Paolo Lucio Anafesto
| Paolo Lucio Anafesto | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Doge van Venetië | ||||
| Periode | legendarisch | |||
| Opvolger | Marcello Tegalliano | |||
| Dynastie | {{{dynastie}}} | |||
| {{{heraldiek}}} {{{heraldiek-uitleg}}} | ||||
| ||||
Paolo Lucio Anafesto was volgens een betwiste overlevering de eerste doge van Venetië. Hij stond ook bekend als Anafestus Paulucius, de Latijnse vertaling van zijn naam.
Hij was een edelman uit Heraclea dat toen de belangrijkste stad van de regio was en werd in 697 tot Doge verkozen, die gezag had over heel het meer rondom Venetië.[1] Hij stond meteen voor twee serieuze taken: een einde stellen aan de talloze conflicten tussen de verschillende tribunen, die tot dan over verschillende delen van Venetië hadden geregeerd én het organiseren van de verdediging tegen de Lombarden en de Slaven.
Volgens moderne historici heeft hij als Doge nooit bestaan en verwijst zijn naam naar een Byzantijnse hertog Paulus.[2]
Noten
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ (pseudo-)Johannes Diaconus, Chronicon Venetum et Gradense (= G.H. Pertz (ed.), Monumenta Germaniae Historica, Scriptores, VII, Hannover, 1844, p. 11.).
- ↑ J.J. Norwich, A History of Venice, New York, 1982, p. 14: Venetia being as we now know a Byzantine province at that time, the obvious and indeed the only legitimate conclusion to be drawn from this is that the mysterious Paulicius was none other than Paul, Exarch of Ravenna from 723 until his murder by the rebels in 727 – the very year, incidentally, to which John the Deacon ascribes the death of Paolucdo.
Referenties
[bewerken | brontekst bewerken]- J.J. Norwich, A History of Venice, New York, 1982, pp. 13-14.