Irving Saladino

Irving Saladino
	Osaka 2007: wereldkampioen
Volledige naam	Irving Jahir Saladino Arana
Geboortedatum	23 januari 1983
Geboorteplaats	Colón
Nationaliteit	Panama
Lengte	1,83 m
Gewicht	70 kg
Sportieve informatie
Discipline	verspringen
Trainer/coach	Nelio Moura
Eerste titel	Zuid-Amerikaans kampioen verspringen 2003
OS	2004, 2008, 2012
Extra	Zuid-Amerikaans recordhouder verspringen (in- + outdoor)
Portaal	Atletiek

Irving Jahir Saladino Arana (Colón, 23 januari 1983) is een Panamese voormalige verspringer. Hij werd olympisch en wereldkampioen in deze discipline en is zowel in- als outdoor Zuid-Amerikaans recordhouder.

Biografie

Begin carrière

In 2002 behaalde Saladino op de wereldkampioenschappen voor junioren in Kingston (Jamaica) met 7,30 m de finale niet. In 2003 won hij op het Zuid-Amerikaans kampioenschap in Barquisimeto met 7,46 een bronzen medaille. Op de Olympische Spelen van 2004 strandde hij met 7,42 in de voorrondes. Wel sprong hij dat jaar voor het eerst verder dan 8 meter.

Op de wereldindoorkampioenschappen van 2006 in Moskou werd Saladino tweede met een Zuid-Amerikaans indoorrecord van 8,29 achter de Ghanees Ignisious Gaisah (8,30) en voor de tot Italiaan genaturaliseerde Amerikaan Andrew Howe (8,16). In 2006 won hij vijf van de zes Golden League wedstrijden op hetzelfde onderdeel, waarmee hij in totaal 83.333 dollar verdiende. Met een sprong van 8,56 verbrak hij in mei 2006 ook het Zuid-Amerikaanse outdoorrecord. Dit was tevens de beste wereldjaarprestatie van 2006.

Wereldkampioen

Op 13 mei 2007 won Saladino de Grande Premio Brasil Caixa de Atletismo in Rio de Janeiro. Dertien dagen daarna zegevierde hij met een vertesprong van 8,53 ook tijdens de FBK Games. Zijn grootste overwinning boekte hij echter later dat jaar op de wereldkampioenschappen in Osaka. Hij won er op spectaculaire wijze de verspringfinale. Lang ging hij aan de leiding met een sprong van 8,46, totdat Andrew Howe met zijn laatste sprong tot 8,47 kwam, een Italiaans record. Met nog één poging te gaan vloog Saladino vervolgens naar een nieuw persoonlijk en Zuid-Amerikaans record van 8,57 en won daarmee als eerste Panamees in de historie een gouden medaille op een groot atletiektoernooi.

Olympisch goud

Nadat hij in het begin van het jaar de wereldindoorkampioenschappen in Valencia wegens een blessure nog aan zich voorbij had moeten laten gaan, stelde Saladino op 24 mei 2008 in Hengelo nadrukkelijk zijn kandidatuur voor olympisch goud door tijdens de FBK Games met een toegestane rugwind van +1,2 m/s naar 8,73 te springen, een verbetering van zijn PR uit 2007 met 16 centimeter. Bovendien schaarde hij zich met deze prestatie bij de zeven beste verspringers ooit. Opmerkelijk detail is, dat de verspringbak in Hengelo was aangepast na Saladino's opmerking van het jaar ervoor: "als de bak langer was zou ik nog verder hebben gesprongen". De afzetbalk was als reactie hierop door de organisatie nu twee meter naar voren geplaatst.^[1] Op de Olympische Spelen van 2008 in Peking won hij een gouden medaille bij het verspringen. Met een beste poging van 8,34 versloeg hij de Zuid-Afrikaan Khotso Mokoena (zilver; 8,24) en de Cubaan Ibrahim Camejo (brons; 8,20).

