Przejrzyste Światło
| Podstawy | |
|---|---|
| Karma | |
| Wizja świata | |
| Oświecenie | |
| Praktyka | |
| W klasztorze | |
| Świątynie | |
| Szkoły | |
| Doktryny |
Przejrzyste światło (tyb. འོད་གསལ་, Wylie. ‘od gsal), inna nazwa "czyste światło" – termin stosowany w buddyzmie tybetańskim związany z tantrami jogi najwyższej.
Etymologia
Termin "Przejrzyste światło" po tybetańsku wymawia się Ösel (Wylie. 'od gsal). Dziamgon Kongtrul Lodro Thaje w encyklopediach buddyzmu definiuje znaczenie terminu w ten sposób, że inherentna świetlistość (Wylie. rang ’od) natury jest przejrzysta, tj. rozjaśnia (Wylie. gsal) bez żadnych przeszkód i ograniczeń. Inaczej mówiąc terminu "Przejrzyste światło" używa się w celu wyjaśniania, że pomimo nie odnalezienia żadnej inherentnej natury, jest jednak spontanicznie obecna świetlista zjawiskowość (Wylie. snang ba)[1].
Zastosowanie terminu
Teorie o naturze rzeczywistości
Termin Przejrzyste Światło jest synonimem pojęcia natura Buddy stosowanego powszechnie w Mahajanie i jest potocznie rozumiany jako natura umysłu. Jednak nie jest to ścisłe rozumienie, gdyż należałoby wtedy zrównać "naturę umysłu" z "naturą buddy", co przez to oznaczałoby, że umysł jest buddą i nawiązywało do nauk filozofii czittamatra, która jest krytykowana przez madhjamakę. Dziamgon Kongtrul Lodro Thaje w encyklopediach buddyzmu definiuje:
- "to co nazwane jest "samsarą" i "nirwaną" jedynie jest z perspektywy zjawisk wydających się (tylko) przejawiać (w zgodzie z poglądem madhjamaki). Inherentna, wrodzona natura ich obu to "Przejrzyste Światło" wolne od (konceptualnych) wytworów, które powiada się, że jest naturą buddy (Wylie. bde bar gshegs pa'i snying po, sanskryt. sugatagarbha)"[2].
Stan Przejrzystego Światła można najprościej rozumieć jako naturę szczęścia, niewyczerpane źródło oświecenia i bodhiczitty dla pożytku wszystkich czujących istot, nieuwarunkowaną błogość, niezależną od osiągania czy wysiłków, a wrodzoną każdemu bez względu na to ile emocjonalnych, konceptualnych lub nawykowych zaburzeń ją zakrywa. Jest wtedy jak "przejrzyste jesienne niebo", którego nie mogą dotknąć zakrywające chmury, gdyż nie są one jego istotą.
Terminologia praktyk
Źródło terminu pochodzi z takich tantr jak Guhjasamadża i Kalaczakra. Jest to stan poza konceptualnymi aktywnościami i poza dualizmem "subiekt-obiekt", wrodzony każdej czującej istocie, który kontynuowany jest nieprzerwanie nawet po śmierci poprzez kolejne odrodzenia, a gdy osiągnie się stan buddy, zwany dharmakają, jest tego podstawą. Tantry opisują że jest to przejrzysta i świetlista natura, która sama w sobie jest wielką błogością i mądrością siunjata. Natury tej nie mogą ogarnąć mroki Niewiedzy oraz ma zdolności poznawania. Stan Przejrzystego Światła "świta" na krótko w czasie naturalny proces umierania, dając każdemu niezwykłą możliwość osiągnięcia wyzwolenia jeżeli zrealizowało się w ciągu życia praktykę związaną z tantrami, mahamudrą lub dzogczen. Nauki te opisują, że aby osiągnąć oświecenie należy połączyć naturalną wrodzoną każdemu obecność Przejrzystego Światła, które nazywają "Matką", ze stanem Przejrzystego Światła zwanego "Dzieckiem", pochodzącym ze zrealizowania praktyki tantr lub dzogczen odnośnie natury rzeczywistości siunjata. Wówczas spotkanie "Matki" z "Dzieckiem" jest całkowitym rozpoznaniem i zrealizowaniem.
