Sokołów Podlaski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Dodanie linku |
m aktualizacja |
||
(Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez 10 użytkowników) | |||
Linia 13: | Linia 13: | ||
|data założenia = |
|data założenia = |
||
|prawa miejskie = 1424 |
|prawa miejskie = 1424 |
||
|stanowisko zarządzającego = |
|stanowisko zarządzającego = Burmistrz |
||
|zarządzający = |
|zarządzający = Iwona Ewa Kublik |
||
|powierzchnia = 17,5 |
|powierzchnia = 17,5 |
||
|wysokość = |
|wysokość = |
||
Linia 23: | Linia 23: | ||
|kod pocztowy = 08-300 i 08-301 |
|kod pocztowy = 08-300 i 08-301 |
||
|tablice rejestracyjne = WSK |
|tablice rejestracyjne = WSK |
||
|plan miasta = |
|||
|kod mapy = powiat sokołowski |
|kod mapy = powiat sokołowski |
||
|współrzędne = 52°24′27″N, 22°14′59″E |
|współrzędne = 52°24′27″N, 22°14′59″E |
||
Linia 58: | Linia 59: | ||
* użytki leśne: 0% |
* użytki leśne: 0% |
||
Według danych z 1 stycznia 2011 r. powierzchnia miasta wynosiła 17,51 km²<ref>{{cytuj |tytuł = Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2011 r. |url = http://web.archive.org/web/20131220071949/http://www.stat.gov.pl:80/gus/5840_908_PLK_HTML.htm |wydawca = Główny Urząd Statystyczny |
Według danych z 1 stycznia 2011 r. powierzchnia miasta wynosiła 17,51 km²<ref>{{cytuj |tytuł = Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2011 r. |url = http://web.archive.org/web/20131220071949/http://www.stat.gov.pl:80/gus/5840_908_PLK_HTML.htm |wydawca = [[Główny Urząd Statystyczny]]|miejsce = Warszawa |data = 2011-08-10 |issn = 1505-5507}}</ref>. Miasto stanowi 1,55% powierzchni powiatu. |
||
Było to miasto prywatne położone w [[ziemia drohicka|ziemi drohickiej]] [[województwo podlaskie (I Rzeczpospolita)|województwa podlaskiego]]<ref>Józef Maroszek, Rzemiosło w miastach podlaskich, w: Studia nad produkcją rzemieślniczą w Polsce (XIV-XVIII w.), Maria Kwapień, Józef Maroszek, Andrzej Wyrobisz, Wrocław 1976, s. 97.</ref>. [[Podział administracyjny Polski (1975–1998)|W latach 1975–1998]] miasto administracyjnie należało do [[województwo siedleckie|województwa siedleckiego]]. |
Było to miasto prywatne położone w [[ziemia drohicka|ziemi drohickiej]] [[województwo podlaskie (I Rzeczpospolita)|województwa podlaskiego]]<ref>Józef Maroszek, Rzemiosło w miastach podlaskich, w: Studia nad produkcją rzemieślniczą w Polsce (XIV-XVIII w.), Maria Kwapień, Józef Maroszek, Andrzej Wyrobisz, Wrocław 1976, s. 97.</ref>. [[Podział administracyjny Polski (1975–1998)|W latach 1975–1998]] miasto administracyjnie należało do [[województwo siedleckie|województwa siedleckiego]]. |
||
Linia 97: | Linia 98: | ||
Ostatnim właścicielem Sokołowa z rodu Radziwiłłów był książę [[Bogusław Radziwiłł]]. W 1668 roku właścicielem miasta został [[Jan Kazimierz Krasiński|Jan Krasiński]], a w 2. poł. XVIII wieku – [[Ignacy Ogiński]], marszałek Wielkiego Księstwa Litewskiego. Pod panowaniem rodu [[Ogińscy herbu Oginiec|Ogińskich]] w Sokołowie rozwijało się rzemiosło. [[Michał Kleofas Ogiński]] sprowadził rzemieślników francuskich, którzy rozpoczęli produkcję chustek jedwabnych, kapeluszy, kobierców, płótna i pasów słuckich. |
