Bannion
Bannion (ang. The Big Heat) – amerykański film kryminalny z 1953 roku w reżyserii Fritza Langa. Film należy do klasyki nurtu noir[1]. Bohaterem jest policjant, który bezpardonowo walczy z przestępczym syndykatem kontrolującym miasto. Scenariusz został napisany przez Sydneya Boehma na podstawie serii publikowanej w „The Saturday Evening Post” przez Williama P. McGiverna.
.jpg)
| |
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery | |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
90 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Montaż | |
| Produkcja | |
| Wytwórnia | |
| Dystrybucja |
Columbia Pictures |
W 2011 roku film został umieszczony w National Film Registry – liście filmów budujących dziedzictwo kulturowe Stanów Zjednoczonych, do przechowywania w Bibliotece Kongresu[2].
Fabuła
edytujDetektyw Dave Bannion (Glenn Ford) prowadzi śledztwo w sprawie samobójstwa policjanta Duncana. Praca wygląda na rutynowe dochodzenie, dopóki sprawa nie zostaje zamknięta po tym, jak pewna dziewczyna dostarcza Bannionowi dowody na popełnienie morderstwa[3]. Żona Duncana (Jeanette Nolan) twierdzi, że jego powodem samobójstwa była nieuleczalna choroba męża. Bannion odkrywa jednak, że Duncan był zupełnie zdrów, do tego planował nawet rozwód i rozpoczęcie nowego życia z kochanką. Ta ostatnia zostaje wkrótce zamordowana, a przełożeni zakazują dociekliwemu policjantowi zajmować się jej śmiercią. W odpowiedzi Bannion zwalnia się ze służby, by działać dalej na własną rękę. W trakcie prywatnego dochodzenia dowiaduje się, że jego kolega był członkiem gangu, który rządzi miastem, korumpując lub zastraszając niewygodnych pracowników aparatu sprawiedliwości i świadków[4][5].
Bohater filmu stosując równie brutalne metody co jego przeciwnicy, samotnie zmierza do celu. W mrocznym świecie, w którym przyszło mu działać, nie ma miejsca na sentymenty. Wygrać mogą tylko najsilniejsi i najbardziej bezwzględni. W czasach, gdy powstał Bannion, podobne ujęcie głównej postaci było nowością, nawet jeśli chodzi o nurt noir, do którego klasycznych osiągnięć należy obraz Langa[4][6].
Nagrody
edytuj- Nagroda im. Edgara Allana Poego 1954
- National Film Preservation Board, USA 2011
Obsada
edytuj- Glenn Ford jako detektyw Dave Bannion
- Gloria Grahame jako Debby Marsh
- Lee Marvin jako Vince Stone
- Jeanette Nolan jako Bertha Duncan
- Alexander Scourby jako Mike Lagana
- Jocelyn Brando jako Katie Bannion
- Adam Williams jako Larry Gordon
- Kathryn Eames jako Marge, szwagierka Banniona
- John Crawford jako Al, szwagier Banniona
- Linda Bennett jako Joyce Bannion, córka Banniona
- Chris Alcaide jako George Rose
- Peter Whitney jako Tierney
- Willis Bouchey jako porucznik Ted Wilks
- Robert Burton jako detektyw Gus Burke
- Howard Wendell jako Higgins, komisarz policji
- Michael Granger jako Hugo
- Dorothy Green jako Lucy Chapman
- Carolyn Jones jako Doris
- Dan Seymour jako pan Atkins
- Edith Evanson jako Selma Parker
Przypisy
edytuj- ↑ The Big Heat, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2019-06-08] (ang.).
- ↑ 2011 National Film Registry More Than a Box of Chocolates. Library of Congress. [dostęp 2019-06-08]. (ang.).
- ↑ Bannion. Telemagazyn. [dostęp 2019-06-08].
- ↑ a b Bannion. Ale kino +. [dostęp 2019-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-08)].
- ↑ Peter Bradshaw: The Big Heat review – Fritz Lang’s 1953 thriller retains its shocking power. The Guardian. [dostęp 2019-06-08].
- ↑ Amanda Schurr, Andy Crump, Mark Rozeman: The 100 Best Film Noirs of All Time. Paste Magazine. [dostęp 2019-06-08]. (ang.).