goj
goj (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. określenie używane przez żydów w stosunku do innowierców[1], np. chrześcijan; zob. też goj w Wikipedii
- (1.2) przest. drągal, dryblas, cymbał[2]
- (1.3) slang. przestęp. chłop (ze wsi)[3]
- (1.4) slang. przestęp. ktoś wredny, człowiek, z którego nie ma pożytku[3]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik goj goje dopełniacz goja gojów celownik gojowi gojom biernik goja gojów narzędnik gojem gojami miejscownik goju gojach wołacz goju goje
- przykłady:
- (1.1) Nie wiem, dlaczego kupujący goj, tym razem spostrzegając wybornie omyłkę Szymszela, nie sprostował jej, lecz, przeciwnie, przenajspokojniej z niej skorzystał[4].
- (1.2) Przecież on przeklął mnie strasznym, wielkim słowem, że ja z gojem tak się prowadzę! Wujcio jest stary, okropnie nabożny…[5]
- (1.2) Wyrósł na wielkiego goja, ale rozumu to mu brak.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) szabes goj
- antonimy:
- (1.1) starozakonny, posp. gudłaj
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) hebr. גויים (goyim), lm od hebr. גוי (goy) → lud, naród, poganie[7], być może poprzez jid. גוי (goj)[3]
- (1.2) od (1.1)[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: chłop
- angielski: (1.1) gentile
- baskijski: (1.1) jentil
- esperanto: (1.1) gojo, prepuciulo, nehebro, ne–judo
- jidysz: (1.1) גוי m (goj)
- niemiecki: (1.1) Goi m
- źródła:
- ↑ Horacy Safrin, Przy szabasowych świecach. Wieczór drugi, Wydawnictwo Łódzkie, Łódź 1981, s. 191.
- ↑
Hasło „goj” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 866.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Anna Tyrpa, Giaury, goje, gadzie i gorole – my i reszta świata, w: Historia języka, dialektologia, onomastyka w nowych kontekstach interpretacyjnych pod red. Renaty Przybylskiej, Macieja Raka, Agaty Kwaśnickiej-Janowicz, Wydawnictwo UJ, Kraków 2018, s. 220.
- ↑ Eliza Orzeszkowa: Silny Samson.
- ↑ Andrzej Strug, Fortuna kasjera Śpiewankiewicza, Warszawa 1996, s. 56.
- ↑ Hasło „goim” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 866.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
goj (esperanto (morfem))
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
- (1.1) goj
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła: