Palladianizm: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 18:43, 30 kwi 2023

Ten artykuł od 2022-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Palladianizm – styl w architekturze inspirowany twórczością Andrea Palladio. Budowle wzniesione przez tego architekta i jego naśladowców cechują: konsekwencja układów konstrukcyjnych, umiarkowanie w dekoracji, stosowanie wielkiego porządku obejmującego całą wysokość budynku. Palladio był zwolennikiem funkcjonalności, klasycznego monumentalizmu. Jego dzieła nawiązują do porządków antycznych. W latach późniejszych palladianizm rozwinął się w krajach protestanckich, zwłaszcza w Holandii i Anglii, gdzie był postrzegany jako styl przeciwstawny barokowi, uznawanemu za styl papiestwa. Palladianizm był swoistą interpretacją architektury klasycznej (grecko-rzymskiej) i wyróżniał się ograniczoną dekoracją w porównaniu z bogatymi formami architektury barokowej. Jednocześnie zwracano uwagę przy projektowaniu na harmonię proporcji i symetrię planu.

W Anglii prace Andrea Palladia były znane od czasu podróży do Włoch w 1601 i 1613-1614 odbytych przez Inigo Jonesa. Styl ten wkrótce zaczęto stosować przede wszystkim w reprezentacyjnych siedzibach bogatej szlachty. Jeszcze większą popularność wenecki klasycyzm palladiański zdobył po wydaniu w 1709 roku w Oksfordzie dzieła Palladia Quattro Libri dell'Architettura, które wywarło duży wpływ na klasycyzm angielski. Przykładami architektury palladiańskiej są: Chiswick House lorda Burlingtona, wzorowany na Villa Rotonda^[1], a także Woburn Abbey, Wilton House, Holkham hall, Russborough House i Queen’s House w Greenwich.

Palladiański typ pałacowy był popularny w Polsce pod koniec XVIII wieku i uważany jest za charakterystyczny dla architektury klasycyzmu polskiego, jest częsty na Kresach Wschodnich I Rzeczypospolitej (np. kościół w zespole zamkowym w Podhorcach). Palladianizm był też obecny w pracach działających w Polsce architektów Dominika Merliniego, Szymona Zuga i Stanisława Zawadzkiego.

Do popularności rezydencji typu palladiańskiego przyczyniły się względy reprezentacyjne i funkcjonalność rozwiązań.

Villa Rotonda w Vicenzie z 1582 r.
Chiswick House z 1729 r.
Królikarnia w Warszawie z 1782 r.
Pałac w Lubostroniu z 1795 r.
Drayton Hall w USA
Łazienka koło Ujazdowa z lat 1676-1683, proj. Tylman van Gameren

Zobacz też

architektura klasycystyczna

Przypisy

↑ Pierre Chaunu: Cywilizacja wieku Oświecenia. Warszawa: PIW, 1993, s. 301. ISBN 83-06-02339-0.

[1] Pierre Chaunu: Cywilizacja wieku Oświecenia. Warszawa: PIW, 1993, s. 301. ISBN 83-06-02339-0.

[1]

