Żuraw indyjski
Antigone antigone[1] | |||
(Linnaeus, 1758) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
żuraw indyjski | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
Zasięg występowania | |||
Żuraw indyjski[4], antygona indyjska (Antigone antigone) – gatunek dużego ptaka z rodziny żurawi (Gruidae) występujący w Azji Południowej i Południowo-Wschodniej oraz w północnej Australii.
Podgatunki i zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Obecnie wyróżnia się trzy podgatunki żurawia indyjskiego[2][5]:
- A. antigone antigone (Linnaeus, 1758) – północne Indie, Nepal, Bangladesz
- A. antigone sharpii (Blanford, 1895) – Mjanma, Kambodża, południowy Laos, południowy Wietnam
- A. antigone gillae (Schodde, Blackman & Haffenden, 1989) – północna i północno-wschodnia Australia (głównie Queensland).
Populację z północnych Filipin (która już wymarła) zaliczono do podgatunku A. a. luzonica Hachisuka, 1940, obecnie zwykle traktowanego jako synonim A. a. sharpii. Badania genetyczne, których wyniki opublikowano w 2020, sugerują, że faktycznie może to być odrębny podgatunek[5].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Wygląd
- Upierzenie popielatoszare z nagą głową i górną częścią szyi w charakterystycznym, czerwonym kolorze.
- Średnie wymiary
- Długość ciała – 152–176 cm[2]
- Rozpiętość skrzydeł – 220–280 cm[2]
- Masa ciała – 6,8–12,2 kg (podgatunek nominatywny), 5,4–8,4 kg (sharpii), 5,2–8,4 kg (gillae)[2]
Ekologia i zachowanie
[edytuj | edytuj kod]- Biotop
- Tereny podmokłe, przerzedzone lasy.
- Pożywienie
- Żywi się małymi gryzoniami, rybami, płazami, dużymi owadami, a także roślinami wodnymi. Żeruje w niewielkich stadach.
- Rozmnażanie
- Żurawie indyjskie łączą się ze sobą na całe życie. W okresie godowym para wykonuje charakterystyczny taniec. Gniazdo budują na niewielkich wysepkach, po czym samica składa w nim 2 jaja. Pisklęta usamodzielniają się po 85–100 dniach, dojrzałość płciową uzyskują w wieku 2 lat.
Status
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2000 roku klasyfikuje żurawia indyjskiego jako gatunek narażony (VU, Vulnerable). Liczebność w 2006 roku była szacowana na około 20 000 osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Grus antigone, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2014-02-22] (ang.).
- ↑ a b c d e Archibald, G.W., Meine, C.D. & Garcia, E.F.J.: Sarus Crane (Antigone antigone). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-04-02].
- ↑ a b Antigone antigone, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Podrodzina: Gruinae Vigors, 1825 - żurawie (wersja: 2017-06-25). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-04-02].
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Finfoots, flufftails, rails, trumpeters, cranes, Limpkin. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-31]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).