Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Naar inhoud springen

Stanislao Cannizzaro

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Stanislao Cannizzaro
Stanislao Cannizzaro
Algemene informatie
Land Koninkrijk Italië
Geboortedatum 13 juli 1826
Geboorteplaats Palermo
Overlijdensdatum 10 mei 1910
Overlijdensplaats Rome
Werk
Beroep scheikundige, academisch docent, politicus
Werkveld scheikunde
Werkgever(s) universiteit van Palermo, Universiteit Sapienza Rome, Universiteit van Pisa, Universiteit van Genua, Universiteit van Napels Federico II
Functies senator of the Kingdom of Italy
Promovendi Emanuele Paternò
Studie
School/universiteit Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía
Persoonlijk
Talen Italiaans
Diversen
Lid van Royal Society, Russische Academie van Wetenschappen, Kungliga Vetenskapsakademien, Accademia dei Lincei, Russische Academie van Wetenschappen, Pruisische Academie van Wetenschappen, Accademia Nazionale delle Scienze detta dei XL, Copel, Accademia delle Scienze di Torino
Prijzen en onderscheidingen Copley Medal (1891),[1] Faraday Lectureship Prize (1872), Foreign Member of the Royal Society (5 december 1889)
Nominaties Nobelprijs voor de Scheikunde (1907)
De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata.
U kunt die informatie bewerken.

Stanislao Cannizzaro (Palermo, 13 juli 1826 – Rome, 10 mei 1910) was een Italiaans scheikundige.

Cannizzaro was achtereenvolgens professor te Genua, Palermo en vanaf 1871 te Rome. Hij heeft in 1858, door de uitgave van een pamflet, de moleculairtheorie van Avogadro ingang doen vinden. Op het Congres van chemici te Karlsruhe, in 1860, deed Cannizzaro de verwarring opheffen die toen nog bestond tussen de begrippen molecule en atoom. Hij verwierf ook naam op het gebied van de organische chemie. In 1870 was hij samen met Hugo Schiff stichter van de Gazzetta Chimica Italiana. In 1891 kreeg Cannizzaro de Copley Medal. De Cannizzaro-reactie is door hem ontdekt.

Tijdens zijn periode in Palermo was hij er rector in de jaren 1866-1868.

Vanaf zijn academische benoeming in Rome (1871) werd hij senator voor het leven van het koninkrijk Italië, omwille van zijn wetenschappelijke verdiensten. Meerdere malen was Cannizzaro vicevoorzitter van de senaat.