Karl Bessart von Trier
Karl Bessart von Trier, Karol z Trewiru (ur. 1265 w Trewirze, zm. 10 lutego 1324 w Trewirze)[1] – 16-ty wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1311–1324[2].
| |
 Herb Karola z Trewiru jako Wielkiego Mistrza | |
| Wielki mistrz zakonu krzyżackiego | |
| Okres |
od 1311 |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Data i miejsce urodzenia |
1265 |
| Data i miejsce śmierci |
10 lutego 1324 |
| Miejsce spoczynku |
kaplica zakonna w Trewirze |
Życiorys
edytujPochodził z rodu patrycjuszy Trewiru. Był najstarszym synem Jakuba von Oerena, ławnika miejskiego. Dzięki wysokiemu statutowi społecznemu zdobył gruntowne wykształcenie, był poliglotą z dużymi zdolnościami dyplomatycznymi. Do zakonu krzyżackiego wstąpił wraz z braćmi: Jakubem i Ortolfem około 1288 roku. Szybko awansował. W 1291 roku był już komturem w Beauvoir (Yonne) w Szampanii. Reprezentował jako komtur krajowy Burgundii i Lotaryngii swoje komandorie na kapitułach generalnych zakonu[3].
Na wielkiego mistrza został wybrany w Malborku w połowie czerwca 1311. Był to punkt zwrotny w Zakonie. Prusy z regionalnej części zakonu, po przeniesieniu stolicy Zakonu z Wenecji do Malborka przez Siegfrieda von Feuchtwangen w 1309, stały się centralnym, autonomicznym krajem. Przeprowadził gruntowną reformę życia duchownego w zakonie, który w tym czasie bardzo zeświecczał. Z powodu notorycznych zatargów z arcybiskupem ryskim w czasie jego panowania zakon krzyżacki został ekskomunikowany[4]. W 1317 wybuchł bunt wysokich dostojników zakonu w Prusach i została zachwiana dyscyplina w hierarchii prowincji pruskiej. Spiskowcy, na których czele stali komtur Otto von Lauterberg i wielki szpitalnik Fryderyk von Wildenberg doprowadzili do zwołania nadzwyczajnej kapituły, która złożyła Karola z Trewiru z urzędu. Wielki mistrz uciekł jednak do Niemiec i schronił w rodzinnym mieście. Rozłamowi zażegnał w 1318 papież Jan XXII, który potępił bunt komturów pruskich i nakazał zwołać nową kapitułę w Erfurcie. 12 marca 1318 Karola z Trewiru przywrócono do godności wielkiego mistrza. Nie powrócił on już jednak nigdy do Prus, a sprawy z tamtejszą gałęzią zakonu załatwiał przez pośredników[3].
W Prusach zastępował go jego powiernik i następca Werner von Orseln. Sam udał się do Avinionu, gdzie przez rok zajmował się dyplomacją na korzyść zakonu. Dekadę później pochwalił go kronikarz zakonny ,Peter von Dusburg: „Przebywał z wieloma braćmi przez rok w Kurii Rzymskiej i kierował wieloma trudnymi sprawami zakonu. Był tak miły i elokwentny, że nawet jego wrogowie lubili go słuchać.”[3].
Karol powrócił chory z Avinionu do Trewiru, gdzie 10 lutego 1324 zmarł i został pochowany w tamtejszej kaplicy zakonnej[3].
Przypisy
edytuj- ↑ Die Hochmeister des deutschen Ordens. In: Archiv für Geschichte, Statistik, Literatur und Kunst. 4. September 1826, S. 565. anno.onb.ac.at. [dostęp 2021-10-31].
- ↑ Paweł Pizuński, Poczet wielkich mistrzów krzyżackich Wydawnictwo Arenga Skarszewy, s.62.
- ↑ a b c d Karl von Trier 16. Hochmeister des Deutschen Ordens (1311-1324) Udo Arnold (Bonn). www.rheinische-geschichte.lvr.de. [dostęp 2021-10-31].
- ↑ Paweł Pizuński, Poczet wielkich mistrzów krzyżackich Wydawnictwo Arenga Skarszewy, s.61.