Ostatnim właścicielem Sokołowa z rodu Radziwiłłów był książę [[Bogusław Radziwiłł]]. W 1668 roku właścicielem miasta został [[Jan Kazimierz Krasiński|Jan Krasiński]], a w 2. poł. XVIII wieku – [[Ignacy Ogiński]], marszałek Wielkiego Księstwa Litewskiego. Pod panowaniem rodu [[Ogińscy herbu Oginiec|Ogińskich]] w Sokołowie rozwijało się rzemiosło. [[Michał Kleofas Ogiński]] sprowadził rzemieślników francuskich, którzy rozpoczęli produkcję chustek jedwabnych, kapeluszy, kobierców, płótna i pasów słuckich. |
||
Po trzecim rozbiorze Polski miasto znalazło się w zaborze austriackim, a po [[Wojna polsko-austriacka|wojnie polsko-austriackiej]], w 1809, wróciło do [[Księstwo Warszawskie|Księstwa Warszawskiego]]. W roku 1833 dobra sokołowskie, wraz z miastem, nabył od Michała Kleofasa Ogińskiego dziedzic okolicznych wsi, Karol Kobyliński, który 10 lat później sprzedał je Elżbiecie z Lorentzów Hirschman. Właścicielka, wraz ze spółką akcjonariuszy, wybudowała cukrownię „Elżbietów” (1845) w Przeździatce. W 1890 fabryka zatrudniała już 600 robotników. |
Po trzecim rozbiorze Polski miasto znalazło się w zaborze austriackim, a po [[Wojna polsko-austriacka|wojnie polsko-austriackiej]], w 1809, wróciło do [[Księstwo Warszawskie|Księstwa Warszawskiego]]. W roku 1833 dobra sokołowskie, wraz z miastem, nabył od Michała Kleofasa Ogińskiego dziedzic okolicznych wsi, Karol Kobyliński, który 10 lat później sprzedał je Elżbiecie z Lorentzów Hirschman. Właścicielka, wraz ze spółką akcjonariuszy, wybudowała [[Elżbietów (Sokołów Podlaski)|cukrownię „Elżbietów”]] (1845) w [[Przeździatka|Przeździatce]]. W 1890 fabryka zatrudniała już 600 robotników. |
||
W rejonie sokołowskim działało wielu sławnych przywódców [[Powstanie styczniowe|powstania styczniowego]], między innymi słynny ksiądz [[Stanisław Brzóska]]. Został on aresztowany wraz z adiutantem, Franciszkiem Wilczyńskim we wsi [[Krasnodęby-Sypytki|Sypytki]] i skazany przez władze carskie na śmierć przez powieszenie. Wyrok wykonano na rynku w Sokołowie 23 maja 1865. W 1925 roku na miejscu stracenia wzniesiono granitowy pomnik. |
W rejonie sokołowskim działało wielu sławnych przywódców [[Powstanie styczniowe|powstania styczniowego]], między innymi słynny ksiądz [[Stanisław Brzóska]]. Został on aresztowany wraz z adiutantem, Franciszkiem Wilczyńskim we wsi [[Krasnodęby-Sypytki|Sypytki]] i skazany przez władze carskie na śmierć przez powieszenie. Wyrok wykonano na rynku w Sokołowie 23 maja 1865. W 1925 roku na miejscu stracenia wzniesiono granitowy pomnik. |
||
Linia 139: | Linia 140: | ||
* Przedsiębiorstwo STALFA powstało w 1995 roku, produkuje konstrukcje stalowe. |
* Przedsiębiorstwo STALFA powstało w 1995 roku, produkuje konstrukcje stalowe. |
||
* Okręgowa Spółdzielnia Mleczarska w Sokołowie Podlaskim rozpoczęła działalność w roku 1945, jest producentem przetworów mlecznych. |
* Okręgowa Spółdzielnia Mleczarska w Sokołowie Podlaskim rozpoczęła działalność w roku 1945, jest producentem przetworów mlecznych. |
||
* Na terenie miasta znajdują się placówki sklepów sieci: Topaz, Biedronka, Gama, Netto |
* Na terenie miasta znajdują się placówki sklepów sieci: Topaz, Biedronka, Gama, Netto. |
||
* Przedsiębiorstwo Usług Inżynieryjno-Komunalnych PUiK – zajmujący się m.in. dostarczeniem wody pitnej, prowadzeniem wysypiska śmieci, produkcją energii cieplnej. |
