Samuel Kinkead
Samuel Marcus Kinkead (Sammy, Kink) (ur. 25 lutego 1897 w Johannesburgu, zm. 12 marca 1928 w Calshot) – brytyjski lotnik wojskowy, as myśliwski z okresu I wojny światowej.
| 35 zwycięstw | |
| |
 Flight Lieutenant
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1915–1928 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Urodził się w Johannesburgu w Południowej Afryce. Wyjechał do Wielkiej Brytanii i podczas I wojny światowej wstąpił w październiku 1915 do lotnictwa brytyjskiej Marynarki Wojennej (Royal Naval Air Service - RNAS).
Służył początkowo w składzie 3. Morskiego Skrzydła na Bliskim Wschodzie, podczas kampanii dardanelskiej. Zestrzelił tam w sierpniu 1916 3 samoloty, latając na myśliwcach Bristol Scout, następnie Nieuport[1].
Jesienią 1916 Kinkead powrócił do Wielkiej Brytanii, po czym służył bojowo we Francji. Początkowo stacjonował w Dunkierce, po czym w połowie 1917 został skierowany do 1. Dywizjonu Lotnictwa Marynarki, walczącego w rejonie frontu, wyposażonego w trójpłatowe myśliwce Sopwith Triplane. Miał wówczas stopień podporucznika (Flt Sub-Lt). Czwarte zwycięstwo odniósł 17 września, piąte - 17 października. Łącznie odniósł na Triplane 6 zwycięstw (wszystkie na samolocie nr N5465, ostatnie 12 listopada 1917)[1], po czym do końca roku odniósł jeszcze 5 zwycięstw na nowszym myśliwcu Sopwith Camel.
Po odpoczynku w Anglii, powrócił w marcu 1918 do swojej jednostki, która w kwietniu 1918 została przeformowana na 201. Dywizjon Royal Air Force. W składzie tego dywizjonu służył do sierpnia 1918[1], jako dowódca eskadry (flight)[2]. Latając Camelem odniósł podczas I wojny światowej 24 zwycięstwa, kończąc wojnę z wynikiem 33 zwycięstw[3].
W latach 1919-1920 walczył w składzie 47. Dywizjonu RAF podczas interwencji ententy na południu Rosji radzieckiej, latając tam na lekkich bombowcach DH-9, następnie Camelach. Zestrzelił tam kilka samolotów bolszewickich[1]. Za ataki z małej wysokości na czerwoną kawalerię 12 października 1919 w obronie Carycyna został odznaczony orderem DSO[4]. Dwa zestrzelenia zaliczono mu oficjalnie, podnosząc jego konto do 35[5]. Służył następnie jako dowódca eskadry w 30. Dywizjonie RAF i brał udział w brytyjskich interwencjach w Mezopotamii i Kurdystanie[6]
W latach 20. brał udział w składzie ekipy brytyjskiej w wyścigach wodnosamolotów Schneider Trophy. We wrześniu 1927 musiał wycofać się z wyścigu po 5. okrążeniu samolotem Gloster IV[7]. Zginął w katastrofie wodnosamolotu Supermarine S.5 podczas prób prędkości przed kolejnym wyścigiem Schneider Trophy 12 marca 1928[2].
- Distinguished Service Order – 1 kwietnia 1920
- Distinguished Service Cross:
- pierwsze nadanie – 22 lutego 1918
- drugie nadanie – 26 kwietnia 1918
- Distinguished Flying Cross:
- pierwsze nadanie – 3 sierpnia 1918
- drugie nadanie – 2 listopada 1918
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d N. Franks: Sopwith Triplane Aces..., s.16-17
- ↑ a b N. Franks: Nieuport Aces..., s.31-32
- ↑ Ilość zwycięstw według The Aerodrome. Podawane są w publikacjach 32 zwycięstwa do końca wojny, lecz mimo to 35 ogółem (np. N. Franks: Sopwith Camel Aces...), prawdopodobnie z powodu niejasnych okoliczności trzeciego zwycięstwa.
- ↑ a b Daty odznaczeń według The Aerodrome
- ↑ The Aerodrome podaje daty 7 i 18 października 1918 (błędny rok?)
- ↑ N. Franks: Sopwith Camel Aces.. s.12-13
- ↑ The Schneider Trophy Race w: Flight z 6 października 1927, s. 695-699
Bibliografia
edytuj- Norman Franks: Sopwith Triplane Aces of World War 1, Oxford: Osprey, 2004. ISBN 1-84176-728-X (ang.)
- Norman Franks: Sopwith Camel Aces of World War 1, Oxford: Osprey, 2004. ISBN 1-84176-534-1 (ang.)
- Norman Franks: Nieuport Aces of World War 1, Oxford: Osprey, 2000. ISBN 1-85532-961-1 (ang.)
- Samuel Kinkead w serwisie The Aerodrome [dostęp 12-8-2010]