Tantry jogi najwyższej to szczególne metody, które umożliwiają praktykującemu pod koniec życia przebywanie w stanie „Przejrzyste Światło”. Jeżeli przebywanie w „Przejrzystym Świetle” można będzie kontynuować pod koniec naturalnego procesu własnej śmierci, co po tybetańsku nazywać się będzie tukdam (wylie. thugs dam)[3][4], to w zamian formowania się stanu przejściowego bardo stawania się (Wylie. Sidpai bardo) nastąpi formowanie się tantrycznego „Iluzorycznego Ciała” (Wylie. sgyu-lus), „ciała” z którego następnie może być wybrane „Ciało Emanacji” (tulku, Wylie. sprul sku). Tantrycznie transformowane jest w ten sposób tworzenie się własnej samsary w tworzenie się trzech ciał Buddy[5][6][7] odpowiadających mahajanie, odpowiednio dharmakaji, sambhogakaji i nirmanakaji[8][9][10]. Powszechnie znanymi postaciami tulku w buddyzmie są dalajlamowie i karmapowie.
- ↑ Jamgön Kongtrul Lodrö Tayé: "THE TREASURY OF KNOWLEDGE, Book Eight, Part Four: Esoteric Instructions, A Detailed Presentation of the Process of Meditation in Vajrayana", strona 185, Snow Lion Publications, ISBN 1559392843
- ↑ Jamgön Kongtrul Lodrö Tayé: "THE TREASURY OF KNOWLEDGE, Book Eight, Part Four: Esoteric Instructions, A Detailed Presentation of the Process of Meditation in Vajrayana", strona 211, Snow Lion Publications, ISBN 978-1-55939-284-6
- ↑ [1], Relacja o śmierci lamy Rabsala, www.benchen.org.pl, dostęp 15.01.2010.
- ↑ [2], Parinirwana Kjabdzie Tengi Rinpoczego, www.benchen.org.pl, dostęp 31.03.2012.
- ↑ Jamgön Kongtrul Lodrö Tayé, The treasury of knowledge, Book Eight, Part Four: Esoteric Instructions, A Detailed Presentation of the Process of Meditation in Vajrayana, s. 199, s. 200, s. 202, Snow Lion Publications, ISBN 1559392843.
- ↑ Jamgön Kongtrul Lodrö Tayé, The treasury of knowledge, Book Eight, Part Three: The Elements of Tantric Practice, rozdział 7, Father Tantra Systems: Guhyasamaja, Black Yamari, and Red Yamari, s. 137, Snow Lion Publications, ISBN 155939305X.
- ↑ Cozort Daniel, Highest Yoga Tantra, s. 100, s. 114, Snow Lion Publications, 2005, ISBN 1-55939-235-5.
- ↑ Lati Rinpocze, Hopkins Jeffrey, Śmierć, stan pośredni i odrodzenie w buddyzmie tybetańskim, Wydawnictwo A, 1999, s.75
- ↑ Jamgön Kongtrul Lodrö Tayé, The treasury of knowledge, Book Eight, Part Four: Esoteric Instructions, A Detailed Presentation of the Process of Meditation in Vajrayana, s. 199, s. 200, s. 202, Snow Lion Publications, ISBN 1559392843.
- ↑ Jamgön Kongtrul Lodrö Tayé, The treasury of knowledge, Book Eight, Part Three: The Elements of Tantric Practice, rozdział 7, Father Tantra Systems: Guhyasamaja, Black Yamari, and Red Yamari, s. 137, Snow Lion Publications, ISBN 155939305X.
Bibliografia
- Sogjal Rinpocze, Tybetańska księga życia i umierania, Wydawnictwo EM, Warszawa 1997 ISBN 83-86396-03-2