* Przedsiębiorstwo Usług Inżynieryjno-Komunalnych PUiK – zajmujący się m.in. dostarczeniem wody pitnej, prowadzeniem wysypiska śmieci, produkcją energii cieplnej. |
||
* Zakłady Maszyn Elektrycznych „Wamel” Sp. z o.o. – producent silników elektrycznych małej mocy. |
* Zakłady Maszyn Elektrycznych „Wamel” Sp. z o.o. – producent silników elektrycznych małej mocy. |
||
Linia 164: | Linia 165: | ||
* Miejskie Przedszkole nr 5 „[[Kubuś Puchatek|Kubusia Puchatka]]” |
* Miejskie Przedszkole nr 5 „[[Kubuś Puchatek|Kubusia Puchatka]]” |
||
* Niepubliczne Przedszkole Sióstr Salezjanek |
* Niepubliczne Przedszkole Sióstr Salezjanek |
||
* Niepubliczne Przedszkole „Chatka Puchatka” |
|||
=== Szkoły podstawowe === |
=== Szkoły podstawowe === |
||
Linia 273: | Linia 275: | ||
== Wyróżnienia == |
== Wyróżnienia == |
||
* '''Stolica Kulturalna Mazowsza''' 2004 |
* '''Stolica Kulturalna Mazowsza''' 2004 |
||
== Ludzie związani z Sokołowem Podlaskim == |
|||
{{Kategoria główna|Ludzie związani z Sokołowem Podlaskim}} |
|||
== Współpraca międzynarodowa == |
== Współpraca międzynarodowa == |
Aktualna wersja na dzień 17:52, 2 paź 2024
miasto i gmina | |||||
Sokołów Podlaski – skwer im. Najświętszej Marii Panny | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||
Powiat | |||||
Prawa miejskie |
1424 | ||||
Burmistrz |
Iwona Ewa Kublik | ||||
Powierzchnia |
17,5 km² | ||||
Populacja (2021) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
Strefa numeracyjna |
25 | ||||
Kod pocztowy |
08-300 i 08-301 | ||||
Tablice rejestracyjne |
WSK | ||||
Położenie na mapie powiatu sokołowskiego | |||||
Położenie na mapie Polski | |||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |||||
52°24′27″N 22°14′59″E/52,407500 22,249722 | |||||
TERC (TERYT) |
1429011 | ||||
SIMC |
0975760 | ||||
Urząd miejski ul. Wolności 2108-300 Sokołów Podlaski | |||||
Strona internetowa | |||||
BIP |
Sokołów Podlaski – miasto we wschodniej Polsce, w województwie mazowieckim, siedziba powiatu sokołowskiego i siedziba władz gminy wiejskiej Sokołów Podlaski. Leży nad rzeką Cetynią.
31 grudnia 2017 r. miasto miało 18 924 mieszkańców[1].
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Położone jest we wschodniej części województwa mazowieckiego, na Południowym Podlasiu, w północno-zachodniej części Wysoczyzny Siedleckiej.
Miasto położone jest w odległości:
- 99 km od Warszawy (kierunek zachodni).
- 62 km od Mińska Mazowieckiego (kierunek południowo-zachodni).
- 17 km od Węgrowa (kierunek zachodni).
- 28 km od Siedlec (kierunek południowy).
- 157 km od Lublina (kierunek południowy).
- 48 km od Siemiatycz (kierunek wschodni)
- 30 km od Drohiczyna (kierunek wschodni).
- 160 km od Białegostoku (kierunek północno-wschodni).
- 98 km od Łomży (kierunek północny).
Według danych z roku 2002[2] Sokołów Podlaski ma obszar 17,5 km², w tym:
- użytki rolne: 66%
- użytki leśne: 0%
Według danych z 1 stycznia 2011 r. powierzchnia miasta wynosiła 17,51 km²[3]. Miasto stanowi 1,55% powierzchni powiatu.
Było to miasto prywatne położone w ziemi drohickiej województwa podlaskiego[4]. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa siedleckiego.
