Wenus z Dolních Věstonic
Wenus z Dolních Věstonic (cz. Věstonická Venuše) – paleolityczna Wenus, czyli figurka nagiej kobiety, datowana na 29 000 – 25 000 lat p.n.e. (kultura grawecka). Ta figurka, wraz z kilkoma znalezionymi w pobliżu, jest najstarszą znaną ceramiką na świecie.
Jej wysokość wynosi 111 milimetrów, a szerokość w najszerszym miejscu 43 milimetry. Została wykonana z gliny i wypalona w stosunkowo niskiej temperaturze.
Odkrycie figurki
edytujStanowisko paleolityczne w Dolních Věstonicach na Morawach, wówczas w Czechosłowacji, obecnie w Czechach było objęte systematycznymi badaniami archeologicznymi od 1924 roku, a kierował nimi Karel Absolon. Oprócz figurki Wenus na stanowisku tym znaleziono figurki zwierząt: niedźwiedzia, lwa, mamuta, konia, lisa, nosorożca i sowy oraz ponad 2000 kawałków przepalonej gliny.
Figurkę znaleziono 13 lipca 1925 roku w warstwie popiołu. Była przełamana na dwie części. Jeszcze niedawno Wenus była wystawiana w Muzeum Ziemi Morawskiej w Brnie, teraz jest chroniona i bardzo rzadko dostępna dla zwiedzających.
Figurka jest okresowo poddawana badaniom. W 2004 roku na skanie tomograficznym zauważono odcisk palca dziecka pomiędzy 7 a 15 rokiem życia[1].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytujBibliografia
edytuj- National Geographic Society. Wonders of the Ancient World; National Geographic Atlas of Archaeology, Norman Hammond, Consultant, Nat'l Geogr. Soc., (Multiple Staff authors), (Nat'l Geogr., R.H.Donnelley & Sons, Willard, OH), 1994, 1999, Reg or Deluxe Ed., 304 pgs. Deluxe ed. photo (pg 248): "Venus, Dolni Věstonice, 24,000 B.C." In section titled: The Potter's Art, pp 246-253.
