Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Kyokushin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Emblemat Kyokushinkai w zapisie kanji
Kanku symbol Kyokushin Karate

Kyokushin (jap. 極真)pełnokontaktowa sztuka walki, rodzaj karate, stworzona przez Masutatsu Ōyamę. Nazwa jest połączeniem słów kyoku (biegun, ekstremum, najwyższa ranga) i shin (prawda, prawdziwość, rzeczywistość) i tłumaczona jest najczęściej jako ekstremum prawdy, dążenie do poznania prawdy, zaś nazwa Kyoku-shin-kai oznacza stowarzyszenie na rzecz poznania ostatecznej (najwyższej) prawdy[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Masutatsu Oyama

Założycielem stylu był urodzony 27 lipca 1923, Koreańczyk, Choi Yeong-eui, który po przybyciu do Japonii przybrał imię Masutatsu Ōyama.

Stworzona przez niego Międzynarodowa Organizacja Karate Kyokushin-kaikan (International Karate Organization Kyokushin-kaikan, w skrócie IKO) była do momentu jego śmierci w 1994 roku największą organizacją sztuk walki na świecie. Po śmierci Masutatsu Ōyamy ogłoszono, że na mocy testamentu sukcesorem zmarłego i nowym liderem światowego kyokushin jest Akiyoshi Shōkei Matsui.

Nie wszyscy uczniowie uznali sukcesora za godnego następcę Masutatsu Ōyamy, w związku z czym w latach 1994–2004 następowały kolejne rozłamy w IKO. Kolejni uczniowie Ōyamy obwoływali się jego sukcesorami i otwierali kolejne Międzynarodowe Organizacje Kyokushin-kaikan Karate uznając jednocześnie siebie za tych właściwych sukcesorów legendarnego twórcy stylu. W ten sposób powstawały kolejne IKO 2, 3, 4, 5 itd.

Nie bez znaczenia dla podziałów w środowisku kyokushin pozostał fakt, że sukcesor Masutatsu Ōyamy zarejestrował International Karate Organization Kyokushin-kaikan jako własne przedsiębiorstwo w Stanach Zjednoczonych. Uczynił to jednocześnie rejestrując nazwy: Kyokushin, Kyokushin-kaikan, Kancho Kyokushin oraz znaki stylu: kanji i kanku jako swoje własne znaki towarowe. Na mocy udzielonych praw do znaków towarowych Shokei Matsui pozbawił możliwości używania tychże znaków i nazw część reprezentantów innych IKO lub też zmusił ich do wybrania innych oznaczeń.

Istotnym dla przyszłości stylu okazał się spór sądowy, jaki toczył Akiyoshi Shokei Matsui z rodziną zmarłego Masutatsu Ōyamy (obecnie reprezentowaną przez jego córkę Kikuko Oyama). Ostatecznie system sądowniczy w Japonii uznał zasadność roszczenia rodziny Ōyama o przywrócenie im wszelkich praw do własności intelektualnej Masutatsu Ōyamy, w tym do stworzonego przez niego stylu karate. Sąd w Tokio uznał rzekomy testament mistrza Ōyamy za ewidentnie sfałszowany i przez to od początku nieważny. Ponieważ różne organizacje Kyokushin nadal posługiwały się skrótem „IKO”, po procesie przyjęto ich numerację: IKO1, IKO2, IKO3 itd. Rodzina twórcy stylu, chcąc podkreślić swoje prawa do dziedzictwa posługuje się dla odróżnienia nazwą IKO Sosai Group. Obecnie istnieje więc wiele mniejszych od pierwotnego IKO organizacji[2].

Kata w karate kyokushin, to inaczej układy formalne, są ściśle określoną sekwencją ruchów (tj. bloków, uderzeń, kopnięć) wykonywanych w różnych pozycjach. W kyokushin zostały one przyjęte i udoskonalone z innych szkół karate uprawianych przez Masutatsu Ōyamę, tj. karate Shotokan, Goju-ryu, oraz chińskiego Kempo.