Sąsiednie gminy
[edytuj | edytuj kod]Sokołów Podlaski (gmina wiejska)
Demografia
[edytuj | edytuj kod]Dane z 13 listopada 2005[5]:
Opis | Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Jednostka | osób | % | osób | % | osób | % |
Populacja | 19 338 | 100 | 10089 | 52,3 | 9249 | 47,7 |
Gęstość zaludnienia [mieszk./km²] |
1105 | 576,5 | 528,5 |
- Piramida wieku mieszkańców Sokołowa Podlaskiego w 2017 roku[6].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Początki osadnictwa na tych terenach sięgają VI w. n.e. Sokołów należy do tej części Podlasia, która ze względu na swe położenie była typową rubieżą osadniczo – kulturową, choć po panowanie nad środkowym Bugiem w X wieku sięgnęło Mazowsze i z Mazowszanami wiązać trzeba początki leżącego dalej na wschód od Sokołowa Brześcia nad Bugiem. Po osłabieniu wpływów lechickich, a szczególnie w epoce pełnego średniowiecza o tereny położone pomiędzy księstwami polskimi a ruskimi trwały zmagania. Polacy, Krzyżacy, Jaćwingowie, Rusini i Litwini wszyscy wymienieni chcieli objąć region.
Dzieje polityczne tych ziem miały więc wpływ na ich rozwój kulturowy i osadniczy. Dla określenia wpływów kulturowych i etnicznych oraz struktury osadnictwa prowadzono badania archeologiczne. Okres wczesnego średniowiecza na tym terenie reprezentują dość liczne stanowiska archeologiczne. Dokładnie odtworzono zarówno fazy zasiedlania, jak i konstrukcje obronne i mieszkalne powstających osad. Znaleziono dowody na istnienie na tym terenie osady w VI i VII w. n.e. Ceramika, żelazne okucia, klamry, paciorki, skoble oraz liczne przedmioty z wyposażenia pochówków świadczą o kulturze, obyczajach i obrzędach odprawianych ku czci zmarłych. Przedstawiciele Muzeum Archeologicznego w Warszawie prowadzili badania na terenie Sokołowa (Przeździatka), na dużym cmentarzysku z grobami podkloszowymi. W Muzeum Archeologicznym znajduje się ładny okaz dwuściennej siekiery krzemiennej kultury ceramiki sznurowej. Wyniki badań potwierdzają, że w miejscu dawnego gródka, początkowo ruskiego, później polskiego w dolinie rzeki Cetynii poprzez stopniowe zasiedlanie powstała osada – Sokołów.
Położony na szlaku wielkim litewskim gródek otrzymał prawa miejskie w 1424 roku, z rąk Wielkiego Księcia Litewskiego Witolda. Sokołów, wraz z wsiami Kupientyn i Rogów, został własnością Mikołaja Sepieńskiego z Sepna – sekretarza i dworzanina księcia.
W roku 1508 nowym właścicielem miasta został Stanisław Kiszka. Anna Radziwiłłówna Kiszczyna założyłą tu zbór kalwiński po 1563 roku, zlikwidowany w 1590 roku[7]. W rękach rodziny Kiszków Sokołów pozostawał do 1592 roku, kiedy to przeszedł w ręce Radziwiłłów. Czas, kiedy właścicielami miasta byli Kiszkowie i Radziwiłłowie, to okres świetności w dziejach miasta, przerwany przez najazd szwedzki. Podczas „potopu” miasto zostało znacznie zniszczone.
Ostatnim właścicielem Sokołowa z rodu Radziwiłłów był książę Bogusław Radziwiłł. W 1668 roku właścicielem miasta został Jan Krasiński, a w 2. poł. XVIII wieku – Ignacy Ogiński, marszałek Wielkiego Księstwa Litewskiego. Pod panowaniem rodu Ogińskich w Sokołowie rozwijało się rzemiosło. Michał Kleofas Ogiński sprowadził rzemieślników francuskich, którzy rozpoczęli produkcję chustek jedwabnych, kapeluszy, kobierców, płótna i pasów słuckich.
