Annemarie Schimmel
 Glasplatte w Bonn | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
naukowiec, pisarka, wykładowca akademicki |
Annemarie Schimmel (ur. 7 kwietnia 1922 w Erfurt, zm. 26 stycznia 2003 w Bonn) – niemiecka naukowiec, orientalistka, pisarka, wykładowca akademicki, profesor na Uniwersytecie Harvarda w latach 1967-1992.
Wczesne życie
Annemarie Schimmel pochodziła z protestanckiej, wykształconej klasy średniej. Jej ojciec Paul był pracownikiem pocztowym, a matka Anna należała do rodziny powiązanej z żeglugą i międzynarodowym handlem. Po ukończeniu szkoły średniej w wieku 15 lat pracowała dobrowolnie przez pół roku w Reichsarbeitsdienst, organizacji przystosowania obywatelskiego i wojskowego młodzieży w III Rzeszy, która w trakcie II wojny światowej wykonywała funkcje pomocnicze wobec Wehrmachtu. W 1939 rozpoczęła studia na Uniwersytecie w Berlinie, gdzie była pod silnym wpływem nauczyciela Hansa Heinricha Schaedera, który zasugerował, aby studiowała Dīvān-e Šams-e Tabrīzī, jedno z głównych dzieł Dżalala ad-Din ar-Rumi, wybitnego poety sufickiego, mistyka perskiego, teologa islamskiego, założyciel bractwa „wirujących derwiszy”[1][2].
W listopadzie 1941 uzyskała doktorat na podstawie obrony pracy pracy magisterskiej Pozycja kalifa i Qadi w późnośredniowiecznym Egipcie (Die Stellung des Kalifen und der Qadis im spätmittelalterlichen Ęgypten)[2]. Niedługo potem została napisana przez Auswärtiges Amt, niemieckie ministerstwo spraw zagranicznych, gdzie pracowała przez kilka następnych lat, kontynuując w wolnym czasie naukę. Po zakończeniu II wojny światowej, w maju 1945, przez kilka miesięcy była przetrzymywana przez władze USA w celu zbadania jej działalności jako niemieckiego pracownika służb zagranicznych, ale została oczyszczona z wszelkich podejrzeń o współpracę z nazistami[2]. W 1946, w wieku 23 lat, została profesorem studiów arabskich i islamskich na Uniwersytecie w Marburgu w Niemczech. Krótko poślubiła się w latach pięćdziesiątych, ale życie domowe jej nie odpowiadało i wkrótce powróciła do swoich naukowych badań. w 1954 otrzymała drugi doktorat z historii religii[3].
Rozwój kariery
W 1954 nastąpił punkt zwrotny w życiu Schimmela, kiedy została mianowana profesorem historii religii na Uniwersytecie w Ankarze. Spędziła pięć lat w stolicy Turcji, nauczając w języku tureckim i zgłębiając kulturę i mistyczne tradycje tego kraju. Była pierwszą kobietą i pierwszą niemuzułmanką, która uczyła teologii na uniwersytecie w Turcji[4]. W 1967 zainaugurowała program studiów indo-muzułmańskich na Uniwersytecie Harvarda i pozostała na wydziale amerykańskiej uczelni przez następne dwadzieścia pięć lat. Mieszkała w kwaterze na kampusie Harvardu, często odwiedzała Nowy Jork, gdzie była zatrudniona jako konsultantka w Metropolitan Museum of Art i słynęła ze zdolności do robienia manuskryptów w stylu kaligrafii. Jej pamięć o stylach kaligraficznych była niemal fotograficzna. W latach osiemdziesiątych pracowała w redakcji Encyclopedia of Religion, wydanej w 16 tomach, przez wydawnictwo Macmillan, pod redakcją Mircea Eliade. W 1992 po przejściu na emeryturę na Harwardzie, została mianowana Professor Emerita of Indo-Muslim Culture. Została także mianowana honorowym profesorem na Uniwersytecie w Bonn. Po odejściu z Harvardu powróciła do Niemiec, gdzie mieszkała w Bonn aż do swojej śmierci w 2003[4][3].
Schimmel uczyła pokolenia studentów w wyjątkowym stylu, była wielojęzyczna - oprócz niemieckiego, angielskiego, francuskiego, hiszpańskiego, włoskiego, łaciny i tureckiego, mówiła po arabsku, persku, urdu i pendżabsku. Opublikowała ponad pięćdziesiąt książek i setki artykułów na temat literatury, mistycyzmu i kultury islamskiej, a także przetłumaczyła perską, urdu, arabską, sindhijską i turecką poezję i literaturę na język angielski i niemiecki. Jej szczególne zamiłowanie do kotów skłoniło ją do napisania książki o ich roli w literaturze muzułmańskiej, a zainteresowanie mistyką zaowocowało książką o symbolice numerycznej w różnych kulturach. Największą jej pasją był sufizm, mistyczna gałąź islamu. Nawet wybitni sufici uznali ją za jednego z czołowych ekspertów w ich historii i tradycji[4][3].
Życie prywatne
Annemarie Schimmel poślubiła w Ankarze tureckiego inżyniera. Małżeństwo wkrótce zakończyło się rozwodem, a związek ten utrzymywała w tajemnicy przez całe życie[5].
Wybrana twórczość
- Mohammad Iqbal, Poet and Philosopher: A Collection of Translations, Essays, and Other Articles (1960)
- Islamic Calligraphy (1970)
- Islamic Literatures of India (1973)
- Mystical Dimensions of Islam (1975)
- Classical Urdu Literature: From the Beginning to Iqbal (1975)
- Pain and Grace: A Study of Two Mystical Writers of Eighteenth-Century Muslim India (1976)
- A Dance of Sparks: Imagery of Fire in Ghalib's Poetry (1979)
- We Believe in One God: The Experience of God in Christianity and Islam (1979)
- The Triumphal Sun: A Study of the Works of Jalaloddinn Rumi (1980v
- As Through a Veil : Mystical Poetry in Islam (1982)
- Das Mysterium der Zahl (1983)
- And Muhammad Is His Messenger: The Veneration of the Prophet in Islamic Piety (1985)
- Gabriel's Wing: Study into the Religious Ideas of Sir Muhammad Iqbal (1989)
- Calligraphy and Islamic Culture (1990)
- Islamic Names: An Introduction (1990)
- A Two-Colored Brocade: The Imagery of Persian Poetry (1992)
- Islam: An Introduction (1992)
- Nightingales under the Snow: Poems (1994)
- Anvari's Divan: A Pocket Book for Akbar (1994)
- Deciphering the Signs of God: A Phenomenological Approach to Islam (1994)
- Meine Seele ist eine Frau (1995)
- Look! This Is Love (1996)
- Im Reich der Grossmoguls: Geschichte, Kunst, Kultur (2000)
- Islam and the Wonders of Creation: The Animal Kingdom (2003)
- Introducción al Sufismo (2007)
Przypisy
- ↑ Burzine K Waghmar: Annemarie Schimmel. The Guardian. [dostęp 2018-05-07].
- ↑ a b c Annemarie Schimmel. The Harvard Gazette. [dostęp 2018-05-07]. (ang.).
- ↑ a b c Shusha Guppy: Professor Annemarie Schimmel. Independent. [dostęp 2018-05-07]. (ang.).
- ↑ a b c Stephen Kinzer: Annemarie Schimmel, Influential Scholar of Islam, Dies at 80. The New York Times. [dostęp 2018-05-07]. (ang.).
- ↑ Stefan Wild: 10th Anniversary of the Death of Annemarie Schimmel. Qantara. [dostęp 2018-05-07]. (ang.).