneef Louis Boissevain. Verleun gebruikte de schuilnamen "George Devage" en "Max Brinkhorst".
Hij liquideerde op 5 februari 1943 samen met Gerrit Willem Kastein de commandant van het Nederlandse vrijwilligerslegioen, Hendrik Seyffardt. Twee maanden later liquideerde hij te Vorden zelfstandig Folkert Posthuma, een oud-minister die voor de Duitsers was gaan werken. Nadat de groep werd verraden, werd Verleun door de Duitsers op 4 november 1943 opgepakt. Hij werd gemarteld en werd op 6 januari 1944 ter dood veroordeeld. Een dag later werd hij op 24-jarige leeftijd op de Waalsdorpervlakte in Den Haag gefusilleerd.
In 2004 verscheen bij Uitgeverij Conserve het boek Soldaat in verzet – De belofte die Jan Verleun het leven kostte, geschreven door Do du Preez-Verleun en Pauline Wesselink.