Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Vejatz lo contengut

Baiona

Aqueth article qu'ei redigit en gascon.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Pels articles omonims, vejatz Baiona (Pontevedra).
Vila d'Occitània
Baiona
Bayonne
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Vista de la Niva a Baiona.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 29′ 37″ N, 1° 28′ 30″ O
Superfícia 21,68 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
52 m
4 m
0 m
Geografia politica
País  Gasconha Bascoat
Parçan Baish Ador
Estat Bandièra de França França
Region
75
Navèra Aquitània
Departament
64
Pirenèus Atlantics Armas deu Departament deus Pirenèus Atlantics
Arrondiment
641
Baiona
Canton
6496
burèu centralizator de 3 cantons
Intercom
246400030
CA deu Bascoat (residéncia)
Cònsol Jean-René Etchegaray
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2019)
51 894 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

53 063 ab.
Densitat 2 190,59 ab./km²
Autras informacions
Gentilici baionés, baionesa
Còde postal 64100
Còde INSEE 64102
Ostaus de Baiona

Baiona[1] qu'ei ua vila d'Occitània, o de Bascoat, situada dens lo parçan deu Baish Ador. Qu'ei administrada peu departament deus Pirenèus Atlantics dens la region de Navèra Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Qu'apartiengó a Labord au sègle XII, arron n'estó desligada. Totun, qu'ei generaument citada dens las listas de comunas de Labord. Qu'estó lo sièti d'ua senescaucia segondària dependenta de la Senescaucia Principau de las Lanas. Que hè partida deu « Bascoat » dens lo sens de la lei Pasqua de 1995.

Lo gentilici qu'ei baionés -esa.

Comunas a l'entorn.
Mapa de las sèt províncias bascas (1), 1863
Mapa de las sèt províncias bascas (2), 1863

Las duas versions de la Carte des sept provinces basques montrant la délimitation actuelle de l'euscara en dialectes, sous-dialectes et variétés (Mapa de las sèt províncias bascas qui mòstra la delimitacion actuala de l'euscarà en dialèctes, sos-dialèctes e varietats) dessenhadas en 1863 per lo prince Loís Lucian Bonaparte que plaçan Baiona hòra de l'aira bascofòna.

La lenga tradicionau de la conurbacion formada per Biàrritz, Baiona e Anglet (nuclèu deu Baish Ador) qu'ei l'occitan (gascon), segon las enquistas filologicas deus sègles XIX e XX (vejatz en particular l'Atlas linguistique de la Gascogne), mes que i a ua hòrta preséncia deu basco deguda a ua immigracion rurala recenta de l'arrèrpaís bascofòn. En tot cas la lenga dominanta i es lo francés dempuish lo sègle XX. Los movements culturaus locaus que revendican l'occitan e lo basco e qu'an obtengut ua senhalizacion trilingüa en francés, en basco e en occitan. Ara el basco es ganren mai parlat.

Los movements occitanistas que revendican lo Baish Ador (dab Baiona) com ua part d'Occitània, qu'es çò que hè en particular l'associacion culturala locala Ací Gasconha. Los movements basquistas que'u revendican com ua part deu Bascoat.

Pendant la darrèra tienuda deu biltzar, lo 18 de noveme de 1789, lo delegat Mundutéguy qu'explicava Bascos e Baionés amassats dens ua instància politica, non se poderén entene « pr'amor de la diferéncia de las lengas » (traduccion) [2].

« Baiona (…) plaça hòrta frontalèra, pòrt maritime e fluviau, vila episcopau e religiosa d’ua diocèsi de populacion en majoritat basca, vila de tradicion e de lenga gasconas (…) » (traduccion), segon Pierre Hourmat, professor d'istòria.

« Baiona qu'ei la capitau d’ua region, lo Baish-Ador, dab las tres províncias bascas e ua partida de la Gasconha ; (…) » (traduccion), segon Eugène Goyhenèche, istorian du Bascoat.

La prononciacion qu'ei [ba'junə]. Las fòrmas ancianas que son de Lapurdo, en latin, au sègle VI, Baiona en 1063 e 1122, Sancta Maria Baionensis, en latin, en 1105, Baione en 1130-1198, Boazone (bulla deu papa, shens data), Bizone (bulla de Micolau IV, en 1291), Bayonne (mapas de 1630 e 1638), Bayone (mapa de 1647), Bayonne o Bayone (mapa de 1651), Bayonne (mapa deu sègle XVII, shens data), Bayone (mapa de 1714), Bayonne (mapa deu començament deu sègle XVIII e de 1733) [3].

