Évelyne Sullerot
| Évelyne Sullerot | ||
|---|---|---|
| Algemene informatie | ||
| Geboren | 10 oktober 1924 Montrouge | |
| Overleden | 31 maart 2017 Parijs | |
| Nationaliteit(en) |  Frankrijk
| |
Évelyne Sullerot (Montrouge, 10 oktober 1924 – Parijs, 31 maart 2017[1][2]) was een Franse feministe.[3] Ze was de auteur van vele wetenschappelijke werken over feminisme en vrouwenrecht, waarvan een groot deel is vertaald in het Nederlands.[4] Ze was mede-oprichter van de Mouvement français pour le planning familial (Franse beweging voor gezinsplanning).[1] Sullerot is vooral bekend van de wet van Sullerot.[3][2]
Vroege leven
[bewerken | brontekst bewerken]Évelyne Sullerot groeide op in een protestants gezin.[5] Ze was de derde van vijf kinderen van André Hammel en Georgette Roustain. Haar vader, een arts, richtte een van de eerste psychiatrische klinieken in Frankrijk op. Georgette Roustain was lid van het Franse verzet tegen Pétain. Ze stierf in de Tweede Wereldoorlog (januari 1943) aan een astma-aanval terwijl ze wachtte op een trein om haar zoon te bezoeken die vastzat wegens hulp aan het verzet.[6] André Hammel bleef alleen om voor de jongere kinderen te zorgen. Évelyne Sullerot bleef tijdens haar studie filosofie bij het gezin wonen en sloot zich ook aan bij het verzet.[7] André Hammel en Georgette Roustain kregen postuum de eretitel Rechtvaardige onder de Volkeren voor het redden van 11 joden tijdens de Tweede Wereldoorlog.[8]
Sullerot was de achternicht van een van de initiatiefnemers van de feministische beweging in Frankrijk, Louise Massebiau-Compain.
Carrière
[bewerken | brontekst bewerken]In 1955 richtte Sullerot samen met gynaecoloog Marie-Andrée Weill-Halle Maternité Heureuse (gelukkig moederschap) op, een organisatie ter bevordering van anticonceptie. In 1960 werd deze organisatie omgedoopt tot Mouvement français pour le planning familial. Samen met Simone Veil wordt ze in Frankrijk gezien als een van de feministische voorvechters die de beschikbaarheid van anticonceptie bevorderde.[1] In 1967 creëerde ze aan de Parijse universiteit, Université Paris Nanterre, het eerste leerprogramma ter wereld[7] op basis van sociologisch onderzoek van vrouwen: de la génétique à la place des femmes dans la vie politique, en passant par la sociologie et le travail des femmes (de plaats van vrouwen in het politieke leven via sociologie en vrouwenarbeid).[9] Ze werd benoemd tot Commandeur de la Légion d'honneur en Grand-Officier de l'Ordre national du Mérite wegens haar verdiensten op het vlak van feminisme.[10] Ze was adviseur van de Europese Gemeenschap[11] en de Verenigde Naties.[12]
Sullerot is vooral bekend van de Wet van Sullerot, waarin zij stelt dat er een verband is tussen beroepen waarin veel vrouwen werken, en het aanzien van deze beroepen.[2][3][13]
Werken
[bewerken | brontekst bewerken]Sullerot was de auteur van diverse wetenschappelijke werken over feminisme en vrouwenrechten. Werken van Sullerot zijn onder meer Histoire et sociologie du travail féminin (vertaald als Geschiedenis en sociologie van de vrouwenarbeid door B. Lipschits-Linnewiel) en Demain les femmes (vertaald als De vrouw van morgen). De vertaalde werken van Sullerot vormden een inspiratie voor de Tweede feministische golf in Nederland.[14][15][16][17] Voor de Europese Gemeenschap schreef zij De vrouwenarbeid en de daarmee verbonden problematiek in de lid-staten van de Gemeenschap.[4][11] Ze schreef ook romans[4] en trad op in diverse documentaires en films.[18]
Persoonlijk leven en dood
[bewerken | brontekst bewerken]Sullerot was getrouwd met François Sullerot, met wie ze vier kinderen had. Ze stierf op 31 maart 2017 aan kanker op de leeftijd van 92 jaar.[1]
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- (en)
Evelyne Sullerot in de Internet Movie Database
Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Evelyne Sullerot op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ a b c d (fr) Catherine Mallaval en Sonya Faure, "La cofondatrice du Planning familial Evelyne Sullerot est morte", Libération, 3 april 2017. Geraadpleegd op 15 januari 2022.