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 {{Dopracować|źródła=2022-09}}
-'''Palladianizm''' – styl w [[architektura|architekturze]] inspirowany twórczością [[Andrea Palladio]]. Budowle wzniesione przez tego architekta i jego naśladowców cechuje konsekwencja układów konstrukcyjnych, umiarkowanie w dekoracji, stosowanie [[wielki porządek|wielkiego porządku]] obejmującego całą wysokość budynku. Palladio był zwolennikiem funkcjonalności, klasycznego monumentalizmu. Jego dzieła nawiązują do [[porządek architektoniczny|porządków]] antycznych. W latach późniejszych palladianizm rozwinął się w krajach [[Protestantyzm|protestanckich]], zwłaszcza w [[Holandia|Holandii]] i [[Anglia|Anglii]], gdzie był postrzegany jako styl przeciwstawny [[barok]]owi, uznawanemu za styl papiestwa. Palladianizm był swoistą interpretacją architektury klasycznej (grecko-rzymskiej) i wyróżniał się ograniczoną dekoracją w porównaniu z bogatymi formami architektury barokowej. Jednocześnie zwracano uwagę przy projektowaniu na harmonię proporcji i symetrię planu.
+'''Palladianizm''' – styl w [[architektura|architekturze]] inspirowany twórczością [[Andrea Palladio]]. Budowle wzniesione przez tego architekta i jego naśladowców cechują: konsekwencja układów konstrukcyjnych, umiarkowanie w dekoracji, stosowanie [[wielki porządek|wielkiego porządku]] obejmującego całą wysokość budynku. Palladio był zwolennikiem funkcjonalności, klasycznego monumentalizmu. Jego dzieła nawiązują do [[porządek architektoniczny|porządków]] antycznych. W latach późniejszych palladianizm rozwinął się w krajach [[Protestantyzm|protestanckich]], zwłaszcza w [[Holandia|Holandii]] i [[Anglia|Anglii]], gdzie był postrzegany jako styl przeciwstawny [[barok]]owi, uznawanemu za styl papiestwa. Palladianizm był swoistą interpretacją architektury klasycznej (grecko-rzymskiej) i wyróżniał się ograniczoną dekoracją w porównaniu z bogatymi formami architektury barokowej. Jednocześnie zwracano uwagę przy projektowaniu na harmonię proporcji i symetrię planu.
-W Anglii prace Andrea Palladia były znane od czasu podróży do Włoch w 1601 i 1613-1614 odbytych przez Inigo Jonesa. Styl ten wkrótce zaczęto stosować przede wszystkim w reprezentacyjnych siedzibach bogatej szlachty. Jeszcze większą popularność wenecki klasycyzm palladiański zdobył po wydaniu w 1709 roku w Oksfordzie dzieła Palladia ''Quattro Libri dell'Architettura'', które wywarło duży wpływ na klasycyzm angielski. Przykładem architektury palladiańskiej jest [[Chiswick House]] [[Richard Boyle|lorda Burlingtona]], wzorowany na ''[[Villa Rotonda]]''<ref>{{cytuj książkę |nazwisko =Chaunu | imię =Pierre | autor link =Pierre Chaunu | tytuł =Cywilizacja wieku Oświecenia | wydawca =PIW | miejsce =Warszawa | rok =1993 | strony =301 | isbn =83-06-02339-0}}</ref>, a także pałac [[Woburn Abbey]], Wilton House, Holkham hall''',''' Russborough House i Queen’s House w [[Greenwich]].
+W Anglii prace Andrea Palladia były znane od czasu podróży do Włoch w 1601 i 1613-1614 odbytych przez Inigo Jonesa. Styl ten wkrótce zaczęto stosować przede wszystkim w reprezentacyjnych siedzibach bogatej szlachty. Jeszcze większą popularność wenecki klasycyzm palladiański zdobył po wydaniu w 1709 roku w Oksfordzie dzieła Palladia ''Quattro Libri dell'Architettura'', które wywarło duży wpływ na klasycyzm angielski. Przykładami architektury palladiańskiej są: [[Chiswick House]] [[Richard Boyle|lorda Burlingtona]], wzorowany na ''[[Villa Rotonda]]''<ref>{{cytuj książkę |nazwisko =Chaunu | imię =Pierre | autor link =Pierre Chaunu | tytuł =Cywilizacja wieku Oświecenia | wydawca =PIW | miejsce =Warszawa | rok =1993 | strony =301 | isbn =83-06-02339-0}}</ref>, a także [[Woburn Abbey]], Wilton House, Holkham hall''',''' Russborough House i Queen’s House w [[Greenwich]].
 Palladiański typ pałacowy był popularny w Polsce pod koniec XVIII wieku i uważany jest za charakterystyczny dla architektury klasycyzmu polskiego, jest częsty na [[Kresy Wschodnie|Kresach Wschodnich]] [[I Rzeczpospolita|I Rzeczypospolitej]] (np. kościół w zespole [[Zamek w Podhorcach|zamkowym]] w [[Podhorce (rejon brodzki)|Podhorcach]]). Palladianizm był też obecny w pracach działających w Polsce architektów [[Dominik Merlini|Dominika Merliniego]], [[Szymon Bogumił Zug|Szymona Zuga]] i [[Stanisław Zawadzki (architekt)|Stanisława Zawadzkiego]].