Ontwikkelende variatie
De ontwikkelende variatie is in een muzikale compositie een formele techniek waarbij de concepten van doorwerking en variatie worden verenigd doordat variaties worden gevormd door de doorwerking of ontwikkeling van bestaand materiaal.[1]
Hoewel de term door Arnold Schönberg, de uitvinder van de twaalftoontechniek, was bedacht, meende hij dat het een van de belangrijkste compositorische principes was sinds rond 1750.[2]
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑ Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Developing variation op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ A. Schönberg, Style and Idea, New York, 1975, p. 397.