Po trzecim rozbiorze Polski miasto znalazło się w zaborze austriackim, a po wojnie polsko-austriackiej, w 1809, wróciło do Księstwa Warszawskiego. W roku 1833 dobra sokołowskie, wraz z miastem, nabył od Michała Kleofasa Ogińskiego dziedzic okolicznych wsi, Karol Kobyliński, który 10 lat później sprzedał je Elżbiecie z Lorentzów Hirschman. Właścicielka, wraz ze spółką akcjonariuszy, wybudowała cukrownię „Elżbietów” (1845) w Przeździatce. W 1890 fabryka zatrudniała już 600 robotników.
W rejonie sokołowskim działało wielu sławnych przywódców powstania styczniowego, między innymi słynny ksiądz Stanisław Brzóska. Został on aresztowany wraz z adiutantem, Franciszkiem Wilczyńskim we wsi Sypytki i skazany przez władze carskie na śmierć przez powieszenie. Wyrok wykonano na rynku w Sokołowie 23 maja 1865. W 1925 roku na miejscu stracenia wzniesiono granitowy pomnik.
W roku 1867 Sokołów przeszedł na własność państwa i został miastem powiatowym, a w roku 1887, po wybudowaniu linii kolejowej, stał się ważnym węzłem komunikacyjnym. W latach 1845–1890 podwoiła się liczba mieszkańców. Stało się to dzięki napływowi imigrantów, głównie Żydów, którzy, będąc w większości rzemieślnikami i kupcami, wnieśli poważny wkład w dalszy rozwój miasta. W tym okresie w Sokołowie, oprócz cukrowni, była też fabryka octu i świec, sześć wiatraków, pięć garbarni, dwie olejarnie i cegielnia. Swoje warsztaty miało tu 200 kuśnierzy, 500 szewców i około 200 innych rzemieślników.
W czasie II wojny światowej Sokołów poniósł ciężkie straty. W wyniku działań wojennych drastycznie zmalała liczba ludności. W sierpniu 1941 roku powstało w mieście getto, które istniało do końca września 1942 roku. Znaczną liczbę ludności żydowskiej, która przed wojną stanowiła 60% ludności Sokołowa (6000 z 10000 mieszkańców), wymordowano w getcie, pozostałych wywieziono do obozu zagłady w Treblince. Działania wojenne zniszczyły 30% budynków mieszkalnych i 70% gmachów urzędowych.
30 września 2007 roku, na skwerze Najświętszej Marii Panny, przy sokołowskiej konkatedrze, odsłonięto pomnik, upamiętniający żołnierzy Armii Krajowej i struktur poakowskich Obwodu Sokołów Podlaski, 6 Brygady Wileńskiej AK kpt., Młota” oraz cywilnych mieszkańców powiatu sokołowskiego, poległych w walce z komunistycznym zniewoleniem w latach 1944–1953.
Koniec niemieckiej okupacji miasta nastąpił 8 sierpnia 1944 roku[8]. W latach 1946–1951 odbudowano zakłady – cukrownię im. Franciszka Malinowskiego, mleczarnię, fabrykę mączki kostnej, powstała filia Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego, kombinat mięsny i spółdzielnia pracy kuśnierskiej[9]. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa siedleckiego. Od reformy administracyjnej z 1999 roku Sokołów Podlaski jest ponownie siedzibą powiatu sokołowskiego, w skład którego wchodzi dziewięć gmin (Sokołów Podlaski, Sterdyń, Repki, Bielany, Jabłonna Lacka, Sabnie, Ceranów, Kosów Lacki) i dwa miasta (Sokołów Podlaski i Kosów Lacki).
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- kapliczka drewniana z figurą św. Jana Nepomucena z 1802 roku, ul. Siedlecka
- pałac murowany z 1857 roku, proj. Henryk Marconi
- dawna synagoga z 2 połowy XIX w., przebudowana po 1945 roku
- pomnik księdza generała Stanisława Brzóski z 1925 roku ustawiony w miejscu egzekucji ostatnich powstańców styczniowych
- kościół Salezjanów św. Jana Bosco z lat 1935–1939 w stylu modernistycznym, proj. Bruno Zborowski
- kościół pw. Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny (konkatedra) z 1948–1953 wybudowany w stylu neogotyckim wg projektu Aleksandra Boniego. We wnętrzu kropielnica z XVI wieku. Kościół powstał w miejscu zniszczonego w 1944 roku kościoła pw. św. Michała z 1806 r.
