Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Vejatz lo contengut

Pompinhac

Aqueth article qu'ei redigit en gascon.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Vila d'Occitània
Pompinhac
Pompignac
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
L'ostau de comuna (e l'escòla ?)
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 44° 51′ 07″ N, 0° 26′ 09″ O
Superfícia 11,62 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
89 m
70 m
17 m
Geografia politica
País  Guiana Bordalés
Parçan Entre Duas Mars
Estat Bandièra de França França
Region
75
Novèra Aquitània
Departament
33
Gironda Escut de la Gironda
Arrondiment
332
Bordèu
Canton
3323
Crion
Intercom
243301355
CC daus Tuquets bordalés
Cònsol Céline Deligny-Estovert
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2019)
3 170 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

3 224 ab.
Densitat 244,23 ab./km²
Autras informacions
Gentilici (en francés)
Còde postal 33370
Còde INSEE 33330

Pompinhac (Pompignac en francés) es una comuna bordalesa [1] de Guiana, lingüisticament gascona, administrada per lo departament de Gironda de la region de Novèra Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Comunas a l'entorn.

Perimètre dau territòri

[modificar | Modificar lo còdi]

Las fòrmas ancianas son Pompenacum, Pompeniacum, en latin, aus sègles XI-XIII, Pompeinag, aus sègles XI-XIII, Pompenhac, en 1273, Sancti-Martini de Pompinhaco, en latin, en 1326, Sancti-Martini de Pompenhaco, en latin, en 1332, Pompenhac, en 1361 [2]. Per Dauzat e Rostaing, Pompinhac ven dau nom latin d'òme *Pompinius, varianta [crosament ?] de Pompilius, Pomponius, damb lo sufixe -acum [3], latinizacion dau sufixe gallés -ācon. Negre, citat per Bénédicte Boyrie-Fénié, perpausa Pompennius e Astor, tanben citat per B. Boyrie-Fénié, se pronóncia per una varianta *Pompinius dau nomen o cognomen Pomponius. B. Boyrie-Fénié es tanben per Pomponius, nom atestat largament, dens una varianta, per dissimilacion, *Pompinius [2]. En realitat, aquò's impossible de dire se la dissimilacion es d'origina. Lo nom Pomponius èra pro coneishut dens l'Antiquitat per resistir a totas las temptativas de dissimilacion; çò pus probable es que la dissimilacion (en e o en i) se hit après. Pompinhac èra probablament una anciana granda propietat antica qu'avèva per mèste Pomponius (o eventualament un nom aparentat).


Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista daus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
mai 2020 2026 Céline Deligny-Estovert    
març 2008 2020 Denis Lopez   professor de facultat
junh 1995 2008 Denis Elissalde    
  1995      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
  • A la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna, qu'èra dau canton de Crion, i demorèt.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 2838, totala: 3031

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
630 603 608 532 572 564 503 538 512

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
503 489 501 537 537 571 602 492 569

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
639 648 566 525 478 501 554 592 711

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
721
749
1 222
1 640
2 355
2 529
2 541
2 542
2 602
2 648
2009 2010
2 590
2 636
2 649
2 688
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas damb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k9616679v/f82.item.zoom p. 70
  2. 2,0 et 2,1 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes. Gironde, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2008, p. 245-246
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 540