Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Włosiennica

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Bolando (dyskusja | edycje) o 08:20, 9 paź 2008. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Włosiennica używana współcześnie

Włosiennica - część bielizny noszona w celach pokutnych.

Tradycyjnie odnosi się do koszuli wykonanej z koziej sierści, którą noszono dla samoumartwienia ciała w związku z odczuwanym dyskomfortem. Łatwo zagnieżdżały się w niej wszy. Pod koniec XVI wieku kozią sierść zaczęto niekiedy zastępować pasami z cieniutkiego drutu, zwróconego kolcami w stronę ciała, by zwiększyć uczucie dyskomfortu i niewygody.

Cel

W historii chrześcijaństwa noszona przez świętych, mnichów i ascetów po to by oddalić pokusy cielesne lub pamiętać męczeńską śmierć Chrystusa a także przez pokutujących jako kara za grzechy.

Kto używał

Nosił ją francuski król Ludwik IX. Dzięki niej Tomasz Morus, gdy w młodości studiował prawo, przez kilka miesięcy obywał się bez snu po 19-20 godzin na dobę. Podobno rzadko kiedy się z nią rozstawał. A gdy został zamordowany Tomasz Becket, arcybiskup Canterbury, okazało się, że miał ją pod ubraniem.

Nosiło ją wielu świętych i błogosławionych kościoła katolickiego m.in. Franciszek z Asyżu, Teresa z Avila, Ignacy Loyola, Tomasz Morus, Franciszek Salezy, Jan Maria Vianney, Teresa z Lisieux, Faustyna Kowalska, Ojciec Pio, Maksymilian Kolbe, Klara z Asyżu, Edyta Stein, Józef Sebastian Pelczar, Matka Teresa z Kalkuty. Używali jej również np. teolog Hans Urs von Balthasar i papież Paweł VI[1].

Jan Maria Vianney

Św. Jan Maria Vianney słynął z surowego ducha pokuty.

"Ksiądz Balley nosił włosiennicę. Oczywiście i ks. Vianney zwrócił się do Klaudyny Bibost i do córki jej Kolumby z prośbą, by mu sporządziły włosienną kamizelkę, którą odtąd przywiązywał do ciała"[2].

Faustyna Kowalska

Św. Faustyna Kowalska pokutowała, by wyprosić łaski dla dusz grzeszników.

"Dziś nosiłam siedem godzin pas łańcuszkowy, aby uprosić danej duszy łaskę skruchy, w siódmej godzinie doznałam odpocznienia, gdyż dusza ta już we własnym wnętrzu doznawała odpuszczenia, choć jeszcze się nie spowiadała."[3].

"Otrzymałam pozwolenie na żądane pozwolenia: na pół godziny w czasie Mszy Św. bransoletki codziennie, a w tych chwilach wyjątkowych, na dwie godziny paska noszenie. Powiedział Ojciec: niech Siostra zachowa tę jak największą wierność Panu Jezusowi"[4].

Współcześnie

W czasach współczesnych nazwa odnosi się do kolczastej, metalowej opaski lub łańcucha noszonych na udzie. Jest ona noszona przez część zakonników[5].

Zobacz też

  1. Sens umartwienia na stronie Opus Dei
  2. Francis Trochu, Proboszcz z Ars. Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Poznań 2004. S. 83.
  3. Dzienniczek Siostry Faustyny, 1247-1248.
  4. Dzienniczek Siostry Faustyny, 1347.
  5. Przepis na ascezę (Patrz ostatni akapit)