laudare

Latijn

Uitspraak

• IPA: /laʊ̯ˈdaːrɛ/

Woordafbreking

• lau·da·re

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van laus (gen. laudis) met het achtervoegsel -are.

stamtijd
infinitief	1e pers. enk. ind. praes. act.	1e pers. enk. ind. perf. act.	supinum
laudāre	laudo	laudāvi	laudātus
eerste vervoeging	volledig

Werkwoord

laudāre

1. prijzen, loven

   «...et laudare Te vult homo,...»

   .. en U prijzen wil de mens,...

2. aanbevelen
3. goedkeuren, instemmen
4. [een auteur] citeren, aanhalen
5. een lijkrede houden (over)