Lista kata praktykowanych w karate kyokushin:

  • kihon sono ichi/ni/san
  • taikyoku sono ichi/ni/san (podstawowe) – ćwiczone również w wersji ura (odwrotnej)
  • sokugi sono ichi/ni/san
  • pinan sono ichi/ni/san/yon/go – ćwiczone również w wersji ura (odwrotnej)
  • sanchin
  • tsuki no kata
  • gekisai sono ichi
  • geksai sono ni
  • geksai sono san
  • saiha
  • yantsu
  • kanku /kanku dai
  • seienchin
  • garyu – jedyne autorskie, wymyślone przez Masutatsu Oyamę kata
  • seipai
  • tensho
  • sushiho
  • bassai dai – uprawiane jedynie w organizacji IKO1 – (tzw. Matsui Group)
  • tekki sono ichi/ni/san – uprawiane jedynie w organizacji IKO1 – (tzw. Matsui Group)
  • juji kata
  • bo no kata ichi/ni/san – kata z długim kijem

Trening

[edytuj | edytuj kod]

Trening karate kyokushin opiera się głównie na pięciu elementach:

  • kihon – techniki podstawowe. (patrz: Lista technik w Kyokushin). Kihon ma na celu nauczenie adepta sztuki karate prawidłowej techniki uderzeń, kopnięć oraz bloków. W trakcie kihon ćwiczący stoją w rzędach w kolejności posiadanych stopni. Techniki wykonuje się po podaniu komendy przez prowadzącego ćwiczenia.
  • ido geiko – poruszanie się
  • kata – formalne układy obrony i ataku. Kata są tradycyjnym sposobem przekazywania wiedzy o karate. W średniowiecznej Okinawie, skąd wywodzi się karate, wprowadzono przepis zabraniający chłopom posiadania wszelkiej broni – nawet noży i siekier, zabroniono także uprawiania sztuk walki. Aby obronić się, Okinawczycy wymyślali więc różne układy walki, czyli kata, które umożliwiały ćwiczenie w samotności (w obawie przed donosicielami). Kata wykonuje się podobnie jak kihon – w rzędach, według posiadanych stopni, po komendzie prowadzącego ćwiczenia.
  • kumite – wolna walka. Kumite jest kwintesencją kyokushin karate. Masutatsu Ōyama twierdził, że karate bez walki jest tylko tańcem. W trosce o zdrowie ćwiczących w trakcie walk sportowych wyłączono możliwość ataku na kolana, kręgosłup czy głowę (na głowę można stosować większość technik nożnych).
  • iken – trening technik wywodzących się z chińskiego stylu wushu yiquan. Uprawiany głównie w Japonii i Brazylii. Zasadniczym trzonem treningu Iken jest wykorzystanie treningu mentalnego, praca nad „jednością umysłu i ciała”, sprężystością ruchów i perfekcyjnym opanowaniem równowagi i zrównoważeniem szybkości i tempa w walce. Charakterystyczne dla Iken są tzw. eksplozywne uderzenia, techniki shi-li, trening pozycji statycznych.

Ostatecznym celem treningu karate jest rozwój duchowy ćwiczącego. Dokonuje się on poprzez wymagające ćwiczenia fizyczne – w trakcie treningu adept karate pokonuje swoją słabość, nieśmiałość i niezdecydowanie, dzięki temu może stać się lepszym człowiekiem. Każdy adept kyokushin karate powinien znać przysięgę (dojo kun) oraz etykietę dojo.

System pasów

[edytuj | edytuj kod]
Kolejność pasów
Biały  
Pomarańczowy  
Niebieski  
Żółty  
Zielony  
Brązowy  
Czarny  

Stopnie uczniowskie (Kyū)

[edytuj | edytuj kod]

W IKO Sosai, w IKO Matsui Group i KWF

[edytuj | edytuj kod]
Stopnie senior (wiek powyżej 14 lat)
  • zawodnik bez stopnia kyū – biały pas
  • 10. kyū – pomarańczowy pas
  • 9. kyū – pomarańczowy pas z niebieskim pagonem
  • 8. kyū – niebieski pas
  • 7. kyū – niebieski pas z żółtym pagonem
  • 6. kyū – żółty pas
  • 5. kyū – żółty pas z zielonym pagonem
  • 4. kyū – zielony pas
  • 3. kyū – zielony pas z brązowym pagonem
  • 2. kyū – brązowy pas
  • 1. kyū – brązowy pas z czarnym pagonem
Stopnie junior (wiek poniżej 14 lat – wprowadzone po 1994 r.)
  • zawodnik bez stopnia kyū – biały pas
  • 10.1 kyū – pomarańczowy pas z czerwonym pagonem
  • 10.2 kyū – pomarańczowy pas z dwoma czerwonymi pagonami
  • 10.3 kyū – pomarańczowy pas z trzema czerwonymi pagonami
  • 9.1 kyū – pomarańczowy pas z niebieskim pagonem i czerwonym pagonem
  • 9.2 kyū – pomarańczowy pas z niebieskim pagonem i dwoma czerwonymi pagonami
  • 9.3 kyū – pomarańczowy pas z niebieskim i trzema czerwonymi pagonami
  • 8.1 kyū – niebieski pas z czerwonym pagonem
  • 8.2 kyū – niebieski pas z dwoma czerwonymi pagonami
  • 8.3 kyū – niebieski pas z trzema czerwonymi pagonami
  • 7.1 kyū – niebieski pas z żółtym i czerwonym pagonem
  • 7.2 kyū – niebieski pas z żółtym i dwoma czerwonymi pagonami
  • 7.3 kyū – niebieski pas z żółtym i trzema czerwonymi pagonami
  • 6.1 kyū – żółty pas z czerwonym pagonem
  • 6.2 kyū – żółty pas z dwoma czerwonymi pagonami
  • 6.3 kyū – żółty pas z trzema czerwonymi pagonami
  • 5.1 kyū – żółty pas z zielonym i czerwonym pagonem
  • 5.2 kyū – żółty pas z zielonym i dwoma czerwonymi pagonami
  • 5.3 kyū – żółty pas z zielonym i trzema czerwonymi pagonami
Przekład stopni junior na stopnie senior
  • Stopień junior 10.3 kyū, = Stopień senior 10 kyū,
  • Stopień junior 9.3 kyū = Stopień senior 9 kyū,
  • Stopień junior 8.3 kyū = Stopień senior 8 kyū,
  • Stopień junior 7.3 kyū = Stopień senior 7 kyū,
  • Stopień junior 6.3 kyū = Stopień senior 6 kyū,
  • Stopień junior 5.3 kyū = Stopień senior 5 kyū,

