Kometa Hyakutake
 Kometa Hyakutake z teleskopu naziemnego | |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
30 stycznia 1996 |
| Nazwy alternatywne |
Wielka Kometa 1996 |
| Elementy orbity | |
| Półoś wielka |
2295,540430232198 au |
| Mimośród |
0,999899705556761 |
| Peryhelium |
0,230229949382757 au |
| Aphelium |
4590,850630515014 au |
| Okres orbitalny |
109985,55 lat |
| Nachylenie orbity względem ekliptyki |
124,9227438612998° |
| Długość węzła wstępującego |
188,0452345412714° |
| Argument peryhelium |
130,1739512876215° |
| Charakterystyka fizyczna jądra | |
| Średnica |
2 - 4,2 km |
| Okres obrotu wokół własnej osi |
6,23 godz. h |
Kometa Hyakutake lub C/1996 B2 - kometa długookresowa, którą można było obserwować gołym okiem w 1996 roku.
Odkrycie i obserwacje komety
Kometa została odkryta 30 stycznia 1996 r. przez Yujia Hyakutake. Znajdowała się ona wtedy w odległości 2 j.a. od Słońca i miała jasność widomą 11m. Później okazało się, że można ją było zidentyfikować na wcześniejszych zdjęciach już 1 stycznia 1996 r.
1 maja 1996 roku kometa przeszła przez peryhelium.
Orbita komety
Kometa Hyakutake porusza się po orbicie w kształcie bardzo wydłużonej elipsy o mimośrodzie 0,99989. Peryhelium znajduje się w odległości 0,2302 j.a. od Słońca, aphelium zaś aż 4590,8506 j.a. od niego. Na jeden obieg wokół naszej Dziennej Gwiazdy potrzebuje ok. 109985 lat, nachylenie jej orbity do ekliptyki wynosi 124,9˚.
W dniu 25 marca 1996 zbliżyła się na najmniejszą odległość od Ziemi – 0,1 j.a.
Właściwości fizyczne
Mimo małego jądra (średnica od 2 do 4 km) kometa wykazywała bardzo dużą aktywność. Ze względu na tę aktywność zasłużyła też na miano Wielkiej Komety 1996 roku. Nie była jednak aż tak spektakularnym wydarzeniem, jak Kometa Hale’a-Boppa z 1997. Liczne obserwacje dokonane za pomocą teleskopów naziemnych jak i instrumentów w przestrzeni kosmicznej pozwoliły wyznaczyć czas rotacji jej jądra na 6,23 h.
W składzie chemicznym Komety Hyakutake wykryto obecność etanu i metanu. Analizy zawartości związków chemicznych w komie dały podstawy do przypuszczeń, że jądro komety ukształtowało się w chmurze międzygwiazdowej w temperaturze ok. 20 K. Ilość deuteru w lodzie wodnym komety była zdecydowanie większa niż notuje się w wodach ziemskich oceanów. Stąd przypuszczenie, iż nie można upatrywać w kometach, które uderzały w naszą planetę, jedynego źródła pochodzenia wody na Ziemi.
Po raz pierwszy kometa została także poddana obserwacjom w promieniach rentgenowskich za pośrednictwem satelity ROSAT. Okazało się, że Kometa Hyakutake emituje to promieniowanie, które jest wynikiem zderzania się jonów azotu i tlenu obecnych w wietrze słonecznym z neutralnymi atomami wodoru w komie komety.
Linki zewnętrzne
- [1] baza danych o małych ciałach Układu Słonecznego NASA (en)
- JPL Comet Hyakutake home page (en)
- JPL DASTCOM Cometary Orbital Elements (en)
- JPL Orbital Diagram for Comet Hyakutake (en)
- Cometography.com: Comet Hyakutake (en)
- Diagram of Comet Hyakutake's orbit (en)
- Observing information (en)
- Information about the Ulysses/tail encounter (en)