Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Naar inhoud springen

Simon Yates (wielrenner)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Simon Yates
Simon Yates in 2014
Simon Yates in 2014
Persoonlijke informatie
Volledige naam Simon Philip Yates
Geboortedatum 7 augustus 1992
Geboorteplaats Bury
Nationaliteit Britse
Lengte 172 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg Team BikeExchange
Discipline(s) Weg
Specialisatie(s) Klimmer
Ploegen
2014–2017
2018–2020
2021-2024
2025
Orica
Mitchelton-Scott
Team BikeExchange
Team Visma-Lease a Bike
Beste prestaties
Ronde van Lombardije 5e (2023)
Ronde van Italië 3e (2021)
6 etappezeges
Ronde van Frankrijk 4e (2023)
2 etappezeges
Ronde van Spanje 1e (2018)
2 etappezeges
Overige
Zeges:  
Tirreno-Adriatico 2020
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Simon Philip Yates (Bury, 7 augustus 1992) is een Britse weg- en voormalig baanwielrenner die sinds 2014 rijdt voor de vanaf 2021 geheten Team BikeExchange-wielerploeg en heeft voor 2025 getekend bij Team Visma-Lease a Bike. Hij is de tweelingbroer van Adam Yates, die eveneens professioneel wielrenner is.

Simon Yates begon zijn wielercarrière op de baan. In 2010 werd hij samen met Daniel McLay wereldkampioen op de koppelkoers bij de junioren en won hij met McLay, Sam Harrison en Owain Doull een zilveren medaille op de ploegenachtervolging. In 2013 werd Yates wereldkampioen puntenkoers.

In 2014 werd Yates professioneel wielrenner op de weg bij de Australische wielerploeg Orica GreenEDGE. Onverwachts reed hij dat jaar meteen al de Ronde van Frankrijk, die van start ging in Leeds, niet ver van zijn geboorteplaats. Aanvankelijk had zijn broer Adam op de startlijst gestaan, maar die bleek na een intensief voorseizoen niet meer fit genoeg te zijn. Pas vijf dagen voor de start van de Tour werd Simon aangeduid als zijn vervanger. Yates verliet de Tour op de tweede rustdag. Een jaar later reed hij de Tour wel uit en eindigde op de 89ste plaats in het eindklassement.

Yates werd op 12 maart 2016, na de zesde etappe van de rittenkoers Parijs-Nice, betrapt op het verboden middel terbutaline. Volgens zijn teamleiding zat het in een middel tegen astma dat hij op advies van zijn arts innam. De arts zou verzaakt hebben dispensatie aan te vragen voor het gebruik ervan.[1] Yates werd voor vier maanden geschorst door de UCI.

Na zijn schorsing reed Yates een sterke Ronde van Spanje. Met het winnen van de zesde etappe boekte hij zijn eerste overwinning in een grote ronde en hij eindigde als zesde in het eindklassement. In 2017 won Yates een etappe in zowel Parijs-Nice als de Ronde van Romandië. In de daaropvolgende Ronde van Frankrijk werd hij zevende en reed hij, als leider in het jongerenklassement, vrijwel heel de ronde in de witte trui. Uiteindelijk stond hij als beste jongere op het podium in Parijs en volgde hiermee zijn broer Adam op, die in 2016 de witte trui won.

Ronde van Italië 2018

[bewerken | brontekst bewerken]

Na etappeoverwinningen in Parijs-Nice en de Ronde van Catalonië reed Yates in 2018 zijn eerste Ronde van Italië. In de zesde etappe veroverde hij de leiding in het algemeen klassement. Met de roze trui om de schouders wist hij de negende etappe, elfde etappe en de vijftiende etappe op zijn naam te schrijven. Yates slaagde erin om dertien dagen in de roze trui te rijden en werd door zijn dominantie tot de topfavorieten voor de eindwinst gerekend. In de negentiende etappe, twee dagen voor het einde van de Giro, verloor hij door een inzinking echter meer dan 38 minuten en raakte hij de leiding kwijt aan zijn landgenoot Chris Froome. Yates viel in het klassement ver terug en beëindigde de Giro als 21ste.

Ronde van Spanje 2018

[bewerken | brontekst bewerken]

Voor de start van deze Ronde van Spanje werd Yates gerekend bij een van de favorieten voor het podium. Dit veranderde toen hij, mede door een aanval in de vierde etappe, na de negende etappe de rode leiderstrui veroverde. Deze verloor hij echter weer in de 12e etappe, aan Jesus Herrada. In de veertiende etappe wist Yates na een steile slotklim de etappe te winnen en hierdoor de rode trui weer over te nemen. Toen de voorlaatste bergrit op het programma stond, had Yates 25 seconden voorsprong op zijn dichtste opponent, Alejandro Valverde. Echter plaatste Yates een verschroeiende versnelling op de slotklim naar het dak van deze Vuelta en wist hij hierdoor zijn leiderplaats te verstevigen. In de 20e en laatste bergetappe kwam Yates'leiderplaats niet meer in gevaar. In Madrid wist hij zo zijn eerste Ronde van Spanje te winnen. Dit was de derde eindoverwinning voor een Brit in een grote ronde dat jaar.

