Oostenrijkse parlementsverkiezingen 1956

Oostenrijkse parlementsverkiezingen 1956
Datum	13 mei 1956
Land	Oostenrijk
Te verdelen zetels	165
Opkomst	95,26% (0,6%)
Resultaat
Grootste partij	​ ÖVP (45,96%)
Nieuwe Bondskanselier	Julius Raab (ÖVP)
Vorige Bondskanselier	Leopold Figl (1945-1953)
Opvolging verkiezingen
← 1953     1959 →
Portaal    Politiek

De vierde verkiezingen van de Nationalrat, het parlement van Oostenrijk, vonden op 13 mei 1956 plaats.

Achtergrond

Het Slot Belvedere in Wenen waar in 1955 het Staatsverdrag werd getekend en Oostenrijk zijn volledige onafhankelijkheid verkreeg

Het waren de eerste parlementsverkiezingen die plaatsvonden na de ondertekening van het Oostenrijks Staatsverdrag dat op 15 mei 1955 werd getekend door de Oostenrijkse regering onder leiding van bondskanselier Julius Raab aan de ene zijde en de vertegenwoordigers van de vier geallieerde bezettingsmachten (Sovjet-Unie, Verenigde Staten van Amerika, Verenigd Koninkrijk en Frankrijk) waarna Oostenrijk zijn volledige onafhankelijkheid herwon. Oostenrijk zou voortaan een volstrekt neutrale houding aannemen in het wereldgebeuren (26 oktober 1955).

Na het vertrek van de geallieerden uit Oostenrijk kwam er ook een einde aan het denazificatieproces en tekende bondspresident Theodor Körner talrijke amnestieverzoeken.

In de loop van 1955 traden er grote meningsverschillen aan het licht binnen de coalitieregering van Österreichische Volkspartei (ÖVP) en Sozialistische Partei Österreichs (SPÖ). Na het tekenen van het Staatsverdrag gaven de Russen de door hen genationaliseerde bedrijven terug aan de Oostenrijkse regering. De christendemocraten van ÖVP waren van mening dat deze bedrijven zoveel mogelijk in particulieren handen terecht moesten komen, maar de sociaaldemocraten van de SPÖ wilden de bedrijven in staatshanden houden. Deze, en nog andere meningsverschillen, leidden ertoe dat er vervroegde verkiezingen werden uitgeschreven.

Verkiezingen

Voornaamste partijen die deelnamen aan de verkiezingen
Partijnaam	Afkorting	Ideologische richting
Österreichische Volkspartei	ÖVP	christendemocratie, liberaal conservatisme
Sozialistische Partei Österreichs	SPÖ	sociaaldemocratie, democratisch socialisme
Kommunistische Partei Österreichs	KPÖ	marxisme-leninisme, communisme
Freiheitliche Partei Österreichs	FPÖ	liberaal conservatisme, nationaal liberalisme

Uitslag

Voorafgaande aan de verkiezingen wijzigde de Wahlpartei der Unabhängigen (WdU) haar naam in Freiheitliche Partei Österreichs (FPÖ). Deze naamswijziging verhoedde niet de verkiezingsnederlaag van deze partij: de partij verloor 8 van haar 14 zetels. De ÖVP profiteerde van dit verlies van haar voornaamste "burgerlijke" concurrent en won 8 zetels en kwam in totaal op 82 zetels. De SPÖ ging één zetel vooruit ten opzichte van 1953 en 74 zetels in de nieuwe Nationale Raad. De communisten (KPÖ) verloren één zetel en hielden er nog maar 3 over. De andere (kleine) partijen die aan de verkiezingen deelnamen behaalden geen enkele zetel.

Partijen		Stemmen	Percentage	Zetels	Verschil
	Österreichische Volkspartei (ÖVP)	1.999.986	45,96%	82	8
	Sozialistische Partei Österreichs (SPÖ)	1.873.295	43,05%	74	1
	Freiheitliche Partei Österreichs (FPÖ)a	283.749	6,52%	6	8
	Kommunisten und Linkssozialisten (KuL)	192.438	4,42%	3	1
	Overige partijenb	2.440	0,06%	—	—
(opkomst 95,26%)		4.395.519	100%	165
a Voorheen de Wahlpartei der Unabhängigen (WdU) b Zes kleinere partijen

Coalitievorming

Zie Kabinet-Raab II voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De coalitie van christendemocraten en sociaaldemocraten onder bondskanselier Julius Raab werd voortgezet. De positie van de ÖVP was echter zodanig versterkt dat sociaaldemocratische plannen voor nationalisatie van de basisindustrieën konden worden afgewend. Het kabinet-Raab II trad op 29 juni 1956 aan.

• 
  Bondskanselier Julius Raab (ÖVP)
• 
  Vice-kanselier Adolf Schärf (SPÖ)

Zie ook

• Verkiezingen in Oostenrijk
• Geallieerde bezettingszones in Oostenrijk
• Oostenrijks Staatsverdrag

· ·

Oostenrijkse verkiezingen

Mediabestanden

Zie de categorie 1956 Austrian general election van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Bronnen, noten en/of referenties