Elvis Costello
Elvis Costello, właściwie Declan Patrick MacManus (ur. 25 sierpnia 1954 w Londynie[1]) – brytyjski muzyk rockowy, piosenkarz, kompozytor.
 Elvis Costello, Chicago 2012 | |
| Imię i nazwisko |
Declan Patrick MacManus |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Aktywność |
od 1977 |
| Powiązania | |
| |
| Strona internetowa | |
Artysta zdobył wiele nagród w swojej karierze, w tym nagrody Grammy w 1999 i 2020[2], był także dwukrotnie był nominowany do nagrody Brit Awards. W 2004 magazyn Rolling Stone umieścił Costello na 80. miejscu na swojej liście 100 największych artystów wszech czasów[3]. W 2003 Elvis Costello i grupa The Attractions zostali wprowadzeni do Rock and Roll Hall of Fame[4].
Życiorys
edytujOjciec Elvisa Costello był muzykiem jazzowym, grającym w big-bandzie Joe Lossa. Declan Patrick jako dziecko wychowywał się w otoczeniu muzyki i odebrał staranne wykształcenie muzyczne. W domu obok jazzu słuchano amerykańskiej muzyki pop spod znaku Motown oraz rock and rolla. Choć uzyskał wykształcenie techniczne jako informatyk i nawet rozpoczął pracę jako programista, ciągnęło go do muzyki. Wieczorami po pracy grywał w miejscowych pubach mieszankę rock and rolla, rhythm and bluesa i country.
Legenda głosi, że w 1976 przez nikogo nie zapowiedziany i nieproszony Costello, z gitarą w ręku wtargnął do biura menedżera wytwórni Stiff Records. Wyszedł z niego z gotowym kontraktem płytowym. Kilka miesięcy później był już popularnym artystą.
Początek kariery Elvisa Costello zbiegł się z popularnością punk rocka. Pierwszym jego przebojem była piosenka Less Than Zero (Mniej niż zero). Ten punkowy hymn dorównywał w swym nihilizmie produkcjom Sex Pistols i werwie Ramones. Wkrótce potem Costello związał się z grupą The Attractions. Punk rock był tylko początkiem. Wkrótce Costello rozpoczął łamanie wszelkich barier pomiędzy punkiem, hard rockiem, popem i rhythm and bluesem, inicjując ruch nowej fali w muzyce rockowej.
Do największych przebojów Costello należą: She, Less Than Zero, (I Don't Want to Go To) Chelsea, Pump It Up, This Year's Girl, Lipstick Vogue, Radio Radio, Oliver's Army, (What’s So Funny ’Bout) Peace, Love, and Understanding, I Can't Stand Up for Falling Down, Man Out of Time, Town Cryer, Shabby Doll, The Long Honeymoon, Almost Blue, Everyday I Write the Book, I Wanna Be Loved, Peace in Our Time i wiele innych.
W czerwcu 2008 roku Costello zagrał w Polsce koncert na poznańskiej Malcie. W 2010 roku odwołał zaplanowane na 30 czerwca i 1 lipca koncerty w Izraelu z powodu izraelskiej okupacji w Palestynie[5].
Życie prywatne
edytuj
Costello był trzykrotnie żonaty. Z pierwszą żoną, poślubioną w 1974 Mary Burgoyne ma syna Matthew[6]. W 1985 związał się z Cait O'Riordan, ówczesną basistką londyńskiej grupy The Pogues. Pobrali się w 1986 i rozstali się pod koniec 2002[6]. W grudniu 2003 w domu Eltona Johna poślubił kanadyjską wokalistkę i pianistkę jazzową – Dianę Krall[7]. 6 grudnia 2006 w Nowym Jorku Krall urodziła synów bliźniaków[8].
Muzyk jest wegetarianinem[9]. Costello od dzieciństwa jest zapalonym fanem klubu piłkarskiego FC Liverpool[10].
Dyskografia
edytuj- 1977 My Aim Is True
- 1978 Live at the El Mocambo (z The Attractions)
- 1978 This Year's Model (z The Attractions)
- 1979 Armed Forces (z The Attractions)
- 1980 Get Happy!! (z The Attractions)
- 1981 Almost Blue (z The Attractions)
- 1981 Trust (z The Atractions)
- 1982 Imperial Bedroom (z The Attractions)
- 1983 Punch the Clock (z The Attractions)
- 1984 Goodbye Cruel World (z The Attractions)
- 1986 Blood & Chocolate (z The Attractions)
- 1986 King of America
- 1989 Spike
- 1991 Mighty Like a Rose
- 1993 The Juliet Letters
- 1994 Brutal Youth
- 1994 G.B.H.
- 1995 Deep Dead Blue, Live at Meltdown
- 1995 Kojak Variety
- 1996 All This Useless Beauty (z The Attractions)
- 1996 Jake's Progress (Original Music from the Channel Four Series)
- 1997 Terror & Magnificence
- 1998 Painted from Memory
- 1999 The Sweetest Punch: The Songs of Costello and Bacharach
- 2002 When I Was Cruel
- 2003 North
- 2003 The Girl in the Other Room – Diana Krall (jako kompozytor)
- 2004 Il Sogno
- 2004 The Delivery Man
- 2008 Momofuku
- 2009 Secret, Profane & Sugarcane
- 2010 National Ransom
- 2018 Look Now
- 2020 Hey Clockface
- 2022 The Boy Named If
Przypisy
edytuj- ↑ Stephen Thomas Erlewine: Elvis Costello Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2016-07-03]. (ang.).
- ↑ Zoe Haylock: Billie Eilish Leads The 2020 Grammy Award Winners. vulture.com, 2020-01-27. [dostęp 2022-01-01]. (ang.).
- ↑ Rolling Stone: 2010 New Orleans Jazz Festival. rollingstone.com, 2010-04-24. [dostęp 2022-01-01]. (ang.).
- ↑ Rock 'n' Roll Hall of Fame Inductees 1986 - 2010. The Rock and Roll Hall of Fame and Museum, Inc.. [dostęp 2016-06-30]. (ang.).
- ↑ Elvis Costello: It Is After Considerable Contemplation..... elviscostello.com, 2010-05-15. [dostęp 2022-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-14)]. (ang.).
- ↑ a b Amol Rajan: Goodbye, cruel UK: Elvis Costello turns his back on his native land. independent.co.uk, 2007-11-08. [dostęp 2022-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-09)]. (ang.).
- ↑ Gary Susman: Elvis Costello marries Diana Krall. ew.com, 2003-12-10. [dostęp 2022-01-01]. (ang.).
- ↑ Costello and Krall have twin boys. bbc.co.uk, 2006-12-09. [dostęp 2022-01-01]. (ang.).
- ↑ Nick Paumgarten: Brilliant Mistakes. Elvis Costello’s boundless career. newyorker.com, 2010-11-01. [dostęp 2022-01-01]. (ang.).
- ↑ Abhijit Raja: Liverpool FC : Top 10 Celebrity Fans of Liverpool. bleacherreport.com, 2011-02-28. [dostęp 2022-01-01]. (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- ISNI: 0000000114871147
- VIAF: 2447039
- LCCN: n86032613
- GND: 121014630
- NDL: 00464958
- LIBRIS: xv8bfm3g1d7hqds
- BnF: 13892779h
- SUDOC: 082685282
- NLA: 35572495
- NKC: xx0027994
- BNE: XX970255
- NTA: 070620881
- BIBSYS: 90880956
- CiNii: DA08153457
- PLWABN: 9810700412105606
- NUKAT: n2005121758
- J9U: 987007299722205171
- CANTIC: a19129452
- CONOR: 18217059