AEG PE
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ |
samolot myśliwski |
Konstrukcja |
trójpłat o konstrukcji mieszanej |
Załoga |
1 |
Historia | |
Data oblotu |
1918 |
Lata produkcji |
1918 |
Liczba egz. |
1 |
Dane techniczne | |
Napęd |
1 silnik widlasty, 8-cylindrowe Benz Bz.IIIb |
Moc |
195 KM (143 kW) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
11,20 m |
Długość |
6,60 m |
Wysokość |
2,48 m |
Powierzchnia nośna |
31,60 m2 |
Masa | |
Własna |
1182 kg |
Startowa |
1412 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
166 km/h |
Prędkość przelotowa |
121 km/h |
Prędkość wznoszenia |
5,8 min. na wys. 1000 m |
Zasięg |
480 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 zsynchronizowane karabiny maszynowe LMG 08/15 kal. 7,92 mm 4 małe bomby | |
Użytkownicy | |
Cesarstwo Niemieckie |
AEG PE – niemiecki samolot myśliwski z okresu I wojny światowej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Samolot został opracowany w wytwórni AEG, jako kolejna konstrukcja samolotu dla lotnictwa niemieckiego. Nowością w samolocie był opancerzenie kadłuba oraz wykonanie konstrukcji płatów z rurek duraluminiowych. Stąd bierze się jego nazwa PE, co jest skrótem od niemieckiej nazwy Panzer-Einsitzer (pol. Pancerny- jednomiejscowy).
Samolot miał typową konstrukcję dwupłata, przy czym konstrukcja kadłuba była z drewna, lecz pokryty był on blachą. Natomiast konstrukcja płatów wykonana była z rurek duraluminiowych i kryte były płótnem.
Po poddaniu go próbą fabrycznym niemiecki Inspektorat Wojsk Powietrznych odrzucił jednak samolot, gdyż jak stwierdzono nie spełniał on warunków walki z samolotami myśliwskimi przeciwników. Zaniechano wtedy dalszych prac nad ta konstrukcją, lecz stał się od podstawa do budowy samolotu piechoty AEG DJ.I.
Użycie w lotnictwie
[edytuj | edytuj kod]Prototyp samolotu AEG PE był używany tylko do prób fabrycznych.
Opis techniczny
[edytuj | edytuj kod]Samolot AEG PE był trójpłatem o konstrukcji mieszanej.
Kadłub miał konstrukcję drewnianą, kratownicową, krytą był blachą. Płaty miały kosntrukcję wykonana z rurek duraluminiowych i były kryte płótnem. W kadłub w przedniej części mieścił się silnik widlasty, a za nim jednomiejscowa kabina pilota. W kadłubie umieszczono również dwa zsynchronizowane ze sobą karabiny maszynowe kal. 7,92 mm oraz cztery uchwyty na małe bomby lotnicze.
Podwozie było stałe, klasyczne z płetwą ogonową.
Napęd stanowiły silnik widlasty, 8-cylindrowy, o teoretycznej mocy 195 KM.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wiliam Green, Gordon Swanborough: The complete book of fighters : an illustrated encyclopedia of every fighter aircraft built and flown. Londyn: Salamander Book Ltd., 2001, s. 9. ISBN 978-1-84065-269-7. (ang.).