Beleg van Valencijn (1793)
| Beleg van Valencijn | ||||
|---|---|---|---|---|
| Onderdeel van de Eerste Coalitieoorlog | ||||
| ||||
Het beleg van Valencijn in 1793.
Philip James de Loutherbourg (1801). | ||||
| Datum | 13 juni – 28 juli 1793 | |||
| Locatie | Valenciennes, Frankrijk | |||
| Resultaat | Geallieerde overwinning | |||
| Strijdende partijen | ||||
| ||||
| Leiders en commandanten | ||||
| ||||
| Troepensterkte | ||||
| ||||
| Verliezen | ||||
| ||||
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Het Beleg van Valencijn (Valenciennes) vond plaats tussen 13 juni en 28 juli 1793, tijdens de Eerste Coalitieoorlog.
Na de nederlaag van de Franse revolutionaire legers in de Slag bij Neerwinden (1793) heroverden de geallieerden onder leiding van Frederik Jozias van Saksen-Coburg-Saalfeld het grootste deel van de Oostenrijkse Nederlanden. De Franse provincie Vlaanderen, die ruim een eeuw eerder stelselmatig door Frankrijk veroverd en geannexeerd was, werd het volgende doel van de geallieerden.
De geallieerde inval op Frans grondgebied begon met de inname van de omgeving van Valencijn: Condé-sur-l'Escaut en Raismes op 8 mei en Famars op 23 mei.
De Engelse opperbevelhebber Frederik van York leidde de belegering, terwijl de Zuid-Nederlands-Oostenrijkse generaal Joseph de Ferraris de technische aspecten superviseerde. Na de val van de stad werd de hertog van York als een bevrijder ingehaald door de inwoners van de stad. Hij liet het verslagen Franse garnizoen vertrekken, weliswaar zonder hun wapens, maar zij hergroepeerden zich bij Duinkerke.
De geallieerde overwinning was van korte duur want het jaar daarop heroverden de Fransen de hele Zuidelijke Nederlanden.
· 
· 