Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Naar inhoud springen

Torquay United FC

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Isengrinedewolff (overleg | bijdragen) op 28 mei 2019 om 19:46.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Torquay United
Torquay United FC
Naam Torquay United Football Club
Bijnaam The Gulls
Opgericht 1899
Stadion Plainmoor
Capaciteit 6.100
Voorzitter Simon Baker
Trainer Vlag van Engeland Kevin Nicholson
Competitie National League
Website Officiële website
Thuis
Uit
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Torquay United FC is een Engelse voetbalclub uit Torquay, Devon.

Geschiedenis

Ontstaan tot WOII

De club werd opgericht in 1899 door enkele studenten, na enkele seizoenen van vriendschappelijke wedstrijden voegde de club zich bij de East Devon League en won in 1909 de Torquay District League. Een jaar later fusioneerde de club met plaatselijke rivaal Ellacombe en werd zo Torquay Town. Er werd verhuisd van de Recreation Ground naar het huidige stadion Plainmoor dat gedeeld werd met Babbacombe. Beide clubs speelden in dezelfde reeks, de Plymouth & District League waar Torquay Town kampioen werd in 1912.

De verstandhouding tussen beide clubs was niet zo best tot ze uiteindelijk fusioneerden in 1921, Town wilde graag een professionele club worden en zo Exeter City en Plymouth Argyle achternagaan en na vele discussies besloot Babbacombe uiteindelijk toe te geven aan een fusie. In hun eerste professionele seizoen in de Western League werd Torquay United 5de en sloot zich daarna aan bij de Southern League. Daar werd de club kampioen in 1927 en werd dan verkozen tot de Football League ten koste van Aberdare Athletic dat uit de League werd gestemd. Torquay begon in de Third Division South, de eerste wedstrijd was tegen Exeter City. Aan het einde van het seizoen eindigde Torquay onderaan en moest herverkozen worden.

In de jaren 30 doken financiële problemen op zoals het vervangen van het dak in het stadion nadat dit was afgewaaid in 1930. Voor de Tweede Wereldoorlog slaagde de club er ook niet in boven de 10e plaats te eindigden

Naoorlogse periode

Na de oorlog ging de club aanvankelijk op zijn elan verder maar dankzij hun nieuwe topscorer Sammy Collins, die 219 keer scoorde voor de club in totaal, ging het beter. In 1949 eindigde de club voor het eerst in de top 10 (9de). Het volgende seizoen werd de 5de plaats behaald. De clubkleuren werden in 1955 veranderd van wit-zwart gestrept naar geel-blauw die de uitstraling van de stad (zon, zee, zand) zo weerspiegelde. Twee jaar later werd promotie net gemist door een slechter doelsaldo. Door herstructurering van de competitie (2 reeksen derde klasse naar 1 reeks) en een minder goede prestatie belandde Torquay in de nieuw opgerichte Fourth Division.

Torquay legde beslag op de 3de plaats en promoveerde zo voor het eerst, na twee seizoen werd de club echter weer naar de 4de klasse verwezen. In 1963 kocht de club sterspeler Robin Stubbs voor een recordbedrag van Birmingham City. Stubbs wordt gezien als de beste speler die Torquay ooit gehad heeft. Hij was de ster in de FA Cup wedstrijd van het seizoen 1964/65 in de 3de ronde tegen grootmacht Tottenham Hotspur; United nam de leiding door een penalty maar dan namen de Hotspurs de overhand en kwamen 1-3 voor, de 20 000 toeschouwers in het Plainmoor stadion zagen in de laatste minuten Stubbs nog 2 keer scoren zodat er een replay gespeeld moest worden voor 55000 toeschouwers, die wonnen de Spurs echter met 5-1. In de competitie dat jaar werd United 12de en werd trainer Eric Webber die al 15 jaar bij de club was ontslagen.

Frank O'Farrell werd nieuwe trainer en leidde de club naar de promotie, ook in de Third Divison kon de club goed mee aan en met Pasen 1968 stond de club aan de leiding, uiteindelijk werd de 4de plaats behaald en in die tijd promoveerden slechts 2 clubs. In 1969 nam O'Farrell ontslag om trainer te worden bij eersteklasser Leicester City. Na enkele middelmatige posities degradeerde de club in 1972 opnieuw naar de 4de klasse. De volgende jaren bleven de resultaten tegenvallen. In januari 1977 vestigde middenvelder Pat Kruse een wereldrecord door na amper 6 seconden een own-goal te scoren in de wedstrijd tegen Cambridge United.

Jaren 80 tot nu

De trend bleef zich verder zetten in de jaren 80 en na een laatste plaats in 1985 moet de club een aanvraag indienen om herverkozen te worden tot de League. Ook het volgende seizoen moest de club dit lot ondergaan. Vanaf 1986/87 kwam er een automatische degradatie en net voor de laatste speeldag stond de club voorlaatste met 47 punten samen met Tranmere Rovers, onder hen stond Burnley FC met 46 punten en één plaats boven hen Lincoln City dat het minste in gevaar leek. De laatste wedstrijd was tegen Crewe Alexandra en Crewe leidde na de eerste helft met 2-0, Burnley en Tranmere leken hun wedstrijd te winnen waardoor Torquay zou degraderen maar uiteindelijk speelde de club gelijk en kwam op gelijke hoogte met Lincoln City dat degradeerde.

Het volgende seizoen ging een stuk beter, de openingswedstrijd werd met 6-1 gewonnen van Wrexham AFC, uiteindelijk werd Torquay 5de en miste net de promotie. Deze kwam er uiteindelijk in 1991 maar was slechts van korte duur. In 1996 werd Torquay opnieuw laatste maar werd gered van degradatie nadat het terrein Stevenage Borough werd afgekeurd. Daarna ging het beter en in 2004 promoveerde de club terug, maar ook dit keer was de promotie maar van korte duur. In 2006 werd de 20e plaats behaald in de League Two. Na seizoen 2006/07 degradeerde de club naar de Conference National. In 2009 kon Torquay via de eindronde terug promoveren.

Bekende (oud-)spelers