- klasycystyczna dzwonnica z XIX w.
- Synagoga w Sokołowie Podlaskim, ul. Długa 29
- Synagoga w Sokołowie Podlaskim (ul. Magistracka 4)
- Stary cmentarz żydowski w Sokołowie Podlaskim
- Nowy cmentarz żydowski w Sokołowie Podlaskim
- Cerkiew Opieki Matki Bożej w Sokołowie Podlaskim
- drewniany dom z połowy XIX w., ul. Długa 55
- drewniany dom z początku XIX w., ul. Repkowska 30
- cmentarz rzymskokatolicki z 1 połowy XIX w., ul. Chopina
Kościoły
[edytuj | edytuj kod]- Konkatedra pw. Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny
- Kościół pw. św. Jana Bosko
- Sanktuarium pw. Miłosierdzia Bożego
- Kościół pw. św. Siostry Faustyny
Gospodarka
[edytuj | edytuj kod]- Zakłady przemysłu mięsnego, które powstały tu w latach 70. Obecnie, po prywatyzacji, Zakłady Mięsne „Sokołów” SA stały się jednym z największych przedsiębiorstw tego typu w Europie.
- Przedsiębiorstwo STALFA powstało w 1995 roku, produkuje konstrukcje stalowe.
- Okręgowa Spółdzielnia Mleczarska w Sokołowie Podlaskim rozpoczęła działalność w roku 1945, jest producentem przetworów mlecznych.
- Na terenie miasta znajdują się placówki sklepów sieci: Topaz, Biedronka, Gama, Netto.
- Przedsiębiorstwo Usług Inżynieryjno-Komunalnych PUiK – zajmujący się m.in. dostarczeniem wody pitnej, prowadzeniem wysypiska śmieci, produkcją energii cieplnej.
- Zakłady Maszyn Elektrycznych „Wamel” Sp. z o.o. – producent silników elektrycznych małej mocy.
Transport
[edytuj | edytuj kod]W mieście krzyżują się drogi krajowe i wojewódzkie:
- 62 Siemiatycze-Drohiczyn-Sokołów Podlaski-Węgrów-Włocławek-Strzelno
- 63 Węgorzewo-Orzysz-Kolno-Łomża-Sokołów Podlaski-Siedlce-Sławatycze
- 627 Sokołów Podlaski-Ostrów Mazowiecka-Ostrołęka
Publiczny transport zbiorowy
[edytuj | edytuj kod]- Przedsiębiorstwo PKS „Sokołów” SA
- Linia kolejowa PKP czynna dla ruchu towarowego
- Przewozy Pasażerskie „Stanmar”, „Gemini”
Edukacja
[edytuj | edytuj kod]Przedszkola
[edytuj | edytuj kod]- Miejskie Przedszkole nr 2
- Miejskie Przedszkole nr 3
- Miejskie Przedszkole nr 4
- Miejskie Przedszkole nr 5 „Kubusia Puchatka”
- Niepubliczne Przedszkole Sióstr Salezjanek
- Niepubliczne Przedszkole „Chatka Puchatka”
Szkoły podstawowe
[edytuj | edytuj kod]- Publiczna Szkoła Podstawowa nr 1 z Oddziałami Dwujęzycznymi im. Janusza Kusocińskiego
- Publiczna Szkoła Podstawowa nr 2
- Publiczna Szkoła Podstawowa nr 3 im. Mikołaja Kopernika
- Publiczna Szkoła Podstawowa nr 4 im. ks. gen. Stanisława Brzóski
- Publiczna Szkoła Podstawowa nr 6 im Pawła Kamińskiego
- Salezjańska Szkoła Podstawowa
Szkoły średnie
[edytuj | edytuj kod]- Zespół Szkół nr 1 im. Krzysztofa Kamila Baczyńskiego[10]
- Zespół Szkół nr 2 im. Władysława Stanisława Reymonta[11]
- Liceum Ogólnokształcące im. Marii Skłodowskiej-Curie[12]
- Salezjańskie Liceum Ogólnokształcące im. Henryka Sienkiewicza[13]
Inne szkoły
[edytuj | edytuj kod]- Zespół Szkół Salezjańskich Lux Sapientiae
- Zespół Szkół Specjalnych im. Jana Pawła II
- Policealna Szkoła Medyczna
- Policealne Studium Zawodowe: Finanse i Rachunkowość
- Policealne Studium Zawodowe TWP: Technik Ekonomista
- Szkoła Muzyczna I stopnia im Michała Kleofasa Ogińskiego[14]
Szkoły językowe
[edytuj | edytuj kod]Kultura
[edytuj | edytuj kod]- SOK – Sokołowski Ośrodek Kultury
Kino „Sokół” (Sala widowiskowa), Formacja Tańca Towarzyskiego „FTT Contra”, Studio Tańca Nowoczesnego „Black Code Dance Studio”, Koło Teatralne „Dowolnym Sposobem”, Capoeira, Zespół Pieśni i Tańca „Sokołowianie”, Klub literacki „Erato”, Koła plastyczne oraz muzyczne i teatralne.
