Jerzy Kaniewski
Jerzy Kaniewski (ur. 4 lipca 1948 w Ostrowcu Świętokrzyskim) – polski inżynier i przedsiębiorca, działacz opozycji w okresie PRL.
| Data i miejsce urodzenia |
4 lipca 1948 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
inżynier, przedsiębiorca, działacz opozycji w okresie PRL |
| Alma Mater |
Politechnika Warszawska |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujW 1974 ukończył studia na Wydziale Mechaniczno-Technologicznym Politechniki Warszawskiej. W latach 1974–1977 pracował w Nowej Dębie jako technolog konstruktor w zakładach Predom-Dezamet, a w 1977-1982 w Zakładach Mechanicznych Ursus. W 1980 wstąpił do NSZZ „Solidarność”. Był przewodniczącym Komisji Informacyjno-Prawnej przy Komitecie Założycielskim „S” w ZM Ursus. Został wybrany na delegata w I i II WZD Regionu Mazowsze (czerwiec i grudzień 1981). Poparł deklarację ideową Klubów Służby Niepodległości. Po ogłoszeniu stanu wojennego został przewodniczącym Komitetu Strajkowego w ZM Ursus (14-15 grudnia 1981) i był nim do czasu pacyfikacji strajku przez ZOMO 15 grudnia 1981. W tym dniu został aresztowany, osadzony w Areszcie Śledczym Warszawa-Mokotów. 20 stycznia 1982 Sąd Wojewódzki w Warszawie skazał go w trybie doraźnym na 3,5 roku więzienia. Na mocy amnestii ogłoszonej w lipcu 1983 karę zmniejszono o połowę. Wyrok odbywał w zakładach karnych w Łęczycy, Hrubieszowie i Warszawie Białołęce. Na wolność wyszedł 14 września 1983. W tym samym roku został pozbawiony pracy. Następnie był poddawany innym ustawicznym represjom (przesłuchania, rewizje, zatrzymania). W latach 1983–1987 zajmował się kolportażem wydawnictw podziemnych, jednocześnie był współpracownikiem Tymczasowej Komisji Zakładowej w ZM Ursus (1983-1988). W latach 1984–1989 pracował w Spółdzielni Pracy Unicum. W czerwcu 1988 brał udział obok m.in. Zbigniewa Janasa w spotkaniu polskich opozycjonistów z przedstawicielami Karty 77 w pobliżu szczytu Grześ w Tatrach Zachodnich (jedna z inicjatyw Solidarności Polsko-Czesko-Słowackiej)[1].
Od 1987 prowadził własną działalność gospodarczą. W latach 2003–2008 był kierownikiem Radio-Taxi w Miejskim Przedsiębiorstwie Taksówkowym w Warszawie. W 2009 przeszedł na emeryturę[1].
Odznaczenia
edytujW 2013 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Jerzy Kaniewski. encyklopedia-solidarnosci.pl. [dostęp 2016-05-08].
- ↑ Działacze opozycji odznaczeni. eostroleka.pl, 13 czerwca 2013. [dostęp 2016-05-08].