Baanwielrennen

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar NK WK
Junioren
2010 Goud Ploegkoers
Zilver Ploegenachtervolging
Elite
2010 Zilver Puntenkoers
Zilver Scratch
2011
2012 Goud Omnium
Goud Ploegkoers
Goud Ploegenachtervolging
2013 Goud Puntenkoers

Wegwielrennen

[bewerken | brontekst bewerken]

Overwinningen

[bewerken | brontekst bewerken]
2011
6e etappe Ronde van de Toekomst
2013
Jongerenklassement An Post Rás
5e en 6e etappe Ronde van de Toekomst
6e etappe Ronde van Groot-Brittannië
Jongerenklassement Ronde van Groot-Brittannië
2014
Jongerenklassement Ronde van Slovenië
Bergklassement Ronde van Alberta
2015
Jongerenklassement Critérium du Dauphiné
2016
Prueba Villafranca de Ordizia
6e etappe Ronde van Spanje
2017
6e etappe Parijs-Nice
Grote Prijs Miguel Indurain
4e etappe Ronde van Romandië
Jongerenklassement Ronde van Frankrijk
2018
7e etappe Parijs-Nice
7e etappe Ronde van Catalonië
9e, 11e en 15e etappe Ronde van Italië
7e etappe Ronde van Polen
14 etappe Ronde van Spanje
Eindklassement Ronde van Spanje
Eindklassement UCI World Tour
2019
4e etappe Ruta del Sol
Bergklassement Ruta del Sol
5e etappe Parijs-Nice (individuele tijdrit)
12e en 15e etappe Ronde van Frankrijk
2020
5e etappe Tirreno-Adriatico
Blauwe trui Eindklassement Tirreno-Adriatico
2021
2e etappe Ronde van de Alpen
Eindklassement Ronde van de Alpen
19e etappe Ronde van Italië
Bergklassement CRO Race
2022
8e etappe Parijs-Nice
1e en 3e etappe Ronde van Asturië
Puntenklassement Ronde van Asturië
2e etappe (ITT) en 14e etappe Ronde van Italië
Prueba Villafranca de Ordizia
2e etappe Ronde van Castilië en León
Eindklassement Ronde van Castilië en León
2023
5e etappe Tour Down Under
2024
5e etappe AlUla Tour
Eindklassement AlUla Tour

Resultaten in voornaamste wedstrijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Ronde van
Italië
Ronde van
Frankrijk
Ronde van
Spanje
2014 opgave  
2015 89e  
2016 6e (1) 
2017 7e    44e  
2018 21e (3)   ↑ (1) 
2019 8e   49e (2) 
2020 opgave  
2021 Brons ↑ (1)  opgave  
2022 opgave (2)  opgave  
2023 4e  
2024 12e  
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
Jaar Milaan-San Remo Gent-Wevelgem Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Clásica San Sebastián Waalse Pijl WK op de weg Wereld­ranglijsten
2014 137e opgave opgave 78e opgave
2015 37e 39e 18e 14e 62e 36e (UWT) 67e (UWR)
2016 95e 7e 52e (UWT) 63e (UWR)
2017 153e 18e 33e (UWT) 47e (UWR)
2018 opgave Goud (UWT) Zilver (UWR)
2019 opgave 102e (UWR)
2020 27e (UWR)
2021 86e 22e 36e (UWR)
2022 6e 38e (UWR)
2023 5e 11e (UWR)
2024 32e 84e opgave 68e

Resultaten in kleinere rondes

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Tour Down Under Parijs-Nice Tirreno-Adriatico Ronde van Catalonië Ronde van het Baskenland Ronde van Romandië Critérium du Dauphiné Ronde van Polen
2014 44e 12e
2015 29e 5e 6e 5e Jongerenklassement
2016   7e   opgave 20e
2017 9e (1) 22e Zilver ↑ (1) 13e
2018 Zilver ↑ (1) 4e (1) Zilver ↑ (1)
2019 25e (1) 13e
2020 Blauwe trui ↑ (1) Brons
2021
2022 Zilver ↑ (1) opgave
2023 opgave
2024 7e

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Voorganger:
Vlag van Australië Cameron Meyer
2012
Wereldkampioen puntenkoers
Simon Yates
2013
Opvolger:
Vlag van Colombia Edwin Ávila
2014
Voorganger:
Vlag van Verenigd Koninkrijk Adam Yates
2016
Witte trui Winnaar jongerenklassement in de Ronde van Frankrijk Witte trui
Vlag van Verenigd Koninkrijk Simon Yates
2017
Opvolger:
Vlag van Frankrijk Pierre Latour
2018
Voorganger:
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Froome
2017
Winnaar van de Ronde van Spanje
Simon Yates
2018
Opvolger:
Vlag van Slovenië Primož Roglič
2019