W IKO Midori Group / WKO Shinkyokushinkai, IKO Tezuka Group oraz Kyokushin-kan

[edytuj | edytuj kod]
Stopnie senior – jak w IKO Sosai, w IKO Matsui Group i KWF
Stopnie junior (nadawane do 16 roku życia włącznie)
  • zawodnik bez stopnia kyū – biały pas
  • 10.2 kyū – pomarańczowy pas z dwoma czerwonymi pagonami
  • 10.1 kyū – pomarańczowy pas z czerwonym pagonem
  • 10 kyū – pomarańczowy pas
  • 9.2 kyū – pomarańczowy pas z niebieskim pagonem i dwoma czerwonymi pagonami
  • 9.1 kyū – pomarańczowy pas z niebieskim pagonem i czerwonym pagonem
  • 9 kyū – pomarańczowy pas z niebieskim pagonem
  • 8.2 kyū – niebieski pas z dwoma czerwonymi pagonami
  • 8.1 kyū – niebieski pas z czerwonym pagonem
  • 8 kyū – niebieski pas
  • 7.2 kyū – niebieski pas z żółtym pagonem i dwoma czerwonymi pagonami
  • 7.1 kyū – niebieski pas z żółtym pagonem i czerwonym pagonem
  • 7 kyū – niebieski pas z żółtym pagonem
  • 6.2 kyū – żółty pas z dwoma czerwonymi pagonami
  • 6.1 kyū – żółty pas z czerwonym pagonem
  • 6 kyū – żółty pas
  • 5.2 kyū – żółty pas z zielonym pagonem i dwoma czerwonymi pagonami
  • 5.1 kyū – żółty pas z zielonym pagonem i czerwonym pagonem
  • 5 kyū – żółty pas z zielonym pagonem
  • 4.2 kyū – zielony pas z dwoma czerwonymi pagonami
  • 4.1 kyū – zielony pas z czerwonym pagonem
  • 4 kyū – zielony pas
  • 3.2 kyū – zielony pas z brązowym pagonem i dwoma czerwonymi pagonami
  • 3.1 kyū – zielony pas z brązowym pagonem i czerwonym pagonem
  • 3 kyū – zielony pas z brązowym pagonem
  • 2.2 kyū – brązowy pas z dwoma czerwonymi pagonami
  • 2.1 kyū – brązowy pas z czerwonym pagonem
  • 2 kyū – brązowy pas
  • 1.2 kyū – brązowy pas z czarnym pagonem i dwoma czerwonymi pagonami
  • 1.1 kyū – brązowy pas z czarnym pagonem i czerwonym pagonem
  • 1 kyū – brązowy pas z czarnym pagonem

W Kyokushin Union

[edytuj | edytuj kod]
  • biały pas – zawodnik bez stopnia kyū
  • czerwony pas z dwoma czarnymi pagonami – 10 kyū
  • czerwony pas z czterema czarnymi pagonami – 9 kyū
  • niebieski pas – 8 kyū
  • niebieski pas z czarnym pagonem – 7 kyū
  • żółty pas – 6 kyū
  • żółty pas z czarnym pagonem – 5 kyū
  • zielony pas – 4 kyū
  • zielony pas z czarnym pagonem – 3 kyū
  • brązowy pas – 2 kyū
  • brązowy pas z czarnym pagonem – 1 kyū

Stopnie mistrzowskie (dan) we wszystkich organizacjach karate kyokushin

[edytuj | edytuj kod]
  • czarny pas ze złotym pagonem – 1 dan (shodan)
  • czarny pas z dwoma złotymi pagonami – 2 dan (nidan)
  • czarny pas z trzema złotymi pagonami – 3 dan (sandan)
  • aż do czarnego pasa z 10 belkami, będącego najwyższym stopniem w karate kyokushin – 10 dan – jūdan – stopień ten nosił założyciel stylu Sosai Masutatsu Ōyama.