Teleurstellingen

Ook in het jaar 2009 liet Saladino zien goed in vorm te zijn: tijdens de Prefontaine Classic in Eugene sprong hij 8,63, waar hij wel Dwight Phillips voor zich moest dulden, die 8,74 sprong. Tijdens de WK van Berlijn later in het jaar kwam Saladino in de finale ondanks zijn vorm niet tot een geldige sprong. In de jaren daarna kon Saladino zich niet bewijzen tijdens grote toernooien. Bij de WK indoor van 2010 in Doha kwam hij met een sprong van 7,80 niet door de kwalificaties. Wel won hij vrij gemakkelijk de Centraal-Amerikaanse Spelen met een sprong van 8,19. Op de WK in Daegu een jaar later sneuvelde Saladino in de voorrondes, waar hij 7,84 sprong. Op de Olympische Spelen van 2012 in Londen mocht Saladino de vlag van Panama dragen tijdens de openingsceremonie. Hij plaatste zich niet voor de finale, doordat hij in de kwalificatieronde geen geldige poging produceerde.

In het najaar van 2014 kondigde Saladino het einde van zijn atletiekloopbaan aan.^[2]

Titels

Olympisch kampioen verspringen - 2008
Wereldkampioen verspringen - 2007
Ibero-Amerikaans kampioen verspringen - 2006

Persoonlijke records

Onderdeel	Prestatie	Datum	Plaats
verspringen (outdoor)	8,73 m (AR)	24 mei 2008	Hengelo
verspringen (indoor)	8,42 m (AR)	13 februari 2008	Peanía

Palmares

Kampioenschappen

2002: 10e kwal. WK U20 - 7,30 m
2003: 3 Zuid-Amerikaanse kamp - 7,46 m
2004: 18e in kwal. OS - 7,42 m
2005: 6e WK - 8,20 m
2006: 2 WK indoor - 8,29 (AR)
2006: 1 Ibero-Amerikaanse kamp. - 8,42 m (AR)
2006: 1 Centraal-Amerikaanse en Caribische Spelen - 8,29 m
2006: 1 Wereldatletiekfinale - 8,41 m
2006: 1 Wereldbeker - 8,26 m
2007: 1 Pan-Amerikaanse Spelen - 8,28 m
2007: 1 WK - 8,57 m (AR)
2008: 1 FBK Games - 8,73 m (AR)
2008: 1 OS - 8,34 m
2009: NM WK
2010: 6e in kwal. WK indoor - 7,80 m
2010: 1 Centraal-Amerikaanse Spelen - 8,19 m
2011: 11e in kwal. WK - 7,84 m
2012: NM in kwal. OS
2013: 1 Centraal-Amerikaanse Spelen - 7,99 m

Golden League-podiumplekken

2006: 1 Bislett Games – 8,53 m
2006: 2 Meeting Gaz de France – 8,29 m
2006: 1 Golden Gala – 8,45 m
2006: 1 Weltklasse Zürich – 8,36 m
2006: 1 Memorial Van Damme – 8,31 m
2006: 1 ISTAF – 8,35 m
2008: 1 Golden Gala – 8,30 m
2008: 1 Meeting Gaz de France – 8,31 m
2009: 2 Golden Gala – 8,27 m

Diamond League-podiumplekken

2010: 2 Golden Gala – 8,13 m
2010: 1 Prefontaine Classic – 8,46 m
2010: 3 British Grand Prix – 7,96 m
2011: 1 Meeting Areva – 8,40 m
2011: 3 DN Galan – 8,19 m
2012: 1 Herculis – 8,16 m

Bronnen, noten en/of referenties

(en) World Athletics-profiel voor Irving Saladino
(en) Profiel van Irving Saladino op sports-reference.com (gearchiveerd)
Verspringer Saladino is altijd zichzelf door Mark van Driel (29-05-'09), gepubliceerd in de Volkskrant

Zie de categorie Irving Saladino van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

[1] Speciaal voor Saladino: Verspringbalk in FBK-Stadion aangepast

[2] (en) Adios Irving! Saladino announces his retirement door Phil Minshull (07-08-14), IAAF-website. Gearchiveerd op 25 mei 2019.

[1]

[2]