Daqing
Stadsprefectuur in de Volksrepubliek China
 | |||
|---|---|---|---|
  | |||
| Situering | |||
| Provincie (zìzhìqū) | Heilongjiang | ||
| Coördinaten | 46° 36′ NB, 125° 0′ OL | ||
| Naam (taal-varianten) | |||
| Vereenvoudigd Chinees | 大庆 | ||
| Traditioneel Chinees | 大慶 | ||
| Hanyu pinyin | Dàqìng | ||
| Algemeen | |||
| Oppervlakte | 21.219 km² | ||
| Inwoners (2003) |
2.590.000 | ||
| Website | daqing.gov.cn | ||
| Detailkaart | |||
.png)
| |||
| Foto's | |||
| |||
| Daqing | |||
| |||
Daqing is een stadsprefectuur in de noordelijke provincie Heilongjiang, Volksrepubliek China. Daqing is ook een stad en is de zetel van de prefectuur Daqing. Het gebied van de prefectuur Daqing ontstond in 1979 door de vereniging van de steden Datong, Honggang, Longfeng, Ranghulu en Sairt en van vier arrondissementen. De prefectuur Daqing heeft 2,59 miljoen inwoners (2003).
Daqing ligt tussen Harbin en Qiqihar.
Olie
[bewerken | brontekst bewerken]Productie
[bewerken | brontekst bewerken]Daqing is een zeer belangrijk oliegebied voor het land. Op 26 september 1959 werd hier voor het eerst aardolie aangeboord.[1] De regio trok veel mensen aan die naar werk zochten in de olie-industrie. In 1960 werden de reserves getaxeerd op 400 miljoen ton en in dat jaar werd de eerste olie verscheept.[1] In 1963 was de jaarlijkse productie opgelopen tot 5 miljoen ton en China was volledig zelfvoorzienend op dat moment.[1] Er werden meer velden in China aangeboord, maar geen kon Daqing evenaren in omvang. Ondanks de strubbelingen ten tijde van de Culturele Revolutie bleef de olieproductie groeien van zo’n 10 miljoen ton in 1966 naar 50 miljoen ton in 1976.[1] In dit laatste jaar was dit gelijk aan de helft van de nationale olieproductie.[1] In 1997 bereikte de productie van het Daqingveld een piek van 56 miljoen ton en daalde naar 40 miljoen ton in 2009.[2] Om de productie gaande te houden wordt op grote schaal water in de grond geïnjecteerd dat de olie naar de pompen moet drijven.[2] De beheerder van het olieveld is PetroChina en het is nog steeds een belangrijk veld voor de onderneming. In de drie jaren van 2012 tot en met 2014 werd er per dag 800.000 vaten olie gewonnen en dat is ongeveer een derde van de totale olieproductie van het bedrijf.
Met de ruwe olie productie is in Daqing een industrieel complex gekomen dat zich bezighoudt met de winning en verwerking van olie in olieproducten en chemische producten.
Eindpunt van oliepijplijn uit Rusland
[bewerken | brontekst bewerken]Begin 2011 is een oliepijplijn vanuit Rusland naar Daqing in gebruik genomen. Het Russische staatsbedrijf Transneft, de monopolist op het gebied van olievervoer per pijplijn, heeft de leiding aangelegd en in beheer. Dit project is een onderdeel van het Oostelijke oliepijpleiding initiatief. Tussen april 2006 en eind 2009 was al een 2757 kilometer lang tracé tussen Tajsjet en Skovorodino aangelegd.[3] In de tweede fase is deze pijplijn met 1115 kilometer verlengd naar Daqing; er komt nog een derde pijplijn van Skovorodino naar de Russische havenstad Kozmino. De leiding naar China heeft een capaciteit van 30 miljoen ton olie op jaarbasis en voorziet voor een deel in de Chinese behoefte aan olie. De investering in de pijplijn is grotendeels met Chinese leningen gefinanceerd.[4] Het grootste gedeelte van de Russische olie-export gaat nog naar West-Europa, maar met deze nieuwe pijplijn heeft het land een alternatief afzetkanaal.[5]
Stedenband
[bewerken | brontekst bewerken].svg){kind=small}
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- (zh) Website van de stad Daqing (archive)
- ↑ a b c d e (en) The Chinese Oil Industry: History and Future. Auteurs: Lianyong Feng e.a. Uitgeverij: Springer. ISBN 978-1-4419-9409-7, p.6
- ↑ a b Chinese Oil Industry, p.9
- ↑ (en) "Nieuwe Russische oliehaven gericht op Verre-Oosten". Geraadpleegd op 8 januari 2011.
- ↑ (en) "Nieuwe pijplijn tussen Rusland en China geopend, BBC nieuws". Geraadpleegd op 8 januari 2011.
- ↑ Rusland minder afhankelijk van Europa, Het Financieele Dagblad, 4 januari 2011, blz 5
· 
· 