W Polsce posiadacz wyższego pasa nosi miano Senpai, posiadacz czarnego pasa nosi miano Sensei, a od 5 dana wzwyż Shihan, 10 dan – Sosai. Przewodniczący (prezydent) organizacji nosi tytuł Kancho.

Według nomenklatury japońskiej, Senpai to zawodnicy posiadający 1-2 dan, Sensei to ćwiczący 3-4 dan, zaś 5 dan i powyżej to Shihan. Nazewnictwo japońskie różni się zatem od stopni stosowanych w Polsce.

W niektórych federacjach kolorystyka pasów może różnić się od podanej wyżej.

Zobacz też stopnie w karate w innych stylach.

Przysięga Dojo

[edytuj | edytuj kod]
  1. Będziemy ćwiczyć nasze serca i ciała dla osiągnięcia pewnego i niewzruszonego ducha.
  2. Będziemy dążyć do prawdziwego opanowania sztuki karate, aby kiedyś nasze ciało i zmysły stały się doskonałe.
  3. Z głębokim zapałem będziemy starać się kultywować ducha samowyrzeczenia.
  4. Będziemy przestrzegać zasad grzeczności, poszanowania starszych oraz powstrzymywać się od gwałtowności.
  5. Będziemy spoglądać w górę ku prawdziwej mądrości i sile, porzucając inne pragnienia.
  6. Będziemy wierni naszym ideałom i nigdy nie zapomnimy o cnocie pokory.
  7. Przez całe nasze życie, poprzez dyscyplinę karate, dążyć będziemy do poznania prawdziwego znaczenia drogi, którą obraliśmy.

Niektóre wersje językowe Przysięgi Dojo nieco różnią się od siebie, czasem w tłumaczeniu, czasem w formie. Przykładowo w polskim IKO1 dodaje się jeszcze jeden punkt, nieistniejący w wersji japońskiej: Nie będziemy stosować i rozpowszechniać sztuki karate poza dojo.

Oryginał z japońskiego:

  1. Hitotsu, ware ware wa, shinshin o renmashi kakko fubatsu no shingi o kiwameru koto.
  2. Hitotsu, ware ware wa, bu no shinzui o kiwame, ki ni hasshi, kan ni bin naru koto.
  3. Hitotsu, ware ware wa, shitsujitsu goken o mot-te, jiko no seishin o kanyo suru koto.
  4. Hitotsu, ware ware wa, reisetsu o omonji, chojo o keishi, sobo no furumai o tsutsushimu koto.
  5. Hitotsu, ware ware wa, shinbutsu o totobi, kenjo no bitoku o wasurezaru koto.
  6. Hitotsu, ware ware wa, chisei to tairyoku to o kojo sase, koto ni nozonde ayamatazaru koto.
  7. Hitotsu, ware ware wa, shogai no shugyo o karate no michi ni tsuji, Kyokushin no michi o mat-to suru koto.

Karate Kyokushin w kulturze

[edytuj | edytuj kod]

Znane osoby ćwiczące karate kyokushin

[edytuj | edytuj kod]

Gry komputerowe

[edytuj | edytuj kod]

Jin Kazama z serii gier Namco – Tekken, używa sztuki Karate Kyokushin w grze Tekken 3, Tekken 4, Tekken 5, Tekken 5: Dark Resurrection i Tekken 6. Możemy go ujrzeć praktykującego Yantsu i Pinan Sono Yon kata w demonstracjach w serii Tekken. Kyokushin pojawia się również w innych postaciach serii Tekken z rodziny Kazama i Mishima. ICHIGEKI z serii playstation

Programy telewizyjne

[edytuj | edytuj kod]

W roku 2004 powstał oparty na historii życia Sosai Masutatsu Oyama film Fighter in the Wind.

Karate Kyokushin zostało zaprezentowane w amerykańskim programie Fight Quest jako przykład sztuki walki pochodzącej z Japonii.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Według The Way of Kyokushin, 1976.
  2. IKO Kyokushinkaikan, [w:] International Karate Organization Kyokishinkaikan [online], www.kyokishinkaikan.org [dostęp 2020-04-01] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]