Selvas temperadas de conifèrs
Las selvas temperadas de conifèrs son un biòma terrèstre situat dins las regions temperadas del mond amb d'estius cauds, d'ivèrns doçes e amb pro de pluèjas per la vida d'un bòsc.
Dins la majoritat de las selvas temperadas los conifèrs predominan mas i a atanben una mescla de conifèrs e d'arbres perennes e de fuèlha caduca. Aqueste tipe de forèst se tròba normalament dins de zònas costièras de regions amb d'ivèrns doçes e fòrça pluèjas, o dins l'interior de las tèrras amb un clima mai sec e atanben en regions de montanha. Fòrça espècias se pòdon trobar dins aqueles bòsques: coma cèdre, ciprès, pseudotsuga, avet, genebrier, Agathis australis, pin, podocarpus, picèa, taxacèas. Lo sotabòsc a tanplan una granda varietat d'erbacèas e d'arbusts.
Estructuralament aqueles bòsques son fòrça simples e generalament de dos nivèls: l'estadi superior e l'estadi inferior. D'unas forèsts an tanben un nivèl intermediari d'arbrilhons. Las selvas de pins an un jaç inferior erbacèu generalament dominat per de plantas vivaças e sovent ligats als fuòcs naturals ecologicament importants. Las selvas temperadas de conifèrs son uèi lo jorn lo biòma terrèstre mai espandit de la planeta maugrat que poiriá laissar d'o èsser lèu pr'amor de la creissença mondiala dels desèrts per la deforestacion e la desertificacion.
Selva umida de conifèrs
Aqueste tipe de selvas se situa en de luòcs umides e a lo nivèl mai naut de biomassa de totes los ecosistèmas terrèstres [1]. Es important per las proporcions de lors arbres : Sequoia giganta (Sequoiadendron aigantec), Sequoia de fuèlhas d'if (Sequoia sempervirens) e pseudotsuga (Pseudotsuga menzieii). Las selvas umidas de conifèrs son plan pauc comunas e solament demoran en de pichonas zònas de l'oèst d'America del Nòrd (Forèst de conifèrs del litoral pacific), al sud-oèst d'America del Sud e al nòrd de Nòva Zelanda. Las selvas de Klamath-Siskiyou situadas al nòrd-oèst de Califòrnia e sud-oèst d'Oregon son conegudas per una granda varietat de plantas e d'animals donc fòrça espècias son endemicas [2].
Referéncias
- ↑ Nigel Dudley, Sue Stolton, Alexander Belokurov, Linda Krueger, N. Lopoukhine, Kathy MacKinnon, Trevor Sandwith et Nikhil Sekhran, Solutions naturelles : les aires protégées aident les gens à faire face aux changements climatiques, Gland, WWF International, 2009, 135 p. (ISBN 978-2-88085-308-2, lire en ligne [archive])
- ↑ Approximation arrondie au 100 000 et pour une surface terrestre totale de 146 300 000 km2, d'après les données du WildFinder : World Wildlife Fund, « WildFinder: Online database of species distributions » [archive], janvier 2006.