Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Rajmund z Penyafortu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast tego użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
Święty
Rajmund z Penyafortu OP
Ramon de Penyafort
prezbiter
generał zakonu
Ilustracja
Fresk w kościele św. Mikołaja w Treviso autorstwa Tommasa da Modeny.
Data i miejsce urodzenia

1170-1175
Villa de Panudés (Katalonia)

Data i miejsce śmierci

6 stycznia 1275
Barcelona

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

6 stycznia 1542
przez Pawła III (zaliczenie do grona błogosławionych)

Kanonizacja

29 kwietnia 1601
przez Klemensa VIII (wpis w poczet świętych)

Wspomnienie

7 stycznia

Patron

Barcelony, prawników kościelnych, studentów prawa, hiszpańskich adwokatów

Multimedia w Wikimedia Commons
Grób Rajmunda w Barcelonie

Rajmund z Penyafortu, kat. Ramon de Penyafort (ur. 1170–1175 w Villa de Panudés, zm. 6 stycznia 1275 w Barcelonie) – kataloński prezbiter i generał zakonu dominikanów, uważany za ojca prawodawstwa kościelnego, współzałożyciel Zakonu NMP Miłosierdzia dla Odkupienia Niewolników, święty Kościoła katolickiego.

Życie

Urodził się w Villa de Panudés (k. Barcelony) w szlacheckiej katalońskiej rodzinie z Penyafortu (obecnie Santa Margarita y Monjós w Alt Penedès). Po studiach prawniczych w Bolonii, w czasie których poznał m.in. Piotra della Vigna, wykładał filozofię w Barcelonie. W 1219 został mianowany wikariuszem generalnym dla biskupstwa w Barcelonie.

W 1222 wstąpił do Zakonu Kaznodziejskiego św. Dominika. Zabiegał o nawrócenie muzułmanów i żydów na chrześcijaństwo.

Wraz ze św. Piotrem Nolasco założył w roku 1223 zakon Matki Bożej Łaskawej (Zakon Najświętszej Maryi Panny Miłosierdzia dla Odkupienia Niewolników, mercedariusze), zajmujący się wykupem chrześcijan z niewoli mauretańskiej, podczas trwającej w Hiszpanii rekonkwisty[1].

Został wezwany przez papieża Grzegorza IX do Rzymu, by objąć urząd kapelana pałacu apostolskiego. Stał się osobistym spowiednikiem i doradcą papieża. Zebrał wszystkie obowiązujące w jego czasach dekrety biskupów rzymskich w jednym dziele, które Stolica Apostolska zatwierdziła bullą Rex Pacificus. Powstał w ten sposób zbiór prawa kanonicznego tzw. Decretales Gregorii IX. Za wysiłek włożony w kodyfikację, papież zaproponował Rajmundowi arcybiskupstwo Tarragony, jednakże ten nie przyjął propozycji chcąc pozostać zakonnikiem[2]. W 1238 wybrano go trzecim z kolei generałem dominikanów[2]. Zorganizował studium do nauki języka arabskiego i przyczynił się do rozwoju misji na terenach Afryki Północnej. Wywarł ogromny wpływ na życie hiszpańskiego mistyka Rajmunda Llulla. Pod koniec życia skupił się na przygotowywaniu pism i tekstów mających służyć celowi propagowania chrześcijaństwa wśród ludzi z innych kultur[2]. Według części przekazów, Rajmund miał nakłaniać Tomasza z Akwinu do napisania rozprawy Summa contra gentiles[2], choć nowsza historiografia kontestuje ten pogląd, wskazując na znaczne wykraczanie przekazu dzieła poza treści czysto misyjne, na których Rajmundowi zależało najbardziej[3].

Rajmund zmarł w Barcelonie, mając ok. 100 lat.

Ważniejsze dzieła

  • Decretales ("Pięć dekretów")
  • Summa iuris canonici
  • Summa pœnitentiale

Kult

6 stycznia 1542 Rajmund z Penyafortu został zaliczony w poczet błogosławionych przez papieża Pawła III, a w poczet świętych wpisał go Klemens VIII w dniu 29 kwietnia 1601[4].

Jego relikwie spoczywają w Katedrze św. Eulalii w Barcelonie[2].

Patronat

Jest patronem prawników kościelnych, studentów prawa, hiszpańskich adwokatów oraz Barcelony. Na jego cześć nadano nazwę gwatemalskiemu miastu San Raymundo.

Dzień obchodów

Jego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 7 stycznia (dawniej 23 stycznia).

Ikonografia

W ikonografii św. Rajmund przedstawiany jest w habicie dominikańskim, w białej tunice i czarnym płaszczu. Niekiedy przedstawia się go też płynącego po morzu, przy czym jego płaszcz zakonny stanowi żagiel.

Jego atrybutami są: płaszcz, księga i klucz[5].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 5: R-U. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2005 (wznowienie), s. 24. ISBN 83-7318-376-0.
  2. ↑ a b c d e Hubert Wołącewicz: Święty pośród świętych: Wyniesieni na ołtarze przez Jana Pawła II. Nasi patroni każdego dnia. Kielce: Jedność, 2014, s. 21. ISBN 978-83-7660-987-4.
  3. ↑ Jean-Pierre Torrell: Saint Thomas Aquinas. Volume 1, The person and his work. Robert Royal (tłum.). Washington D.C.: Catholic University of America Press, 2005, s. 104-7. ISBN 978-0-8132-1423-8. (ang.).
  4. ↑ Maestros de la Orden. Strona hiszpańskich dominikanów. [dostęp 2012-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-14)]. (hiszp.).
  5. ↑ Saint Raymond of Penyafort. Saints.SQPN.com. [dostęp 2012-05-13]. (ang.).

Bibliografia

Generałowie zakonu dominikanów

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rajmund_z_Penyafortu&oldid=74357511”