Yu Miri
| Yu Miri | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | 22 juni 1968[1] | |||
| Geboorteplaats | Tsuchiura | |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| ||||
Yu Miri (Japans: 柳美里, Koreaans: 유미리, 1968) is de schrijversnaam van de Japans-Koreaanse schrijver, toneelschrijver en essayist Miri Yu (Yu is haar familienaam). Haar roman Station Tokio Ueno werd in 2022 in het Nederlands vertaald. De Engelse vertaling van deze roman won de National Book Award voor vertaalde literatuur in 2020. Ze schrijft in het Japans, haar moedertaal.
Leven en werk
[bewerken | brontekst bewerken]Yu Miri werd in 1968 in Japan geboren[2] en woont ook in Japan[2] maar heeft het staatsburgerschap van Zuid-Korea.[3] Ze behoort tot de Koreaanse minderheid in Japan,[2] de Zainichi-Koreanen[4] (Zainichi betekent buitenlandse burger die in Japan woont). Haar moeder vluchtte voor de Koreaanse Oorlog. Yu Miri's leven als Zainichi-Koreaanse in een disfunctioneel gezin vormde haar leven en haar schrijverschap.[5] Ze schreef meer dan 20 romans en won de Japanse Akutagawaprijs[2] voor haar roman Kazoku shinema in 1997.[6][7] Na de kernramp van Fukushima in 2011, reisde Yu veelvuldig naar het getroffen gebied om via een noodzender een radioprogramma te maken.[7] In 2015 verhuisde Yu Miri van Kamakura naar Fukushima, op 16 kilometer afstand van de kerncentrale van Fukushima, waar ze een boekwinkel opende.[2][3] Ze gaf drama lessen aan de inwoners van Fukushima om hen te helpen met de verwerking van de ramp.[3][8]
Haar roman JR Ueno-eki kōenguchi uit 2014 is in meer dan tien talen vertaald[9], onder meer in het Engels als Tokyo Ueno station door Morgan Giles en het Nederlands als Station Tokio Ueno door Geert van Bremen[10] (JR in de oorspronkelijke titel staat voor Japan Railways). De roman weerspiegelt Yu Miri's betrokkenheid bij het historische geheugen van Japan door de geschiedenis van Japan te verwerken op een manier die in Japan niet vanzelfsprekend is. In de roman richt Yu Miri haar blik op een marginale groep in Japan: de daklozen die in tentenkampen in de parken van Tokio wonen.[5][7] In de roman vertelt de geest van een dakloze Japanse dagloner zijn levensverhaal.[11] JR Station Ueno is het treinstation bij het Uenopark in Tokio, waar een tentenkamp van daklozen was.[12][13] Berichten over het verwijderen van daklozen uit het Uenopark[14] vormden voor Yu Miri het beginpunt voor het schrijven van de roman. Ze zag deze meerdere malen tijdens de research voor het boek.[3] De Engelse vertaling won de national book award voor vertaalde literatuur in 2020.[8]
In Japan is Yu Miri controversieel door haar uitgesproken identificatie met Zainichi-Koreanen en houding ten opzichte van Japanse waarden. Ze kreeg te maken met racistische bejegening door rechts-extremisten, die dreigden met bomaanslagen op boekhandels waar ze zou optreden.[7][15][16]
Nederlandse Bibliografie
[bewerken | brontekst bewerken]| Jaar (origineel) |
Titel (origineel) |
Titel vertaling (Nederlands) |
Jaar (vertaling) |
Uitgever (vertaling) |
ISBN (vertaling) |
Vertaler |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 2014 | JR Ueno-eki kōenguchi | Station Tokio Ueno | 2022 | Singel uitgeverijen | ISBN 9789044545418 | Geert van Bremen |
- ↑ Encyclopædia Britannica Online; geraadpleegd op: 9 oktober 2017; genoemd als: Yu Miri; Encyclopædia Britannica Online-identificatiecode: biography/Yu-Miri.
- ↑ a b c d e Yu Miri bij uitgeverij de Geus. De Geus. Geraadpleegd op 11 april 2024.
- ↑ a b c d (en) Tokyo Ueno story Author's afterword. Tilted axis (2019), 171, 189. ISBN 97819111284161.
- ↑ van der List, Bobbie, "Gemigreerd uit Korea, geminacht in Japan", NRC, 19 juli 2020. Gearchiveerd op 25 juli 2021. Geraadpleegd op 11 april 2024.
- ↑ a b Martijn van Bruggen, Recensie Yu Miri Station Tokio Ueno. Tzum (24 mei 2022). Gearchiveerd op 26 september 2023. Geraadpleegd op 11 januari 2024.
- ↑ (en) Yu Miri: Berkeley Japan Prize Recipient. Gearchiveerd op 21 september 2023. Geraadpleegd op 11 april 2024.
- ↑ a b c d Hulst, Auke, "Deze vier boeken beschrijven het échte leven van Japanse stedelingen", NRC, 26 november 2020. Geraadpleegd op 11 april 2024.
- ↑ a b (en) Yu Miri. National Book Foundation. Gearchiveerd op 22 september 2023. Geraadpleegd op 11 april 2024.
- ↑ Tokyo Ueno Station - Editions. goodreads. Geraadpleegd op 16 april 2024.
- ↑ Vertalersbestand Geert van Bremen. Gearchiveerd op 10 oktober 2022. Geraadpleegd op 11 april 2024.
- ↑ Menkveld, Emilia, "Yu Miri laat zien hoe makkelijk een leven mis kan lopen", de Volkskrant, 2 juni 2022. Geraadpleegd op 11 april 2024.
- ↑ Station Tokio Ueno. De geus. Geraadpleegd op 11 april 2024.
- ↑ Pjotr Meerschaut, Japan heeft het laagste aantal daklozen ter wereld, maar dat lijkt een grove onderschatting. Mondiaal nieuws, mo.be (21 juli 2021). Gearchiveerd op 28 maart 2023. Geraadpleegd op 11 april 2024.
- ↑ Hiroshi Matsubara, Imperial eyes shielded from reality of homelessness. the Japan Times (7 november 2001). Gearchiveerd op 7 januari 2019. Geraadpleegd op 11 april 2024.
- ↑ (en) Yu Miri. Granta. Gearchiveerd op 27 maart 2023. Geraadpleegd op 12 april 2024.
- ↑ (en) Tracey Gannon, Controversy as Context: Yū Miri and the Critics. U.S.-Japan Women's Journal (2008). Gearchiveerd op 2 april 2024. Geraadpleegd op 12 april 2024.