- ↑ a b c Pels, Dorien, "Meer vrouwen, minder aanzien?", Trouw, 6 november 2007. Geraadpleegd op 15 januari 2022.
- ↑ a b c Nienke Taalman, Waarom dokters (v) van nu minder verdienen dan dokters (m) van toen. OneWorld (17 september 2021). Geraadpleegd op 15 januari 2022.
- ↑ a b c Pagina van Evelyne Sullerot op de website van de Nederlandse bibliotheken. Geraadpleegd op 15 januari 2022.
- ↑ Crijnen, Ton, "Protestant in Frankrijk: hoekig en invloedrijk", 8 mei 1998. Geraadpleegd op 15 januari 2022.
- ↑ (fr) Georgette Hammel. Anonymes, Justes et Persécutés durant la période Nazie dans les communes de France (ajpn.org). Geraadpleegd op 15 januari 2022.
- ↑ a b Évelyne Hammel Sullerot. Anonymes, Justes et Persécutés durant la période Nazie dans les communes de France (ajpn.org). Geraadpleegd op 16 januari 2022.
- ↑ (en) Rechtvaardige onder de volkeren: Lijst van fransen. Yad Vashem. Geraadpleegd op 16 januari 2022.
- ↑ (fr) Décès d'Evelyne Sullerot. Geraadpleegd op 15 januari 2022.
- ↑ (fr) Ordre national du Mérite. Geraadpleegd op 15 januari 2022.
- ↑ a b (en) Évelyne Sullerot. The employment of women and the problem it raises in the European Union (pdf). Geraadpleegd op 16 januari 2022.
- ↑ (en) Évelyne Sullerot op encyclopedia.com (met onderliggende bronnen). Geraadpleegd op 15 januari 2022.
- ↑ van Bremer, Anna, "Waarom de loonkloof blijft bestaan", 19 november 2019. Geraadpleegd op 16 januari 2022.
- ↑ Hanneke van Buuren, De Tweede Golf in 1973. Geraadpleegd op 23 januari 2022. “Een laatste faktor waardoor ons verzet misschien is opgevlamd, zijn de buitenlandse feministische werken die begonnen te verschijnen en die al vlug vertaald en druk gelezen werden: The feminine Mystique van Betty Friedan, The deuxième sexe van Simone de Beauvoir en Histoire et Sociologie du Travail Féminin van Evelyn Sullerot.”
- ↑ E.M.A. Vervoort, Goed voorbeeld doet goed volgen?. Geraadpleegd op 23 januari 2022. “(Joke) Smit liet haar leven beïnvloeden door ideeën van het existentialisme, maar of er echt sprake is van toe-eigening wordt niet volledig duidelijk. Existentiële vragen kwamen namelijk vaker voor bij feministen, ook de Amerikaanse Betty Friedan en de Franse Evelyn Sullerot stelden de vraag: Is dit alles?”
- ↑ Hedy D'ancona, Vrouwenemancipatie; een onderzoeksterrein. RUG. Geraadpleegd op 23 januari 2022.
- ↑ Hilda Verweij-Jonker, Emancipatiebewegingen in Nederland. Van Loghum. Geraadpleegd op 23 januari 2022.
- ↑ Evelyne Sullerot op IMDB. Geraadpleegd op 15 januari 2022.