Kainit

Kainit – minerał z gromady siarczanów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych regionach Ziemi. Nazwa pochodzi od gr. kainos = współczesny (świeży) i nawiązuje do stosunkowo niedawnego powstania minerału.

Kainit

Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	KCl·MgSO4·3H2O uwodniony chlorek siarczan magnezu potasu
Twardość w skali Mohsa	2,5–3,0
Przełam	zadziorowaty
Łupliwość	bardzo dobra
Układ krystalograficzny	jednoskośny
Gęstość minerału	2,1 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	biały, żółtawy, szary, bezbarwny, czerwonawy
Rysa	biała
Połysk	szklisty

Chemicznie jest to sól podwójna o wzorze KCl·MgSO₄·3H₂O lub KMg(SO₄)Cl·3H₂O, zawierająca kationy magnezu i potasu oraz aniony chlorkowe i siarczanowe.

Charakterystyka

Właściwości

Tworzy kryształy o pokroju tabliczkowym. Występuje w skupieniach ziarnistych. Łatwo rozpuszcza się w wodzie (ma nieprzyjemny gorzko-słony smak), jest silnie higroskopijny (rozpuszcza się nawet pod wpływem pary wodnej zawartej w powietrzu).

Teoretycznie zawiera:

• 15,7% K,
• 14,2% Cl,
• 16,19% MgO,
• 32,16% SO₃,
• 21,7% H₂O.

Występowanie

Składnik morskich ewaporatów solnych. Występuje tylko wśród ewaporatów powstałych z wód morskich. Współwystępuje z takimi minerałami jak: sylwin, karnalit, kizeryt, anhydryt, halit.

Miejsca występowania:

• Na świecie: Niemcy, Austria, Ukraina, USA, Francja, Włochy.

• W Polsce: występuje na Kujawach (w cechsztyńskich słupach solnych).

Zastosowanie

• do wyrobu nawozów sztucznych,
• surowiec chemiczny,
• ma znaczenie dla kolekcjonerów.

Bibliografia

• J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG ”Spirifer”, Warszawawa 2005
• A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wydawnictwo PAE, Warszawawa 1993
• A. Bolewski: Mineralogia szczegółowa, Wydawnictwo Geologiczne, Warszawawa 1965
• W. Schumann: Minerały świata, O. Wydawnictwo ”Alma – Press”, 2003