Per Dauzat qu'ei un nom benlhèu aquitan, de sens pas coneishut. Que cambiè de nom a l'Edat Mejana. Nom benlèu derivat deu bas latin, probablament aquitanic, baia , « gòlfe » [4].

Segon Negre, citat per Bénédicte Boyrie-Fénié, lo nom que vien deu basco ibai-on-a, « lo bon flume », a prepaus de Niva [3].

Segon J.B. Orpustan, citat per Bénédicte Boyrie-Fénié, lo nom que vien d'ua basa idronimica basca ibai e d'un sufixe locatiu -un; que torna préner lo sens deu nom precedent, Lapurdo, qui significava benlhèu « lòc de (cors d') aigas » (malurosament avèm pas ací l'explicacion detalhada). Après que modifiquè son explicacion en cambiant lo sufixe -un per la terminason -ona, « haut, delà ». Lo sens que seré « hautor deu flume » (Niva)[3].

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
abriu de 2014 2026 Jean-René Etchegaray UDI avocat, president de la CA
heurèr de 1995 2014 Jean Grenet UDF, puis UMP-PR, puish divèrs dreta puish UDI hilh deu precedent, çurgent, deputat de la 5na circonscripcion (1995-1997 puish 2002-2012), conselhèr regionau (1998-2002), conselhèr generau deu canton de Baiona Èst (1992-1995), president de l'Aglomeracion-Còsta Basca-Ador (2008-2014)
març de 1959 gèr de 1995 (demission) Henri Grenet radicau puish UDF çurgent, deputat de la 4au circonscripcion (1962-1967), conselhèr generau deu canton de Baiona Nòrd-Èst (1961-1973), puish de Baiona Èst (1973-1992), president deu Conselh Generau (1985-1992), president deu districte Baiona-Anglet-Biàrritz (1972-1995)
junh de 1958 1959 Georges Forsans    
octobre de 1947 mai de 1958 (demission) Maurice Delay radicau çurgent, conselhèr generau deu canton de Baiona Nòrd-Èst (1949-1955)
  1947      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Embessonatges

[modificar | Modificar lo còdi]
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 47492, totala: 48873

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
17 303 18 120 18 870

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 27 416 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 27 886 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
36 941



Cercar
40 078
44 406
44 498
44 506
45 722
2009 2010
44 900
46 237
44 820
46 191
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


Cultura locala e patrimòni

[modificar | Modificar lo còdi]

Lòcs remarcables

[modificar | Modificar lo còdi]
  • Castèth Vielh
  • Catedrau
  • Claustre
  • Pòrta d'Espanha
  • Ciutadèla
  • Muralhas
  • Comuna-Teatre
  • Cais de la Niva
  • Musèu Basco e de l'Istòria de Baiona
  • Musèu Bonnat
  • Glèisa de Sant Andrieu
  • Castèth Nau
  • Glèisa deu Sant Esperit
  • Sinagòga
  • Jardin botanic
  • A Baiona, tot que s'i dona ; quan ès arribat, tot qu'es dat.

Personalitats ligadas dab la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Las hèstas de Baiona que son ua de las mei bèra de França. Qu'atraçan mei d'un milion de personas cada an. Que començan lo darrèr dimècres deu mes de julhet e que s'acaban lo dimenge qui segueish. Que son estadas creadas, suu medish modèle que las hèstas de la Sent Fermin de Pampalona, en 1932. Lo blanc e roi navarrés qu'estón adoptats a las hèstas de Baiona.

A notar que l'obertura de las hèstas que's hè en occitan gascon a costat deu basco.

Véder tanben

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]

Baiona en 2005, INSEE

  1. https://web.archive.org/web/20170511182056/http://www.locongres.org/fr/applications/top-oc/topoc-recherche/
  2. Maurice Sacx in collectiu, Bidart-Bidarte, ed. Ekaina, 2004, Sent Joan de Luç isbn=2-9507270-8-5}}
  3. 3,0 3,1 et 3,2 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes. Landes et Bas-Adour, ed. Institut occitan e CAIRN, Pau, 2005, p. 257-258
  4. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 60