注音符号

注音符号 (język chiński standardowy)

汉字跟注音符号 (1.1)

zapis:

uproszcz. 注音符号, trad. 註音符號

wymowa:

pinyin zhùyīnfúhào (zhu4yin1fu2hao4); zhuyin ㄓㄨˋ一ㄣㄈㄨˊㄏㄠˋ

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) system transkrypcji języka chińskiego; często nazywany bopomofo (ㄅㄆㄇㄈ) od czterech pierwszych znaków w tabeli trankrypcyjnej

odmiana:

przykłady:

(1.1) 在台湾学生用注音符号学中文。(zài táiwān xuéshēng yòng zhùyīn fúhào xué zhōngwén) → Na Tajwanie studenci do nauki chińskiego wykorzystują bopomofo.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

złożenia:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

chiń. 注 + 音 + 符号 → dodawać + dźwięk + symbol, oznaczenie

uwagi:

por. 汉语拼音方案

więcej w informacji o transkrypcjach języka chińskiego

zob. też bopomofo w Wikipedii

źródła: