Frank Lautenberg
Frank Lautenberg | ||||
---|---|---|---|---|
Frank Raleigh Lautenberg
| ||||
Geboren | 23 januari 1924 Paterson (New Jersey) | |||
Overleden | 3 juni 2013 New York | |||
Politieke partij | Democratische Partij | |||
Partner | Lois Lautenberg Bonnie Englebardt (vanaf 2001) | |||
Beroep | Politicus Ondernemer | |||
Religie | Joods | |||
Handtekening | ||||
Senator voor New Jersey | ||||
Aangetreden | 3 januari 2003 | |||
Einde termijn | 3 juni 2013 | |||
Voorganger | Robert Torricelli | |||
Opvolger | Jeffrey Chiesa | |||
Aangetreden | 27 december 1982 | |||
Einde termijn | 3 januari 2001 | |||
Voorganger | Nicholas Brady | |||
Opvolger | Jon Corzine | |||
|
Frank Raleigh Lautenberg (Paterson (New Jersey), 23 januari 1924 – New York, 3 juni 2013) was een Amerikaans politicus van de Democratische Partij. Eerder was hij bestuursvoorzitter en directeur van het uitbestedingsbedrijf Automatic Data Processing (ADP). In 1982 was hij de kandidaat van de Democratische Partij voor de zetel van de teruggetreden democratische senator voor New Jersey Harrison Williams; de waarnemend senator Republikein Nicholas Brady was niet verkiesbaar. Lautenberg versloeg de republikeinse kandidaat, afgevaardigde Millicent Fenwick.
Lautenberg diende als senator tot zijn pensionering in 2001; nog geen jaar later werd hij door de Democratische Partij gevraagd om terug te keren naar de senaat om de zittende senator Robert Torricelli uit te dagen die werd verdacht van betrokkenheid bij een corruptieschandaal. Torricelli werd uitgedaagd door de mede-Republikein Douglas Forrester. Lautenberg won de verkiezing en keerde terug naar de senaat. Na het overlijden van senator en partijgenoot Robert Byrd was hij de oudstgediende senator.
Frank Lautenberg overleed op 89-jarige leeftijd aan een longontsteking.
In 1989 introduceerde senator Frank Lautenberg, na de toespraken van Boris Pertsjatkin in het Amerikaanse Congres, een wetsvoorstel dat later het “Lautenberg Amendement” werd genoemd. Dit wetsvoorstel werd voorgesteld om het voor vluchtelingen gemakkelijker te maken om naar de Verenigde Staten te emigreren. Het Lautenberg-amendement werd in november 1989 door president Bush tot wet ondertekend. Na de goedkeuring van het amendement emigreerden ongeveer 1 miljoen mensen uit de landen van de voormalige USSR naar de Verenigde Staten[1][2][3].
Bronnen
[bewerken | brontekst bewerken]- (ru) Ostrovskaja, O.P. (23 juni 2017). Судьбы участников эмиграционного движения пятидесятников на дальнем востоке в 1970-1980-х гг.. Дальневосточный юридический институт Министерства внутренних дел Российской Федерации, Chabarovsk, "Владивосток – точка возвращения: прошлое и настоящее русской эмиграции. Материалы Второй международной научной конференции". ISBN 978-5-9753-0229-8.
- (uk) Gura, V.O. (2018). Andryusjtsjenko Viktor Petrovitsj (red.). Історія та есхатологічні мотиви релігійної еміграції пізніх протестантів із СРСР 1987–2017 рр.. Гілея: науковий вісник: 171–175 (Kiev). ISSN: 2076-1554.
- (ru) Semjonova, Victoria, Борис Перчаткин — о том, как помогал верующим из СССР попасть в США. usa.one (3 januari 2020). Geraadpleegd op 25 september 2023.
Opmerkingen
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ Gura 2018, p. 173.
- ↑ Ostrovskaja 2017, p. 69.
- ↑ Semjonova 2020.