Lepidosauria
| Lepidosauria Fossiel voorkomen: Trias – heden | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||
| gevlekte blauwtongskink (Tiliqua nigrolutea) | |||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||
| |||||||||||
| Superorde | |||||||||||
| Lepidosauria Duméril & Bibron, 1839 | |||||||||||
| Orden | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
| Coachella | |||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||
Lepidosauria op  Wikispecies
| |||||||||||
| |||||||||||
De Lepidosauria zijn een groep reptielen bestaande uit de Squamata (schubreptielen ofwel de slangen en hagedissen) en de Sphenodontia (brughagedissen).
De Lepidosauria zijn in 1866 benoemd door Ernst Haeckel.
Tegenwoordig worden de Lepidosauria meestal gedefinieerd als een clade: de groep bestaande uit de laatste gemeenschappelijke voorouder van de Rhynchocephalia en de Squamata; en al zijn afstammelingen.
De slangen, hagedissen en brughagedissen zijn nauwer onderling verwant dan aan de andere groepen huidige reptielen, de schildpadden, de krokodilachtigen en de nog levende dinosauriërs, de vogels. De oudste lepidosauriërs zijn bekend van het laat-Perm en vroeg-Trias van Zuid-Afrika; het zijn de geslachten Paliguana, Palaeagama en Saurosternon. Deze zijn echter van fragmenten bekend, soms alleen van de schedel. Het verloop van de ontwikkeling van de lepidosauriërs in het Trias is nog grotendeels onduidelijk. Pas in het laat-Trias verschijnen de voorlopers van moderne groepen, zoals de Kuehneosauridae en de brughagedissen. De oudste hagedisachtigen zijn pas bekend van het laat-Jura.
Taxonomie
[bewerken | brontekst bewerken]- Superorde Lepidosauria
- Orde Squamata (hagedissen, slangen)
- Orde Sphenodontia (brughagedissen)
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- (en) - Animal Diversity Web - Reptilia
Literatuur
- E. Haeckel, 1866, Generelle Morphologie der Organismen : allgemeine Grundzuge der organischen Formen-Wissenschaft, mechanisch begrundet durch die von Charles Darwin reformirte Descendenz-Theorie, Verlag von Georg Reimer, Berlin CLX-462 pp
Noten