Reluktancja

Reluktancja, rezystancja magnetyczna, opór magnetyczny obwodu magnetycznego – opór stawiany strumieniowi magnetycznemu na drodze przepływu.

Pojęcie reluktancji jest analogiczne do rezystancji w obwodach elektrycznych. Reluktancja jest skalarem. Całkowita reluktancja jest stosunkiem siły magnetomotorycznej w pasywnym obwodzie magnetycznym do całkowitego strumienia magnetycznego w tym obwodzie. Jednostką reluktancji w układzie SI jest henr⁻¹. Z definicji może być wyrażona:

${\mathcal {R}}={\frac {\mathcal {F}}{\Phi }},$

gdzie:

${\mathcal {R}}$ – reluktancja wyrażona w amperozwojach na weber (jest to jednostka równoważna zwojowi na henr),

${\mathcal {F}}$ – siła magnetomotoryczna wyrażana w amperozwojach,

${\mathcal {\Phi }}$ – strumień magnetomotoryczny wyrażony w weberach.

Strumień magnetyczny zawsze tworzy zamkniętą pętlę w sposób opisany równaniami Maxwella, ale kształt pętli zależy od reluktancji materiałów. Strumień jest skoncentrowany wokół ścieżek o najmniejszej reluktancji.

Reluktancję jednorodnego obwodu magnetycznego można obliczyć wzorami:

$R_{\mu }={\frac {l}{\mu _{0}\mu _{r}S}}$

lub

$R_{\mu }={\frac {l}{\mu S}},$

gdzie:

$l$ – długość obwodu magnetycznego w metrach,

$\mu _{0}$ – przenikalność magnetyczna próżni równa $4\pi \times 10^{-7}$ henra na metr,

$\mu _{r}$ – względna przenikalność magnetyczna materiału (bezwymiarowa),

$\mu$ – przenikalność magnetyczna materiału $(\mu =\mu _{0}\mu _{r}),$

$S$ – przekrój poprzeczny obwodu magnetycznego w metrach kwadratowych.

Odwrotnością reluktacji nazywamy permeancją lub przewodnością magnetyczną.

Zobacz też

• impedancja
• rezystancja