vloeken

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  vloeken    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• vloe·ken

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘godslasteringen gebruiken’ voor het eerst aangetroffen in 1240
• afgeleid van vloek met het achtervoegsel -en

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
vloeken	vloekte	gevloekt
zwak -t	volledig

Werkwoord

vloeken

1. uitroepen van vloekwoorden, beledigende taal gebruiken

   • Hij vloekte binnensmonds. 
   • Als hij even later in een file vast komt te staan, vloekt en tiert hij op het verkeer. 

   ▸ Vloekend dat ik weer in zo’n onaangename situatie was verzeild, daalde ik strompelend hetzelfde pad af dat ik een uur geleden had beklommen.

2. niet bij elkaar passen

   • Het rood vloekt een beetje bij het oranje. 
   • Rechte lijnen vloeken met de natuur. 

Hyponiemen

• banvloeken, opvloeken, stijfvloeken, toevloeken, uitvloeken, vervloeken

Afgeleide begrippen

• gevloek, vloekbaar, vloeker, vloekgenoot, vloekgespan, vloekhout, vloekverbod, vloekverwant, vloekwaardig, vloekwoord

Vertalingen

    1. uitroepen van vloekwoorden, beledigende taal gebruiken   

Duits: fluchen (de) Engels: swear (en), blaspheme (en), curse (en)

Frans: jurer (fr) Spaans: blasfemar (es), renegar (es), maldecir (es), jurar (es)

Zelfstandig naamwoord

de vloeken mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord vloek

Gangbaarheid

• Het woord vloeken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "vloeken" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.