Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Faustina Amerbach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Faustina Amerbach edytowana 09:57, 8 lut 2022 przez 95.41.245.78 (dyskusja).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Faustina Amerbach (ur. 25 listopada 1530, zm. 19 lutego 1602) – przedstawicielka bazylejskiego rodu Amerbachów, córka Bonifaciusa Amerbacha, siostra Basiliusa Amerbacha, matka Ludwiga Iselina.

Urodziła się jako drugie z kolei (po zmarłej w dzieciństwie siostrze Ursuli – Faustinę wspomina w liście napisanym po śmierci siostry do ojca dzieci Erazm z Rotterdamu, co stanowi element szerszej konsolacji) dziecko mieszkającego w Bazylei prawnika i humanisty Bonifaciusa Amerbacha i jego żony Marthy Fuchs. Jej młodszym bratem był Basilius, a młodszymi siostrami Esther (zmarła również w dzieciństwie) oraz Juliana. W rodzinie uchodziła za ogólnie lubiane i towarzyskie dziecko.

Początkowo rodzina planowała, że Faustina zostanie żoną kogoś z rodu Grynaeusów, za czym szczególnie optował pozostający z tym ostatnim w dobrych relacjach jej ojciec. Jednak małżeństwo nie doszło do skutku i 9 lipca 1548 poślubiła ona Johanna Ulricha Iselina, prawnika (doktorat uzyskał na uniwersytecie we włoskiej Pawii), dopiero co zatrudnionego na bazylejskim uniwersytecie. Po śmierci małżonka w 1564 wyszła po dwóch latach, które wypełniły długie starania o jej rękę, ponownie za mąż – tym razem za bazylejskiego drukarza i wydawcę Johannesa Oporinusa. Dzięki swojemu majątkowi i wsparciu, jakiego udzieliła mężowi, udało się oddłużyć przedsiębiorstwo Oporinusa. Śmierć męża w 1568 zamyka dobrze poznany przez badaczy okres życia Faustiny, chociaż archiwum rodzinne Amerbachów, zdeponowane w bibliotece uniwersytetu w Bazylei, zawiera wiele dokumentów jej dotyczących, wytworzonych w ostatnich trzech dekadach XVI wieku i na początku XVIII wieku.

Z dwóch małżeństw miała w sumie ósemkę dzieci: siedem z Johannem Ulrichem Iselinem (w tym syna Ludwiga Iselina) i jednego syna z Johannesem Oporinusem.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Erazm z Rotterdamu, Opus epistolarum Des. Erasmi Roterodami. Denuo recognitum et auctum, wyd. Percy Stafford Allen, Helen Mary Allen, Heathcote William Garrod, t. X, Oxonii 1941; tu list 2684.
  • Peter G. Bietenholz (red.), Contemporaries of Erasmus. A Biographical Register of the Renaissance and Reformation, t. 1, University of Toronto Press, Toronto 2003 [1]