Myrosław Siczynski
 1909 | |
| Data i miejsce urodzenia |
11 października 1887 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
działacz polityczny |
| Narodowość | |
Myrosław Siczynski, wzgl. czasem Jan Andrzej Mirosław Siczyński, ukr. Мирослав Миколайович Січинський (ur. 11 października 1887 w Czernichowcach, zm. 16 marca 1979 w Westland) – ukraiński student Uniwersytetu Lwowskiego, członek Ukraińskiej Partii Socjal-Demokratycznej, zamachowiec.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się jako najmłodsze z 14 dzieci greckokatolickiego księdza, proboszcza i posła na Sejm Krajowy Galicji, Mykoły Siczynskiego i Ołeny[1]. Był szwagrem Jewhena Łewyckiego, posła do Reichsratu Przedlitawii (parlamentu austriackiego) w Wiedniu.
Uczył się w gimnazjum w Stanisławowie. Podczas nauki szkolnej brał udział w życiu politycznym, prowadził odczyty. W 1904 brał udział w ukraińskiej manifestacji pod Namiestnictwem, wówczas został aresztowany i skazany na karę grzywny w wymiarze 25 koron. Został wtedy wydalony z gimnazjum, dzięki wstawiennictwu namiestnika został dopuszczony do zdawania matury. W 1905 ukończył ukraińskie gimnazjum w Przemyślu. Wstąpił na Uniwersytet Wiedeński, następnie podjął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego. Brał udział w życiu politycznym, m.in. miał odczyty w Akademickiej Hromadzie. Zwolennik Ukraińskiej Partii Socjal-Demokratycznej, jednocześnie przejawiał poglądy anarchistyczne, z tego względu został określony jako typ „radykała ruskiego”. Brał udział w zajściach na uniwersytecie i był aresztowany.
W Niedzielę Palmową 12 kwietnia 1908 we Lwowie, podczas audiencji w pałacu namiestnikowskim, zastrzelił z pistoletu namiestnika Galicji Andrzeja Potockiego. Został aresztowany przez koncepistę policji Dionizego Bihuna i przesłuchiwany przez komisarza Franciszka Stankiewicza[2]. Został skazany na karę śmierci. Wyrok został złagodzony przez cesarza Franciszka Józefa I do 20 lat więzienia[3]. W nocy 9 na 10 listopada 1911 Siczynski zbiegł z więzienia męskiego w Stanisławowie[4]. Udał się do Szwecji, a następnie w 1914 do USA, gdzie później prowadził działalność polityczną, zajmując stanowisko filosowieckie. Trzykrotnie odwiedzał Ukraińską SRR, zarówno w latach 30. (Połtawa), jak i 60. XX wieku (Lwów).
25 czerwca 2013 rada obwodu lwowskiego przyjęła uchwałę o upamiętnieniu czynu Mirosława Siczyńskiego, określonego jako bohaterski[5]. 29 stycznia 2014 na ścianie gmachu tejże rady odsłonięto tablicę upamiętniającą zamordowanie Andrzeja Potockiego przez M. Siczynskiego, a w treści inskrypcji zawarto m.in. słowa o „ukaraniu śmiercią szowinistycznego gubernatora Galicji za krwawy terror wobec narodu ukraińskiego”[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Na nakrę śmierci. „Nowości Illustrowane”. Nr 17, s. 2, 3, 24 kwietnia 1909.
- ↑ Aresztowanie mordercy. „Nowości Illustrowane”. Nr 17, s. 7, 25 kwietnia 1908.
- ↑ „Kurjer Lwowski”, 1909-07-18.
- ↑ Kronika. Ucieczka Siczynskiego. „Głos Rzeszowski”, s. 5, Nr 46 z 12 listopada 1911.
- ↑ На Львівщині дітей навчатимуть героїчному чину Січинського, який застрелив польського намісника. galinfo.com.ua, 2013-06-25. [dostęp 2023-04-16]. (ukr.).
- ↑ Ihor Melnyk: На згадку про атентат. zbruc.eu, 2014-01-30. [dostęp 2023-04-16]. (ukr.).
Bibliografia, linki
[edytuj | edytuj kod]- Morderca namiestnika Potockiego przed sądem. „Nowości Illustrowane”. 27, s. 1,4, 15–17, 4 lipca 1908.
- Na karę śmierci. „Nowości Illustrowane”. 17, s. 1–3, 24 kwietnia 1909.
- Osoba mordercy. „Gazeta Lwowska”. 86, s. 4-5, 14 kwietnia 1908.
- Rodzina mordercy. „Gazeta Lwowska”. 86, s. 5, 14 kwietnia 1908.
- O ułatwienie ucieczki Siczyńskiemu. (Z Izby sądowej). «Kurjer Lwowski». 75, s. 5–6, 16 lutego 1912.
- Ігор Чорновол. На що може надихнути терорист і радянофіл Мирослав Січинський? „Львівська газета”. 1 września 2013. (ukr.)