flakkeren

Nederlands

flakkerende kaarsjes

Uitspraak

• Geluid:  flakkeren    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• flak·ke·ren

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘onrustig branden’ voor het eerst aangetroffen in 1484
• uit het Middel Nederlands

Werkwoord

flakkeren

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
flakkeren	flakkerde	geflakkerd
zwak -d	volledig

1. onrustig branden met grote en dan weer kleine vlammen en de vlammen zijn ook niet altijd op dezelfde plaats

   • Voor de woning aan de Zonnedauw in Reuver waar zich donderdag een dodelijk drama afspeelde, hebben kinderen en volwassenen bloemen neergelegd. Tussen de vele tulpen en veldboeketten flakkeren kaarsjes en liggen knuffels. 'Slaap zacht, kleine Engel', luidt een neergelegde tekst voor het 3-jarige meisje dat donderdag door haar vader werd vermoord.  

2. (figuurlijk) zwakjes nog aanwezig zijn maar kan makkelijk gedoofd worden

   • De onderhandelaars in Den Haag zullen zelf ook heen en weer geslingerd worden tussen het spenderen of koesteren van het overschot. Spenderen is bovendien ‘pro-cyclisch’. Net als bezuinigen bij tegenslag doorgaans geen goed idee is - tenzij er nijpende andere overwegingen zijn - is uitgeven bij hoogconjunctuur dat ook niet. In het ene geval doof je het flakkerende vlammetje van de resterende bedrijvigheid, in het andere gooi je olie op een verzengend vuur.  

Synoniemen

• [1] flikkeren, pinkelen

Vertalingen

    1. onrustig branden met grote en dan weer kleine vlammen en de vlammen zijn ook niet altijd op dezelfde plaats   

Engels: flame (en)

Gangbaarheid

• Het woord flakkeren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "flakkeren" herkend door:

85 %	van de Nederlanders;
88 %	van de Vlamingen.