Grijskruid
| Grijskruid | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||||||
| Berteroa incana (L.) DC. (1821) | |||||||||||||||||||||
.jpg)
| |||||||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||||||
Grijskruid op  Wikispecies
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Grijskruid (Berteroa incana) is een plant uit de kruisbloemenfamilie (Cruciferae of Brassicaceae).
Beschrijving
[bewerken | brontekst bewerken]De laatbloeiende planten zijn eenjarig en de vroeg bloeiende meestal tweejarig. De plant is giftig voor paarden.
De plant wordt 20–50 cm hoog en heeft een wortelrozet. De stengel is evenals de bladeren grijs door de beharing met stervormige haren. De bladeren zijn lancetvormig en stomp.
Grijskruid bloeit van juni tot september met witte bloemen, waarvan de vier kroonbladen tweespletig zijn. De kroonbladen zijn 5–7 mm lang. De bloeiwijze is een dichtbloemige tros.
De vrucht is een 4,5–8 mm lange hauw en is circa tweemaal zo lang als breed. De hauw is elliptisch met iets bolle zijden, dicht behaard met sterharen en heeft een tot 2 mm lange snavel. In een hauw zitten zes tot tien zaden.
Verspreiding
[bewerken | brontekst bewerken]Grijskruid is van oorsprong een Euro-aziatische steppeplant die in de 18e eeuw met graanimporten naar West-Europa is gekomen. Behalve in grote delen van Azië komt ze voor in Centraal- en Zuidoost-Europa, op rotsen en zandige plaatsen, droge muren en braakliggende terreinen.[1] In Noord-Amerika is ze ingevoerd en verwilderd.[2] In Nederland en België komt ze vrij algemeen voor op matig voedselrijke grond in bermen en langs spoordijken, ook uitgezaaid en zich handhavend.[3]
-
Hauwen (zonder snavel 7 mm lang) -
Zaden
.jpg)
Ecologie
[bewerken | brontekst bewerken]Het grijskruid is waardplant voor het Groot koolwitje (Pieris brassicae) en het Klein geaderd witje (Pieris napi).[4]
Bronnen
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ Bloemen en Planten van Europa, door Oleg Polunin, uitgave Zonmers en Keunings, ISBN 90 210 0460 7
- ↑ Berteroa in de Flora of North America
- ↑ Aas van Diemen, Steeds grijzer, Stadsplanten.nl, bezocht 11 december 2022. Gearchiveerd op 28 mei 2023.
- ↑ Natural history museum, 08-10-2011
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- Grijskruid (Berteroa incana) op SoortenBank.nl (gearchiveerd) (gebaseerd op de Heukels23, dit is de voorlaatste uitgave)
- Berteroa incana in de Flora of North America
- Berteroa incana in de Flora of China