- Stowarzyszenie Oratorium im. bł. Filipa Rynaldiego
- Sokołowski Uniwersytet Trzeciego Wieku
- Sokołowskie Towarzystwo Społeczno-Kulturalne
- Prywatny Skansen Mariana Pietrzaka
- Zespół bluesowo/jazzowy Radek Blues Band
Osiedla blokowe
[edytuj | edytuj kod]- Os. Syndykat
- Os. Zory – starsza i nowsza część
- Os. Miłosna/Spółdzielcza
- Os. Gałczyńskiego/Wyspiańskiego
- Os. Marii Skłodowskiej-Curie
- Os. Eskulap
- Os. przy ul. Wiejskiej
- Os. Cukrownia/Oleksiaka-Wichury
- Bloki os. przy ul. Wolności
- Bloki os. przy ul. Chopina
- Bloki os. przy ulicach Piłsudskiego/Bosco
- Bloki os. przy ulicach Bartoszowa i Wilczyńskiego
- Bloki z ul. Targowej
Media lokalne
[edytuj | edytuj kod]Prasa:
Portale internetowe:
- życiesokołowa.pl[19]
Telewizja kablowa:
- TV Vectra
- Telefony Podlaskie
W Sokołowie Podlaskim znajdują się ostatnie w Polsce publiczne automaty telefoniczne. Należą one do lokalnej telefonii Telefony Podlaskie[20].
Wspólnoty wyznaniowe
[edytuj | edytuj kod]- Kościół rzymskokatolicki:
- Świadkowie Jehowy:
- zbór Sokołów Podlaski (Sala Królestwa)[21]
Sport i rekreacja
[edytuj | edytuj kod]- OSiR – Ośrodek Sportu i Rekreacji
- Miejska kryta pływalnia przy ul. Bulwar,
- KS Neptun,
- Sekcja kolarska „Grzybek” Sokołów Podlaski,
- Miejski Klub Koszykarski MKK „OSiR” Sokołów Podlaski,
- Klub Piłkarski „Akademia Piłkarska”,
- Miejski Ludowy Klub Podnoszenia Ciężarów w Sokołowie Podlaskim.
- SL Salos – Stowarzyszenie Lokalne Salezjańskiej Organizacji Sportowej
- Klub piłkarski MKS „Podlasie” Sokołów Podlaski
- Podlaskie Towarzystwo Szachowe
- Klub Kyokushin Karate
- Klub Strzelectwa Sportowego „Sokół”
- Klub Tenisa Ziemnego – KKS „Bonus”
- Klub MMA FIGHT CLUB
- Klub Krav Maga & Kapap
- amatorski zespół piłkarski Bracia Górscy Sokołów Podlaski (BG Sokołów Podlaski)[22], powstał 8 marca 2015 roku jako kontynuator tradycji drużyn FC Gałki, Rudniki oraz Orły Orzeły. Barwami klubowymi jest biel i czerń – zestaw domowy na trykotach. Drugi komplet, to jednolite bordowe stroje.
Wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- Stolica Kulturalna Mazowsza 2004
Ludzie związani z Sokołowem Podlaskim
[edytuj | edytuj kod]Współpraca międzynarodowa
[edytuj | edytuj kod]Miasta i gminy partnerskie:
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Sokołów Podlaski w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2019-01-09] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset. regioset.pl. [dostęp 2010-09-14]. (pol.).
- ↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2011 r., Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 10 sierpnia 2011, ISSN 1505-5507 [zarchiwizowane z adresu 2013-12-20] .
- ↑ Józef Maroszek, Rzemiosło w miastach podlaskich, w: Studia nad produkcją rzemieślniczą w Polsce (XIV-XVIII w.), Maria Kwapień, Józef Maroszek, Andrzej Wyrobisz, Wrocław 1976, s. 97.
- ↑ Baza Demograficzna – Tablice predefiniowane – Wyniki badań bieżących; Stan i struktura ludności; Ludność według płci i miast. GUS. [dostęp 2010-09-14]. (pol.).
- ↑ Sokołów Podlaski w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-10] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ Jan Mironczuk, Wyznania protestanckie na obszarze dystryktu podlaskiego, w: Odrodzenie i Reformacja w Polsce vol. 62 (2018), s. 147.
- ↑ Ryżewski i inni, Sokołów Podlaski. Dzieje miasta i okolic, Sokołów Podlaski: Urząd Miasta Sokołów Podlaski, 2006, ISBN 83-920930-1-1, OCLC 133605574 .
- ↑ Tomasz Chludziński, Janusz Żmudziński „Mazowsze, mały przewodnik” Wyd. Sport i Turystyka Warszawa 1978 s. 243–244.
- ↑ ZSNR1 – Strona Główna [online], zsnr1.edu.pl [dostęp 2018-09-15] (pol.).
- ↑ Zespół Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego [online], zs2.sokolowpodl.pl [dostęp 2018-09-15] (pol.).
- ↑ JW Web Development , I Liceum Ogólnokształcące im. M. Skłodowskiej-Curie w Sokołowie Podl. – strona główna [online], www.liceum.sokolowpodl.pl [dostęp 2018-09-15] (pol.).
- ↑ Zespół Szkół Salezjańskich „Lux Sapientiae” w Sokołowie Podlaskim | [online], www.sdb.pl [dostęp 2018-09-15] (pol.).
- ↑ Ogiński patronem szkoły muzycznej w Sokołowie [online], zyciesokolowa.pl [dostęp 2018-12-03] .
- ↑ SJA – Szkoła Języka Angielskiego w Sokołowie Podlaskim [online], www.sja.pl [dostęp 2018-09-15] (pol.).
- ↑ Strona główna – Szkoła językowa [online], jezykowecentrum.pl [dostęp 2018-09-15] (pol.).
- ↑ Gazeta Podlasia.
- ↑ WieściSokołowskie.pl – [online], www.wiescisokolowskie.pl [dostęp 2018-09-15] .
- ↑ zyciesokolowa.pl.
- ↑ Telefony Podlaskie S.a. w Sokołowie Podlaskim. Automaty Samoinkasujące Dwukierunkowe - Budka Telefoniczna - Sokołów Podlaski [online], www.az-polska.com [dostęp 2022-10-22] .
- ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2017-01-18] .
- ↑ BG Sokołów Podlaski [online], www.facebook.com [dostęp 2019-03-22] (pol.).
- ↑ Uchwała Nr XXXVIII/239/2005 Rady Miejskiej w Sokołowie Podlaski z dnia 25 października 2005 roku w sprawie nawiązania współpracy z Miastem Dubno na Ukrainie.
- ↑ Uchwała nr XIX/112/2004 Rady Miejskiej w Sokołowie Podlaskim z dnia 5 maja 2004 w sprawie nawiązania współpracy z Miastem Jekabpils w Republice Łotewskiej.
- ↑ Uchwała Nr VI/33/2011 z dnia 27 maja 2011 Rady Miejskiej w Sokołowie Podlaskim w sprawie nawiązania współpracy z Miastem Kotielniki w Federacji Rosyjskiej.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- red. G. Ryżewski, Sokołów Podlaski, Dzieje miasta i okolic, Białystok-Sokołów Podlaski 2006 r., TVP
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Dziedzictwo dawnej Rusi w Sokołowie Podlaskim
- Strona internetowa Sokołowa Podlaskiego
- Michał Kurc AFRP Sokołów Podlaski – Z tamtych lat
- Tekst dokumentu lokacyjnego z 1424 roku (łac.)
- Sokołów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 30 .