Rinjani
 Rinjani – widoczny główny stożek oraz kaldera z jeziorem i małym stożkiem Barujari | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Wysokość |
3726 m n.p.m. |
| Dane wulkanu | |
| Rok erupcji |
2016 |
| Typ wulkanu | |
| Aktywność | |
Położenie na mapie Indonezji  | |
| 8°25′00″S 116°28′00″E/-8,416667 116,466667 | |
Rinjani (indonez. Gunung Rinjani) – czynny wulkan na wyspie Lombok w Indonezji; zaliczany do stratowulkanów[1].
Główny stożek wulkaniczny ma wysokość 3726 m n.p.m.[1] Na zachód od niego znajduje się owalna kaldera o wymiarach 6 × 8,5 km, której zachodnią część wypełnia kalderowe jezioro Segara Anak o głębokości 230 m[1]. Kaldera jest pozostałością po bliźniaczym wulkanie Samalas, którego erupcja w 1257 roku była jedną z najsilniejszych erupcji wulkanicznych w holocenie[2]. Rinjani był dużo młodszy od Samalasa i formował się mniej więcej w latach 11 940 – 5990 BP[3]. Przetrwał katastrofę, choć jego zachodnie zbocza się zapadły[2]. Po destrukcji Samalasa główny stożek Rinjani pozostał aktywny, o czym świadczy utworzenie się krateru Segara Muncar[3], jednak później jego aktywność ustała i nie są znane żadne historyczne przekazy dotyczące jego erupcji[1][3]. Aktywne są za to mniejsze stożki, które utworzyły się wewnątrz kaldery; największy i najaktywniejszy z nich to Barujari (2376 m n.p.m.[3]), którego pierwszą erupcję odnotowano w 1846, a ostatnią w 2016 roku[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e Rinjani. [w:] Global Volcanism Program [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2019-02-25]. (ang.).
- ↑ a b F. Lavigne et al. Source of the great A.D. 1257 mystery eruption unveiled, Samalas volcano, Rinjani Volcanic Complex, Indonesia. „Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America”. 110 (42), s. 16742–16747, 2013. DOI: 10.1073/pnas.1307520110. (ang.).
- ↑ a b c d Heryadi Rachmat et al. Petrogenesis of Rinjani Post-1257-Caldera-Forming-Eruption Lava Flows. „Indonesian Journal on Geoscience”. 3 (2), s. 107–126, 2016. (ang.).