Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Vejatz lo contengut

Planvialar

Aqueste article es redigit en lengadocian.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Vilatge d'Occitània
Planvialar
Plavilla
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Pratvialar
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 08′ 52″ N, 1° 54′ 51″ E
Superfícia 12,4 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
483 m
340 m
307 m
Geografia politica
País Armas de Lengadòc Lengadòc
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
11
Aude Escut del Departament d'Aude
Arrondiment
111
Carcassona
Canton
1101
De la Puèja al Rasés (Fanjaus abans 2015)
Intercom
200035707
CC de Puèja Lauragués Malapera
Cònsol Francis Andrieu
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
110 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

114 ab.
Densitat 10 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 11270
Còde INSEE 11291

Planvialar o Pratvialar (Plavilla en francés) es una comuna lengadociana, situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Comunas a l'entorn.

Las fòrmas ancianas son : Planumvillarium en 1271, Sanctus Saturninus de Planovilari en 1296, Planumvillare en 1318, Planum Villarium en 1319, Plavillar en 1372-1589, Pratvilar en 1589, Plaviala en 1673, Églize de Pratviala, annexe de Ribouisse, dédiée à saint Sernin en 1738, Plavilla en 1772, Plaviala en 1788. La fòrma occitana es Pratbialà [1], dins la grafia de l'abat Antòni Savartés, donc benlèu [pɾaββja'la].
Segon Dauzat e Rostaing, Planvialar vendriá del latin planum, « espaci planièr », ambe villare, « bòria » (?) [2].
Plan passèt a prat al mens dempuèi lo sègle XVI, probablament perqué lo mot plan, « planòl » èra pas mai comprés; isolat aquel mot se prononciava dejà [plɔ], çò que permetèt l'atraccion de prat.

Espinós es situat al sud de la comuna.
Espinós es una anciana sucursala de la diocèsi de Mirapeis, del vocable de sant Julian e de santa Basilissa, annèxa de Riboissa. La glèisa es arroïnada [a l'entorn de 1900]. Las fòrmas ancianas son : Ad ecclesiam de Spinos en 1207, De Spinosis en 1318, De Spinoso en 1319, De Aspinoso en 1319, Locus de Spinosio en 1361, La gleysa d'Espinos al sègle XIV, Lespinouze en 1589, Espinoux en 1772, Espinoux en 1781, Spinoux en 1807 [3].
Le sens es evident : un lòc claufit de plantas espinosas al moment ont foguèt desbosigat, signe possible d'un abandon après una primièra ocupacion del sòl (perqué la vegetacion normala es le bòsc).

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2001 (2026) Francis Andrieu PS  
  2001      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 124, totala: 126

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
230 230 260

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 195 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 113 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
83
55
71
54
66
104
112
112
113
115
2009 2010
116
118
120
122
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 110 abitants e la densitat èra de 8,87 ab/km².

Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas amb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Véser tanben

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 317, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f409.item.texteImage
  2. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 532-533, a Le Pla
  3. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 126, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f218.item.texteImage